Ścieżka Umarłych – tajemna droga prowadząca w kierunku płd-wsch. od górskiej twierdzy Dunharrow do wzgórza Erech zboczami góry Dwimorberg przez rozpadliny lasu Dimholt i pod ziemią. Niegdyś w okolicy zamieszkiwanej przez ludzi plemienia górali z Ered Nimrais. Od strony płn-zach rozpoczynała Się Mrocznymi Drzwiami, i od strony płd-wsch kończyła podobnym przejściem.
Historia
Gdy w roku 3320 Drugiej Ery Elendil założył królestwo Gondoru, Ludzie Gór postanowili zawrzeć z nim sojusz, jednak gdy sprzymierzeńcy znaleźli się w potrzebie, ci odmówili udzielenia pomocy. Isildur – ówczesny król Gondoru – obłożył zdrajców klątwą: jeśli Sauron zostanie pokonany, Lud Gór nie będzie mógł zaznać spokoju, dopóki nie spłaci swojego długu i nie wspomoże Gondoru w potrzebie. Słowa Isildura
przeraziły Górali i postanowili oni uciec w wysokie partie gór, z dala od innych ludzi. Z biegiem lat wszyscy umarli, ale ich dusze nie zaznały spokoju.
W 2569 roku, dziedzic tronu Rohanu, Baldor wyruszył w wyprawę aby sprawdzić co znajduje się na Ścieżce Umarłych. Nigdy nie powrócił.
W 3019 roku Trzeciej Ery, podczas Wojny o Pierścień, Aragorn wyruszył razem z Gimlim i Legolasem na Ścieżkę Umarłych. Spadkobierca Isildura był władny wezwać Lud Gór by wypełnił daną przysięgę. Ci zgodzili się, marząc o zaznaniu spokoju. Umarli zwyciężyli Korsarzy z Umbaru, sojuszników Saurona. Aragorn uznał, że dopełnili złożonej przysięgi i pozwolił im odejść. Odtąd, Ścieżka Umarłych była wolna od strachu.