pondok

Bahasa Melayu

Takrifan

pondok (ejaan Jawi ڤوندوق)

1. Sejenis binaan bersaiz sederhana yang dibina sebagai tempat berehat atau berkumpul.
2. Sebuah binaan rumah kecil yang bersifat sementara.
3. (Islam) Bangunan yang dikhususkan bagi pendidikan Islam secara khusus.

Etimologi

Daripada bahasa Arab فُنْدُق (funduq, “hotel”), daripada bahasa Yunani Purba πανδοκεῖον (pandokeîon).

Sebutan

• Kamus Dewan: pon·do/

Rujukan

• "pondok" di Kamus Dewan, Edisi Keempat, Dewan Bahasa dan Pustaka, →ISBN, 2005.

Pautan luar

• "pondok" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.