Тејлор Свифт
Тејлор Алисон Свифт (анг. Taylor Alison Swift; родена на 13 декември 1989) — американска пејачка, текстописец и глумица.[1]
Свифт почнала професионално да пишува песни на 14-годишна возраст. На иста возраст се преселила во Нешвил за да стане кантри-музичар. Во 2004 година потпишала договор за пишување песни со Sony/ATV Music Publishing, а во 2005 година договор за снимање со Big Machine Records. Со нејзиниот прв албум, Taylor Swift (2006), станала прва кантри-пејачка која била текстописец на сите песни од американски албум продаден во платинест тираж.[2]
Во 2008 година го објавила кантри-поп албумот Fearless (2008). Сингловите од тој албум: „Teardrops on My Guitar“, „Love Story“ и „You Belong with Me“ биле успешни кантри и поп радиски хитови, а Свифт стекнала популарност кај пошироката публика. Таа експериментирала со рок и електронска музика на нејзините следни албуми, Speak Now (2010) и Red (2012), соодветно. Синглот „We Are Never Ever Getting Back Together“ од албумот Red бил прв нејзин сингл кој се искачил на прво место на Billboard Hot 100. Свифт го променила музичкиот стил (од кантри во поп) со издавањето на албумот 1989 (2014). Од овој синт-поп албум биле издадени сингловите: „Shake It Off“, „Blank Space“ и „Bad Blood“; сите тие високо котирале на топ-листите. Нејзиниот следен албум Reputation (2017) под влијание на хип-хоп и содржел уште еден сингл на прво место на Хот 100, „Look What You Made Me Do“.
Во 2018 година Тејлор Свифт потпишала договор со Republic Records и со оваа издавачка куќа ги објавила поп-албумот Lover (2019) и автобиографскиот документарен филм Мис Американа (2020). Нејзините албуми од 2020 година, Folklore и Evermore биле во инди-фолк стил. По спорот со Big Machine Records, таа повторно ги снимила шесте албуми што ги издала со оваа издавачка и во периодот од 2021 до 2023 година издала четири од нив под истиот наслов, но со додавање на поднаслов Тејлорова верзија (Taylor's Version). Ревидираната верзија на песната „All Too Well“, со времетраење од 10:13 минути, станала најдолга песна која се искачила на прво место на Hot 100 топ-листата. Нејзиниот десетти студиски албум Midnights бил издаден во 2022 година, соборил неколку стриминг рекорди и бил нејзин петти албум продаден во над милион примероци во САД. Албумот го содржел синглот Anti-Hero, нејзин деветти сингл на прво место на Hot 100 топ-листата. Нејзината турнеја „Ерас“ (2023–2024) и нејзиниот придружен концертен филм станале турнеја и концертен филм со најголема заработка на сите времиња, соодветно. Свифт ги режирала музичките филмови Folklore: The Long Pond Studio Sessions (2020) и All Too Well: The Short Film (2021), а глумела споредни улоги во други филмови. Во 2024 година го издала албумот The Tortured Poets Department.
Свифт, заклучно со 2019 година продала 200 милиони музички записи, и со тоа е меѓу музичарите со најголема продажба во светот. Таа е: најстримуван изведувач на Spotify, пејачка со најголема заработка од турнеи и прв милијардер чиј главен извор на приход е музиката. Седум нејзини албуми биле продадени во над еден милион примероци за помалку од една недела. Списанието Тајм ја прогласило Тејлор Свифт за „Личност на годината“ за 2023 година, а таа исто така се појабува и на многу други списоци: „100 најдобри текстописци на сите времиња“ според Ролинг Стоун, „Најдобри музичари на сите времиња“ според Билборд и „100 најмоќни жени на светот“ според Форбс. Добила: 14 Греми награди, една „Еми награда за серија во ударен термин“, 40 Американски музички награди, 39 Билборд награди и 23 MTV Video награди; освоила Греми награда за албум на годината, MTV Video награда за „Видео на годината“ и рекордни четири пати „Глобален изведувач на годината“ во организација на IFPI.
Животопис
уредиТејлор Свифт е родена во Вајомисинг, Пенсилванија на 13 декември 1989 година.[1]
Музичка кариера
уредиНа возраст од само 14 години, Свифт потпишала професионален договор со „RCA Рекордс“,[3] а првиот студиски албум го издала во 2006 год.[4] кој на почетокот не привлекол големо внимание.
Во 2010 година, за албумот „Fearless“, Свифт ја добила наградата „Греми“,[5] која повторно ја добила и во 2016 година, овојпат за албумот „1989“. Со тоа, таа станала првата жена во историјата која успеала да добие две награди „Греми“ во категоријата за албум на годината.[6] Инаку, на доделувањето на „Греми“ во 2009 година, за време на говорот на Свифт, на сцената се искачил раперот Кање Вест и ѝ го зел микрофонот од рацете.[7] Исто така, во 2016 година, таа ги добила и наградите „Греми“ во категориите за најдобар поп-вокален албум и за најдобар музички спот (за песната „Bad Blood“).[8]
Дискографија
уреди- Taylor Swift (2006)
- Fearless (2008)
- Speak Now (2010)
- Red (2012)
- 1989 (2014)
- Reputation (2017)
- Lover (2019)
- Folkore (2020)
- Evermore (2020)
- Fearless (Taylor's Version) (2021)
- Red (Taylor's Version) (2021)
- Midnights (2022)
- The Tortured Poets Department (2024)
Видеографија
уреди| Спот | Година | Режисер |
|---|---|---|
| Tim McGraw | 2006 | Треј Фанџој |
| Teardrops on My Guitar | 2007 | Треј Фанџој |
| Our song | 2007 | Треј Фанџој |
| Picture to burn | 2008 | Треј Фанџој |
| Change | 2008 | Шон Робинсон |
| Love story | 2008 | Треј Фанџој |
| White horse | 2009 | Треј Фанџој |
| You Belong with Me | 2009 | Роман Вајт |
| Fifteen | 2009 | Роман Вајт |
| Best Days of Your Life | 2009 | Роман Вајт |
| Mine | 2010 | Тејлор Свифт, Роман Вајт |
| Back to December | 2011 | Јоан Лемон |
| Mean | 2011 | Деклан Вајтблум |
| The Story of Us | 2011 | Нобл Џонс |
| Ours | 2011 | Деклан Вајтблум |
| Safe & Sound | 2012 | Филип Анделман |
| Both of Us' | 2012 | Џејк Нава |
| We Are Never Ever Getting Back Together | 2012 | Деклан Вајтблум |
| Begin Again | 2012 | Филип Анделман |
| I Knew You Were Trouble | 2012 | Антони Мандлер |
| 22 | 2013 | Антони Мандлер |
| Highway Don't Care | 2013 | Шејн Дрејк |
| Everything Has Changed | 2013 | Филип Анделман |
| Shake It Off | 2014 | Марк Романек |
| Blank Space | 2014 | Џозеф Кан |
| Style | 2015 | Кајл Њуман |
| 'Bad Blood | 2015 | Џозеф Кан |
| Wildest Dreams | 2015 | Џозеф Кан |
| Out of the woods | 2016 | Џозеф Кан |
| I Don't Wanna Live Forever | 2017 | Грант Сингер |
| Look What You Made Me Do | 2017 | Џозеф Кан |
| ...Ready for It? | 2017 | Џозеф Кан |
| End game | 2018 | Џозеф Кан |
| Delicate | 2018 | Џозеф Кан |
| ME! | 2019 | Дејв Мајерс, Тејлор Свифт |
| You Need To Calm Down | 2019 | Дру Кирш, Тејлор Свифт |
| Lover | 2019 | Дру Кирш, Тејлор Свифт |
| The Man | 2020 | Тејлор Свифт |
| cardigan | 2020 | Тејлор Свифт |
| Willow | 2020 | Тејлор Свифт |
| All Too Well : The Short Film | 2021 | Тејлор Свифт |
| I Bet You Think About Me (Taylor's Version) (From The Vault) | 2021 | Блејк Ливли,Тејлор Свифт |
| Anti-Hero | 2022 | Тејлор Свифт |
| Bejeweled | 2022 | Тејлор Свифт |
| Lavender Haze | 2023 | |
| Karma | 2023 | |
| I Can See You | 2023 | Тејлор Свифт |
| Fortnight | 2024 | Тејлор Свифт |
| TBA | 2024 | |
| TBA | 2024 |
Надворешни врски
уреди- Матична страница
- Тејлор Свифт на
Семрежната филмска база на податоци (англиски)
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Лини, Ендру; Фрај, Меган. „( Тејлор Свифт > Преглед )“. Allmusic. Rovi Corporation. Посетено на 2009-10-25.
- ↑ „Taylor Swift“. Songwriters' Hall of Fame. Архивирано од изворникот February 12, 2021. Посетено на September 21, 2022.
- ↑ Chris, Willman (Updated February 05, 2008). „Taylor Swift's road to fame“. EW.com (англиски). Посетено на 2022-01-31. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - ↑ Madeline, Boardman (Updated August 25, 2017). „Flashback to Taylor Swift's First Album Drop“. EW.com (англиски). Посетено на 2022-01-31. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - ↑ Победници од Греми наградите 2010 music-mix.ew.com Архивирано на 11 ноември 2014 г.
- ↑ Kirst, Seamus (2016/02/16). „Taylor Swift Is First Woman To Win 'Album Of The Year' Twice, Her Team Is Disproportionately Male“. Forbes (англиски). Посетено на 2022-01-31. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - ↑ Grady, Constance (2019-08-26). „How the Taylor Swift-Kanye West VMAs scandal became a perfect American morality tale“. Vox (англиски). Посетено на 2022-01-31.
- ↑ Н.Н.С., „Свифт му врати на провокаторот Вест, Адел ја разочара публиката“, Дневник, година XX, број 5991 среда, 17 февруари 2016, стр. 21.