nomen

Latine

Appellatio pronuntiatusque

nōmen

API: /ˈnoːmen/, [ˈnoːmẽ]

(classice)

Syllabificatio phonetica: nō·men

Notatio

A lingua prisca Indoeuropaea *nomn; ō longa contaminatione a *ǵneH₃- (e.g. ignōtus, nōbilis).

Nomen substantivum

nōm|ĕn, -ĭnĭs neut.

1. √ Vocabulum, quo singulae res appellantur et noscuntur;

   titulus per quem homo vel res nota vel designata est;

   appellatio definita distinctaque, vel pro singulare vel pro numero.

2. (Gramm.) pars orationis declinabilis per casus.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	nōmen	nōmina	I
gen.	nōminis	nōminum	II
dat.	nōminī	nōminibus	III
acc.	nōmen	nōmina	IV
abl.	nōmine	nōminibus	VI
voc.	nōmen	nōmina	V

Usus

1. Nomen mihi Iohannes est.

   Anglice — My name is John.

   Bohemice — Moje jméno je Jan.

   Catalane — Em dic Joan.

   Finnice — Minun nimeni on Johannes.

   Germanice — Mein Name ist Johannes.

   Iaponice — 私の名前はジョンです。

   Islandice — Nafn mitt er Jóhannes.

   Italice — Il mio nome è Giovanni.

   Lusitane — O meu nome é João.

   Neomelanesie — Nem bilong mi i John.

   Ruthenice — Моё имя — Иван. Меня зовут Иваном.

Dictiones collatae

(Gramm.)

• nomen indeclinabile; nomen verbale
• nomen substantivum = substantivum (antique: nomen positivum)
  • nomen abstractum (raro: substantivum abstractum); nomen concretum (raro: substantivum concretum)
  • nomen proprium (raro: nomen substantivum proprium); nomen appellativum (raro: appellativum, nomen substantivum appellativum) = nomen commune; nomen collectivum; nomen materiale
  • nomen deminutivum, nomen diminutivum; nomen abundans; nomen heteroclitum; nomen heterogeneum; nomen epicoenum; substantivum verbale
• nomen adjectivum = adjectivum
• nomen numerale
  • nomen numerale cardinale (etiam: numerale cardinale); nomen numerale ordinale (etiam: numerale ordinale)
• pronomen
• articulus

Translationes

Titulus per quem homo vel res nota vel designata est	dilatare ▼

Titulus per quem homo vel res nota vel designata est	collabi ▲

Anglice: name (en) Batave: naam (nl) m, f Bohemice: jméno (cs) n Catalane: nom (ca) m Dacoromane: nume (ro) n Esperantice: nomo (eo) Finnice: nimi (fi) Francogallice: nom (fr) m Germanice: Name (de) m Graeca Antiqua: ὄνομα n ‎(ónoma) Havaiane: inoa Hispanice: nombre (es) m Iaponice: 名前 (ja) ‎(namae) Islandice: nafn (is) n Italice: nome (it) m Lusitane: nome (pt) m Neograece: όνομα (el) n ‎(ónoma) Neomelanesie: nem (tpi) Ruthenice: имя (ru) n ‎(imja)

Pars orationis declinabilis	dilatare ▼

Pars orationis declinabilis	collabi ▲

Anglice: noun (en) Esperantice: nomo (eo) Germanice: Nomen (de) n

Loci

Marcellinus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

• Ammianus Marcellinus:
  • Liber XV: ... post ... castellum, Lutetiam nomine, ...
  • Liber XV: Rhodanus ... paludi sese ingurgitat nomine Lemanno...
  • Liber XVI: ...tributi nomine vicenos quinos aureos repperit flagitari...
  • Liber XVI: ...rex ... adultam filiam nomine Drypetinam ... reliquit.
  • Liber XVI: ...servum quendam nomine Danum uxor ... incusarat...
  • Liber XXI: Cuius disciplinae Tages nomine quidam monstrator est,...
• Marcos Marquez de Medina, Arte explicado y gramático perfecto, dividido en tres partes , 1825, p.247-248 (books.google): „M. [= magister] Quid est nomen? — D. [= discipuli] Nomen est pars orationis declinabilis per casus; sed tempus non significans. — [...] — M. Quotuplex est nomen? — D. Duplex: substantivum, & adjectivum. — M. Quod est nomen substantivum? — D. Nomen substantivum est, quod potest in oratione existere per se sine adjectivo. — M. Substantivorum nominum quot sunt differentiae? — D. Differentiae substantivorum nominum sunst sex: proprium, commune, denominativum, diminutivum, verbale, & patronimicum [= patronymicum]. — M. Quod est nomen proprium? — D. Nomen proprium est, quod uni tantùm convenit, ut Romulus, Roma, Tagus. — M. Quod est nomen commune? — D. Nomen commune est, quod pluribus convenit, ut rex, oppidum, flumen. — [...] — M. Quod est nomen diminutivum? — D. Nomen diminutivum est, quod significat diminutionem sui principalis, ut à rege regulus, à corpore corpusculum. — M. Quod est nomen verbale? — D. Nomen verbale est, quod à verbo derivatur, ut amor ab amo, á torpeo, torpedo, voluntas, volo, vis. — M. Quod est nomen patronimicum? — D. Nomen patronimicum est, quod loco nominis proprii substituitur á parentibus, aut majoribus, aut consanguineis derivatur, ut Priamides, filius, vel nepos, vel aliquis ex posteris Priami. [...] — M. Quod est nomen adjectivum? — D. Nomen adjectivum est, quod, ut tale, indiget substantivo, saltem subintellecto, cui adjaceat, ut in oratione existat, ut homo bonus, mulier bona, mancipium bonum. — M. Adjectivorum nominum quot sunt differentiae? — D. Adjectivorum nomina alia sunt positiva, ut peritus, justus, prudens. Alia comparativa, ut peritior, justior, prudentior. Alia superlativa, ut peritissimus, justissimus, prudentissimus.“