Исповед
Исповед — една од христијанските тајни во која верникот му ги исповеда своите гревови на свештеник (исповедник) и добива прошка за гревовите направени по крштевањето, заради обновување на заедницата со Бога и помирување со литургиската заедница чиј член е.
Во христијанската традиција светите тајни на покајанието и исповедта се сметаат за неизбежни начела во животот на верникот.
Тајната на исповедта претпоставува четири елементи:
- каење
- исповедање на гревовите
- молитва за прошка
- помирување со заедницата, што се манифестира со светата причест.
Покајанието има траен карактер и може да се врши независно од причеста.
Начин на исповед
уредиИсповедта се прави во храм или исповедалница, пред свештеник. Верникот тогаш исповеда сè што го мачи во душата и ја оптоварува неговата совест. Гревовите се исповедаат, дури и оние направени во мислите и желбите.
Чување тајна
уредиНа современите исповедници им е забрането да ги откриваат гревовите на оние што се исповедале, иако во древно време исповедта била отворена и јавна (првите христијани се срамеле да хулат на Бога, а не на луѓето). До 1917 година биле дозволени два исклучоци од ова правило:
- ако некој во признанието изјавил зла намера против суверениот и јавниот ред, без притоа да изрази негирање на таквата намера
- ако некој, иако тајно, намерно создал искушение меѓу луѓето (верска фикција, лажно чудо) и признал, но не изразил согласност со јавна објава, дека последиците од искушението ќе бидат уништени.
Денес, гревовите откриени во исповедта не се објавуваат под никакви услови, дури и кога се сведочи за време на истрага и на суд.[1]
При исповедањето, забрането е да се прави разлика меѓу луѓе кои се благородни и едноставни, да им се опростува на едните, а со другите да се постапува строго, исповедта се претвора во средство за принуда и нескромни барања. Забрането е да се врши исповед на неколкумина истовремено, не само на возрасни, туку и на деца. Во исповедта на глуви или на странски државјани кои не го зборуваат локалниот јазик, на исповедникот му е дозволено да се обрати и да се запознае со моралната состојба на исповедникот пред неговите роднини, а исто така да го покани писмено да се изјасни за своите гревови; овој запис мора да биде запален во негово присуство. Заедно со опоменувањето на покајникот и одредувањето на епитимијата, исповедникот е должен да ги разликува гревовите што се простени (направени од незнаење и слабост) од оние што се сметаат за смртни, во случај кога покајанието го лиши христијанинот од Божјата благодат.
Исповедта како тема во уметноста
уреди- Исповед - расказ од Иво Андриќ
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Приручник свештеника. - Т. 8. Пасторална теологија. - М .: Издавачка кућа Моск. Патријархата, 1988.
Литература
уреди- Daniel H. Ludlow, уред. (1992). „Interviews“. Encyclopedia of Mormonism. Macmillan Publishing Company. стр. 697–98.
Hanna, Edward Joseph (1911). . Catholic Encyclopedia. 11. New York: Robert Appleton Company.- Edward L. Kimball (1996–97). „Confession in LDS Doctrine and Practice“. BYU Studies. 36 (2). Архивирано од изворникот на 2020-11-11. Посетено на 2022-08-27.
- Edward L. Kimball (1998). "The History of LDS Temple Admission Standards". Journal of Mormon History 24 (1): 135–176.
- Patrick Francis Moran, уред. (1883). . The Catholic Prayer Book and Manual of Meditations. Browne and Nolan.
- The Sacrament of Forgiveness, by Gilbert Prower Symons, in series, The Advent Papers, Cincinnati, Ohio: Forward Movement Publications, [196-]. N.B.: Expresses an "Anglo-Catholic" viewpoint of Anglicanism.
Надворешни врски
уреди
Исповед на Ризницата ?- Confession "Made Easy"
- Catholic celebration of the Sacrament of Penance (Rite of Penance) Архивирано на 28 мај 2017 г.
- Confession – Catholic Sacrament of Reconciliation – Penance
- Anglicanism and Confession
- Lutheran view on Confession
- Sacraments of Repentance and Confession in the Coptic Orthodox Church
- Confession in the Russian Orthodox Church (photo)
- Confession Eastern Orthodox Church
- The Church Fathers on Confession