Schiattamuorto

	« I’ faccio 'o schiattamuorto 'e professione, modestamente sono conosciuto pe tutt’’e ccase 'e e dinto a stu rione, pecché quann'io maneo nu tavuto, songo nu specialista ‘e qualità »
	(Totò, Schiattamuorto)

'O schiattamuorto, canasciuto mpurre cummo schiattamuorte, schiattamuerte, o necrofaro (r'â 'o ggrieco nekro- "muorto", e phoro(s) "purtatore"), jè na perzona ca pe fatetà sebbellisce 'e cristiane muorte. 'O termene vene r'â ll'ausanza r’’e schiattamuorte 'e buscià 'e cuorpe r’’e muorte ppe sapé si jerano 'o vero muorte o, siconno â ll'ate sturiuse, ppecché nc'era 'a crianza 'e schiattà tutt’’e muorte nt'ô tauto o 'e ffà ascì 'e lliquete ppe 'e mpizzà meglio. Â sti fatte veneno 'e jastemmie "puozzo schiattà" o "puozzo sculà". 'A parola pare ca vene r'ô franzese croquemort (croque, "magna", e mort, morte).

A morte r’’o schiattamuorte (1895) 'e Carlos Schwabe

'O termine vene ausąto mpurre pe cierti scarrafune ca fanno ll'ova dint'ê carogne, verborazia 'o Necrophorus vespillo. Nt'â llenga napulitana s'ausa chiammà 'a Morte e 'o Schiattamuorte Patano e Amico patano.