Келтски крст
Келтски крст — форма на христијански крст кој има нимбус околу него. За прв пат се појавил во Ирска, Франција и Велика Британија во раниот среден век. Овој вид на кружен крст станал широко распространет со неговата употреба во камените високи крстови подигнати низ островите, особено во регионите кои биле евангелизирани од ирските мисионери, од 9 до 12 век.
Според легендата, келтскиот крст бил воведен од страна на Свети Патрик, во периодот на преобраќањето на паганите. Се верува дека Свети Патрик го комбинирал симболот на христијанството со крстот на сонцето, со цел даде на паганите идеја за важноста на крстот, поврзувајќи ги со идејата за животворните својства на сонцето. Според легендата, четирите раце на крстот, укажуваат на четирите елементи: земја, воздух, оган и вода. Тие ги претставуаат и четирите страни на компасот и четирите дела на човекот, умот, душата, срцето и телото. Хоризонталната линија ја симболизира земјата, додека вертикалната, небото.
Келтскиот крст е во основа латински крст со нимбус. Научниците често дебатирале за неговото точно потекло, но тој секако е поврзан со претходните крстови со прстени. Формата добила нова популарност за време на Келтската преродба од 19 век. Името „келтски крст“ е конвенција што датира од тоа време.
Надворешни врски
уреди| „Келтски крст“ на Ризницата ? |
- "Age of Conquest". David Dimbleby. Seven Ages of Britain. BBC 1. 29:16 minutes in.