fesyen

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

fesyen (ejaan Jawi فيشن)

1. Gaya pemakaian dan perhiasan seseorang.

Etimologi

Pinjaman bahasa Inggeris fashion, daripada bahasa Inggeris Pertengahan facioun, daripada bahasa Anglo-Norman fechoun, varian bahasa Old French faceon, fazon, façon (“fesyen, rupa luaran”), daripada bahasa Latin factiō (“buatan”), daripada faciō (“membuat”).

Sebutan

• Kamus Dewan: fé·syen

Rujukan

• "fesyen" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "fesyen" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

fesyen

1. Gaya pemakaian dan perhiasan seseorang.

Etimologi

Daripada bahasa Inggeris fashion, daripada bahasa Inggeris Pertengahan facioun, daripada bahasa Anglo-Norman fechoun, varian bahasa Old French faceon, fazon, façon (“fesyen, rupa luaran”), daripada bahasa Latin factiō (“buatan”), daripada faciō (“membuat”). Bentuk kembar kepada fatsun.

Sebutan

• AFA^(kekunci): [ˈfeʃən]
• Penyempangan: fé‧syên

Pautan luar

• “fesyen” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.