thornversjuving

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

thornversjuving v /tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪŋ/

1. (spraoklieër) 't percès wobie 'n d ane begin van e waord 'n stumloeaze t wuuertj; historisch kump dit allein veur bie wäörd die vreuger op 'n thorn /þ/ begóste
2. (spraoklieër) 'n instansje van [1]

Aafbraeking

• thorn-ver-sju-ving

Samestèlling

• thorn + versjuving

Grammaer

Thornversjuving kump veur wen e, meistens grammatikaal, waord drek wuuertj veuraafgegange door 'ne stumloeaze mitklinker. E veurbeeldj t'r illustraasje is: Waat zaet d'r? det verangertj in Waat zaet t'r?. Dees verangering van 'n d nao 'n t is de thornversjuving en kump historisch oet 't feit det dees d 'ne /ð/-klank wie in 't Ingels weather waas. Deze fricatief (wriefklank) verangerdje, juus wie de fricatieve det op 't Mofers nag ummer doon, in 'ne stumloeaze /þ/-klank wie in 't Ingels think. Naodet de fricatief versjoof nao 'ne plosief (ploefklank) bleef aevel de verstumloeazing bestaon.

Lèt op! Op dees site sjrieve v'r de thornversjuving ummer oet. Pierre Bakkes hèltj aevel meis d'n ónversjaove variant aan.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	thornversjuving		thornversjuvinge	thornversjuvingen
	IPA	/tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪŋ/		/tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪŋe/	/tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪŋen/
dim.	sjrif	thornversjuvingske	thornversjuvingsken	thornversjuvingskes
	IPA	/tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪ̽ŋ̊skʲe/	/tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪ̽ŋ̊skʲen/	/tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪ̽ŋ̊skʲes/	/tɒ̀rnvə̽r̥ʃʉ̜̀:vɪ̽ŋ̊skʲez/