tin

tin

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

tin ó /tɪ́n/ > /tɪ̀n/

1. (sjemie) 't sjemisch element mit 't symboeal Sn en 't atoeamnómmer 50; e zilvergries euvergangsmetaal det hieël buugzaam en knaejbaar is en es róswaerendj matterjaal aan iezer gehech wuuert veur bleek te vörme
2. (euverdrechtelik) (ajerwèts) 'n kan gemaak van tin

Aafbraeking

• tin

Aafleijinge

• tinne
• tinplaat

Verwantje wäörd

• bleek, bróns

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	tin		—
	IPA	/tɪ́n/		—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	tin		—
	IPA	/tɪ́n/		—

In anger spraoke

[1]

Internasjenaal: ♃(en:) (alsjemie) Fins: tina Frans: étain m Ieslandjs: tin ó, blikk(is:) ó Ingels: tin Koreaans: 주석(ko:) Litouws: alva(lt:) v Luuksembörgs: Zënn m

Nederlandjs: tin ó Portegees: estanho(pt:) m Pruus: Zinn ó Spaans: estaño m Volapük: stanin(vo:) Zieëws: tin ó Zweeds: tenn ó