scriptura

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːpˈtuːra/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·ra — morphologica: scriptur-a

Notatio

← Latine: scrībō (scrībere)

Nomen substantivum

scrīptūr|a, -ae fem.

1. Actus scribendi
2. (Meton.) res ipsa, quae scribitur.

Dictiones collatae

• scrīptor

Synonyma

1. scrīptiō
2. scrīptiō

Translationes

Actus scribendi	dilatare ▼

Actus scribendi	collabi ▲

Anglice: writing (en) Francogallice: écriture (fr) f Germanice: Schreiben (de) n Italice: scrittura (it) f

Res ipsa, quae scribitur	dilatare ▼

Res ipsa, quae scribitur	collabi ▲

Anglice: scripture (en) Francogallice: chose écrite (fr) f Germanice: Schriftwerk (de) n Italice: scritto (it) m, testo scritto (it) m

Discretiva

scriptura dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

scrīptūra

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
scrīptūra	casus nominativus singularis · genus femininum	participii scrīptūrus
scrīptūra	casus vocativus singularis · genus femininum	participii scrīptūrus
scrīptūra	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii scrīptūrus
scrīptūra	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii scrīptūrus
scrīptūra	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii scrīptūrus
scrīptūra	casus vocativus singularis	substantivi scrīptūra

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːpˈtuːra/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·ra — morphologica: script-ur-a

scrīptūrā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
scrīptūrā	casus ablativus singularis · genus femininum	participii scrīptūrus
scrīptūrā	casus ablativus singularis	substantivi scrīptūra

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːpˈtuːraː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·rā — morphologica: script-ur-a

}}

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (47 a.C.n. / 707 a.u.)

• ad meas incredibilis aegritudines aliquid novi accedit ex iis quae de Quintis ad me adferuntur. P. Terentius meus necessarius operas in portu et scriptura Asiae pro magistro dedit. is Quintum filium Ephesi vidit VI Id. Dec. eumque studiose propter amicitiam nostram invitavit; cumque ex eo de me percontaretur, eum sibi ita dixisse narrabat, se mihi esse inimicissimum, volumenque sibi ostendisse orationis quam apud Caesarem contra me esset habiturus. —Epistolae ad Atticum Ciceronis