Émile Zola
Émile Édouard Charles Antoine Zola[1] (2 April 1840 - 29 September 1902) ialah seorang penulis dan wartawan dari Perancis. Beliau antara penulis terunggul dalam kesusasteraan negara Perancis, malah dunia bahasa Perancis secara keseluruhannya.
Émile Zola | |
|---|---|
 Zola pada hujung usianya tahun 1902 | |
| Lahir | Émile Édouard Charles Antoine Zola[1] 2 April 1840 Paris, Perancis |
| Meninggal dunia | 29 September 1902 (umur 62) Paris, Perancis |
| Pekerjaan | Penulis novel dan drama, wartawan |
| Warganegara | Perancis |
| Genre | Naturalism |
| Karya terkenal | Les Rougon-Macquart, Thérèse Raquin, Germinal, Nana |
| Pasangan | Éléonore-Alexandrine Meley |
| Saudara | François Zola (bapa) Émilie Aubert (ibu) |
| Tandatangan | |
 | |
Biografi
suntingAwal hidup dan pendidikan
suntingÉmile Édouard Charles Antoine Zola[1] lahir di kediaman nombor 10, jalan Saint-Joseph, Paris pada 2 April 1840. Ayahnya François Zola[2] seorang kelahiran Venezia, Itali yang bekerja sebagai seorang jurutera mengendalikan kemudahan pengaliran air di kaki gunung Sainte-Victoire, Aix-en-Provence; ibunya Émilie Aubert kelahiran Dourdan. Ayahnya meninggal dunia akibat penyakit pneumonia sebelum Émile cecah usia enam tahun, tidak lama selepas melakukan projek pembinaan empangan di sana.[3].
Kerjaya penulisan
sunting- Pengkaryaan
Émile banyak menulis karangan dan cerpen pada mulanya untuk syarikat penerbit Hachette. Suatu novel autobiografinya La Confession de Claude (1865) pernah mencetuskan kontroversi sehingga menarik perhatian polis lalu Hachette tepaksa memecat beliau. Beliau turut terlibat dalam kerja pengulasan seni dan sastera dalam makalah L'Événement kelolaan Hippolyte de Villemessant, pengurus akhbar Le Figaro yang masyhur.[4]
Beliau mula masyhur dengan penukilan siri novel Les Rougon-Macquart berlatarkan zaman Empayar Kedua mengisahkan sebuah keluarga yang mengalami perubahan drastik segi masyarakat saat memesatnya Revolusi Perindustrian. Kejayaan beliau dalam larisnya novel-novel nukilan ini sampai beliau menjadi leboih kaya daripada Victor Hugo yang juga sezamannya, lagi-lago dengan terbitnya Lourdes (1894), Rome (1896), and Paris (1897).[perlu rujukan] Malah, Beliau pernah dicalonkan beberapa kali sebagai anggota Académie française.[4]
- Penglibatan dalam skandal Dreyfus
Alfred Dreyfus merupakan seorang pegawai senjata api dalam Tentera Darat Perancis berketurunan Yahudi; beliau didakwa atas kesalahan menderhaka pada September 1894 atas tuduhan pembocoran rhasia tentera kepada pihak Prusia saat kedua-dua negara tersebut sedang berperang, namun ia hanyalah didasarkan kebencian para pegawai tinggi seangkatan ke atas kaumnya. Dreyfus dibuang negeri ke Île du Diable/Devil's Island di Guiana.
Salah satu pegawai tentera ini, Georges Picquart kemudiannya menjumpai bukti yang mengukuhkan keterlibatan seorang pegawai lain bernama Ferdinand Walsin Esterhazy yang membocorkan rahsia tentera, tetapi Picquart bersubahat dengan Hubert-Joseph Henry agar memnyembunyikan bukti ini. Meskipun dengan percubaan ini, peguam wakil Picquart tidak dijangka menghantarkan bukti ini kepada Senator Auguste Scheurer-Kestner yang memulakan penyiasatan semula ke atasnya; keluarga-keluarga Dreyfus dan Esterhazy sendiri turut menyumbang bukti lanjut yang menunjukkan kesalahan Ferdinand.
Suatu perbicaraan tentera dilakukan kepada Esterhazy pada 10–11 Januari 1898, namun Esterhazy dilepaskan sambil Picquart ditahan. Keadaan ini serta motif penganiayaan dilakukan ke atas Dreyfus menaikkan kemarahan Zola. Maka, Zola memutuskan menerbit sepucuk surat terbuka menempelak pemerintahan Presiden Félix Faure dalam akhbar L'Aurore pada 13 Januari 1898;[5] penerbitan ini turut ditujukan Zola agar pihak tentera masih mengambil perhatian dalam tersebut laku mengalakkan penyiasatan yang membersihkan nama Dreyfus.[6]
Senja hidup
suntingPada 29 September 1902, Émile dan isterinya Alexandrine keracunan gas monoksida berikutan terkumpulnya asap daripada perapian akibat serombong didapati tersumbat.[7] di kediaman mereka dci 21 bis, rue de Bruxelles]] ([[9e arrondissement de Paris|Paris Templat:9e]]). Mereka segera dikesan dan sempat dikeluarkan serta dirawat; Alexandrine terselamat dan berjaya disembuhkan, namun nasib malang tidak menyebelahi Émile yang meninggal jam 10 malam.
Émile pada asalnya dikebumikan di Cimetière de Montmartre, namun mayatnya dipindahkan ke Panthéon, Paris lebih lima tahun kemudian pada 4 Jun 1908 setapak khusus bersama Victor Hugo dan Alexandre Dumas.[8] Alfred Dreyfus sendiri dijemput isteri mendiang sebagai tetamu peribadi; namun keberadaan Dreyfus di majlis pengebumian tersebut menjadi sasaran seorang wartawan penyokong Drumont yang cuba menembaknya.
Pada 1953, suatu laporan berita oleh akhbar Libération menghujahkan kebarangkalian kematian Zola itu dirancang berdasarkan penceritaan oleh seorang ahli farmasi Normandie, Pierre Hacquin yang diakui seorang pencuci serombong, Henri Buronfosse.[9]
Gaya penulisan
suntingBibliografi
suntingPengulasan
sunting- Mes haines, causeries littéraires et artistiques, A. Faure, Paris, 1866.
- Mon Salon, Librairie centrale, Paris, 1866. En ligne
- Édouard Manet, étude biographique et critique, E. Dentu, Paris, 1867.
- À propos de « L'Assommoir », en collaboration avec Édouard Rod, 1879.
- Le Roman expérimental, Charpentier, Paris, 1880 ; nouvelle édition commentée, GF-Flammarion, 2006.
- Nos auteurs dramatiques, Charpentier, Paris, 1881.
- Les Romanciers naturalistes, Charpentier, Paris, 1881.
- Le Naturalisme au théâtre, les théories et les exemples, Charpentier, Paris, 1881.
- Documents littéraires, Charpentier, Paris, 1881.
- Une campagne (1880-1881), Charpentier, Paris, 1882.
- Nouvelle campagne (1896), Fasquelle, Paris, 1897.
- Humanité, vérité, justice. L'affaire Dreyfus. Lettre à la jeunesse, Fasquelle, Paris, 1897.
- « J'accuse… ! », L'Aurore, 13 Januari 1893.
- Les Quatre Évangiles, 1899.
- L'Affaire Dreyfus, la vérité en marche, Fasquelle, Paris, 1901.
Novel
sunting- Contes à Ninon, J. Hetzel et A. Lacroix, Paris, 1864 ; Charpentier, Paris, 1878.
- La Confession de Claude (roman), A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, Paris, 1865.
- Villégiature, parue dans Le Petit journal, Paris, 1865.
- L'Attaque du Moulin, 1880.
- Le Vœu d'une morte, A. Faure, Paris, 1866.
- Les Repoussoirs, 1866
- Les Mystères de Marseille (roman), A. Arnaud, Marseille, 1867.
- Thérèse Raquin (roman), A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, Paris, 1867.
- Madeleine Férat (roman), A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, Paris, 1868.
- Nouveaux Contes à Ninon, 1874.
- Nantas, 1878.
- Les Soirées de Médan (1880), en collaboration avec Maupassant, Huysmans, Léon Hennique[pautan mati kekal], Henri Céard et Paul Alexis, Charpentier, Paris, 1880.
- Jacques Damour, 1880.
- Madame Sourdis, 1880.
. Contient aussi : Comment on meurt ; Pour une nuit d’amour ; Aux champs (qui comprend : La Banlieue, Le Bois, La Rivière) ; La Fête à Coqueville ; L’ Inondation. Le Capitaine Burle a également été publié, la même année, à la suite de Thérèse Raquin (Éditions Marpon et E. Flammarion).Wikisumber bahasa Melayu mempunyai teks asal berkaitan rencana ini: - Naïs Micoulin (nouvelles), Charpentier, Paris, 1884.
- La Mort d'Olivier Bécaille (nouvelle), 1884.
Rujukan
sunting- ^ a b c Émile Zola. Éditions Larousse.
- ^ Mitterand, H. Mitterand. Biographie d'Émile Zola, chapter=1 : Sous le regard d'Olympia. m/s. 18-30. Missing pipe in:
|title=(bantuan) - ^ Langenhagen, Marie-Aude de; Guislain, Gilbert (2005). Zola (dalam bahasa Perancis). Studyrama. ISBN 9782844725387. Dicapai pada 21 Ogos 2017..
- ^ a b Marzials, Frank Thomas (1911). . Dalam Chisholm, Hugh (penyunting). Encyclopædia Britannica (dalam bahasa Inggeris). 28 (ed. ke-11). Cambridge University Press. m/s. 1001.
- ^ J'accuse letter at French wikisource
- ^ "Correspondence Between Emile Zola and Imprisoned Alfred Dreyfus". Shapell Manuscript Foundation.
- ^ Mitterand, H. Biographie d'Émile Zola. L'Honneur. 3. m/s. 795 et s.
- ^ "Paris Monuments Panthéon-Close up picture of the interior of the crypt of Victor Hugo (left) Alexandre Dumas (middle) Emile Zola (right)". ParisPhotoGallery. Diarkibkan daripada yang asal pada 2012-04-19. Dicapai pada 30 January 2012.
- ^ Mounier-Kuhn, Angélique (8 August 2014). "L'asphyxie d'Émile Zola". Le Temps (dalam bahasa Perancis). m/s. 8–9.
Hacquin, je vais vous dire comment Zola est mort. [...] Zola a été asphyxié volontairement. C'est nous qui avons bouché la cheminée de son appartement.