Lhéngua almana

La lhéngua almana (deutsche Sprache) ó alman (Deutsch) ye ua lhéngua ando-ouropeia de l grupo oucidental de las lhénguas germánicas. La lhéngua almana ye la lhéngua cul maior númaro de falantes na Ounion Ouropeia.

L'alman ye la única lhéngua oufecial na Almanha, Liechtenstein i Áustria. Ye lhéngua co-oufecial na Bélgica (cun francés i nerlandés) , Luxemburgo (cul francés i lluxemburgués), Suíça (cun francés, eitaliano i remanse) i na Eitália (ne l Tirol Meridional). Ye ua de las 20 (an 2007 21) lhénguas oufeciales de la Ounion Ouropeia.

Gramatica

L alman ye ua lhéngua mui flexiba, teniendo cuatro causos gramaticales, nominatibo, acusatibo, datibo i genitivo.

Sintaxe

An alman todos ls berbos ténen treminaçon an -n, i quase todos an -en.

Padrones de treminaçon an alman

-en, ye la treminaçon mais quemum. Eisemplo: essen (comer)

-in, solo hai un berbo cun esta treminaçon sein (ser ó star)

-ln, poucos berbos ténen esta treminaçon. Eisemplo: sammeln

-un, solo hai un berbo cun esta treminaçon tun (fazer)

-rn, ye pouco frequente. Eisemplo: nähern (acercar)