Мизогинија
Мизогинија или женомразие — омраза или предрасуда кон жени или девојки. Мизогинијата може да се манифестира на повеќе начини, вклучувајќи ја и половата дискриминација, оцрнувањето на жените, насилството врз жените и сексуалната објектификација на жените.[1][2]
Дефиниции
уредиСпоред социологот Алан Г. Џонсон, "мизогинија е културен став на омраза кон жените бидејќи се жени." Џонсон вели:
Мизогинија... е централен дел на сексистичките предрасуди и идеологија и како таква е важна основа за угнетување на жените во машко-доминираните општества. Мизогинијата се манифестира на многу различни начини, од шеги на сметка на жените до порнографија до насилство до само-презирот кои жените се научени да го чувствуваат кон своите тела.[3]
Социологот Мајкл Флуд, од Волонгонгскиот Универзитет, мизогинијата ја дефинира како омраза кон жените, и бележи:
Иако најчеста кај мажите, мизогинијата исто така, постои и се практикува од страна на жените во однос на другите жени, па дури и кон самите себе. Мизогинијата функционира како идеологија или верски систем кој ги придружува патријархалните/машко-доминираните општества со илјадници години и продолжува да ги поставува жените во подредени позиции со ограничен пристап до моќ и донесувањето на одлуки. Оттогаш, жените ја интернализирале нивната улога како општествени жртвени јагниња, во 21 век под влијание од мултимедијалната објектификација на жените со својата културно санкционирана само-омраза и фиксации на пластична хирургија, анорексија и булимија.[4]
Според некои, мизогинијата е резултат на Мадона-курва комплексот, кој е неможноста да се видат жените како ништо друго освен "мајки" или "курви"; луѓето со овој комплекс секоја жена ја ставаат во една од овие категории.[5]
Феминистичкиот теоретичар Мерилин Фрај тврди дека мизогинијата на мажите е, во својата основа, фалогоцентрична и хомоеротична, бидејќи ги претпочитаат и сметат за подобри мажите.[6]
Во доцниот 20 век, според теоретичарите од вториот феминистички бран мизогинијата е и причина и резултат на патријархалните општествени структури.[7]
Според социологот Мајкл Флуд: "омразата кон мажите нема системска, трансисторична, институционализирана и законска антипатија како мизогинијата".[8]
Наводи
уреди- ↑ Code, Lorraine (2000). Encyclopedia of Feminist Theories (1. изд.). London: Routledge. стр. 346. ISBN 0-415-13274-6.
- ↑ Kramarae, Cheris (2000). Routledge International Encyclopedia of Women. New York: Routledge. стр. 1374–1377. ISBN 0-415-92088-4.
- ↑ Johnson, Allan G (2000). „The Blackwell dictionary of sociology: A user's guide to sociological language“. ISBN 978-0-631-21681-0. Посетено на November 21, 2011. Наводот journal бара
|journal=(help), ("ideology" in all small capitals in original). - ↑ Flood, Michael (2007-07-18). „International encyclopedia of men and masculinities“. ISBN 978-0-415-33343-6. Наводот journal бара
|journal=(help) - ↑ Wyman, Leah M.; Dionisopolous, George N. (2000). „Transcending The Virgin/Whore Dichotomy: Telling Mina's Story in Bram Stoker's Dracula“. Women's Studies in Communication. Taylor & Francis. 23 (2): 209–237. doi:10.1080/07491409.2000.10162569. Посетено на 13 July 2014.
- ↑ Frye, Marilyn. The Politics of Reality: Essays in Feminist Theory. Trumansburg, NY: Crossing, 1983.
- ↑ E.g., Kate Millet's Sexual Politics, adapted from her doctoral dissertation is normally cited as the originator of this viewpoint; though Katharine M Rogers had also published similar ideas previously.
- ↑ Flood, Michael (2007-07-18). „International encyclopedia of men and masculinities“. ISBN 978-0-415-33343-6. Наводот journal бара
|journal=(help)