Dee Dee Bridgewater

Dee Dee Bridgewater, eegentlich Denise Garrett, (* 27. Mai 1950 in Memphis, Tennessee) is en US-amerikaansch Jazzsingerin un Schauspelerin as ok tweefack Grammy-Priesdrägerin.^[1]

Leven un Wirken

Dee Dee Bridgewater wurr boren as Denise Garrett. Hör Moder un hör Grootmoder weern ok all as Singerinenn spoodriek. Hör Vader, de hör Talent fördern dee, weer Musiklehrer un speel as Trompeter in de Band vun Dinah Washington. Af 1966 is Bridgewater as Soul- un Jazzsingerin in verscheeden Clubs in Michigan uptreden. 1969 wurr se vun John Garvey opdeckt, de hör mit up en Russlandtournee nehm. In dit Johr hett se ok den Trompeter Cecil Bridgewater kennen lehrt, de se bald dorup heiraten dee. As de en Engagement vun Horace Silver kreeg, truck se mit hüm nah New York City. Bridgewater sung af 1971 veer Johr lang as Leadsingerin bi de Thad-Jones-Mel-Lewis-Band. 1973 sung se up dat vun Roy Ayers verantwort Soundtrack to’n Blaxploitation-Klassiker Coffy ünner annern as de Leadstimm bi Coffy Baby.^[2] Van 1974 bit 1976 speel se an’n Broadway in dat Musical The Wiz mit. För hör Rull as Glinda kreeg se 1975 den Musicalpries Tony Award, in dat Johr dorup en Grammy för den Soundtrack to dat Musical.

Hör 1974 herutbrocht Debüt-Album Afro Blue keem blots in Japan herut. Twee Johr later keem hör eerst, ünner annern vun Gene Page un Jerry Wexler produzieert Album in den USA up Atlantic herut, dat ebenso as de dree nahfolgend Alben för Elektra Soul-, Funk- un Disco-orienteert weer. Ok bi disse Warken hett Bridgewater mit prominent Produzenten tosommenarbeit. Just Family wurr vun Stanley Clarke produzeert, Bad for Me vun George Duke un Dee Dee Bridgewater vun Thom Bell.

In den 1970er Johren is se doröver herut gemeensam mit Jazzgrötten as Sonny Rollins, Dexter Gordon, Dizzy Gillespie, Clark Terry un Ray Charles uptreeden.1986 hett se de USA verlaaten un gung nah Paris, wo se de nächst 15 Jahre leven dee un hör tweeten Ehemann Gilbert Moses kennen lehrt hett. Hüüd leevt se in de Nähe vun Las Vegas. Hör spoodriek Karriere as Jazzsingerin in Europa fung mit dat Album Live in Paris (1987) an. Se is bi de wichtigsten Jazzfestivalsuptreeden. Mittlerwiel tellt se to de best Jazzsingerinnen vun hör Generatschoon. Hör CD Dear Ella as Tribut an Ella Fitzgerald wunn 1997 en Grammy. Schauspelerisch spoodriek weer Bridgewater ünner annern in dat Stück Lady Day, in dat se Billie Holiday dorstellen dee un in Cabaret. Siet 1999 sett sück Bridgewater as UN-Botschopperin vun de FAO gegen den Welthunger in. Hör Dochter is de Jazzsingerin China Moses.

Utteknungen

Hör Billie-Holiday-Tributalbum Eleanora Fagan (1915–1959): To Billie with Love from Dee Dee wurr 2011 mit den Grammy as Best Jazz-Vokalalbum uttekent. 2012 kreeg se för hör Gesamtwark den Edison Jazz Award, 2019 de German Jazz Trophy.^[3] 2017 wurr se mit de NEA Jazz Masters Fellowship uttekent.

Diskografie

1974: Afro Blue
1976: Dee Dee Bridgewater
1978: Just Family
1979: Bad for Me
1980: Dee Dee Bridgewater
1987: Live in Paris
1987: Victim of Love
1993: Live in Montreux
1993: Keeping Tradition
1995: Love and Peace: A Tribute to Horace Silver
1996: Prelude to a Kiss – The Duke Ellington Album
1997: Dear Ella (DE: Vörlaag:Schallplatte)^[4]
2000: Live at Yoshi’s
2002: This Is New
2004: Dee Dee Bridgewater Sings Kurt Weill Live at North Sea Jazz Festival
2005: J’ai Deux Amours
2007: Red Earth (mit Compared to What)
2010: Eleanora Fagan - To Billie with love from Dee Dee Bridgewater
2011: Midnight Sun, A Collection of Favorite Love Songs (Emarcy)
2015: Dee Dee Bridgewater, Irvin Mayfield & New Orleans Jazz Orchestra: Dee Dee’s Feathers (Okeh)^[5]
2017: Memphis ... Yes, I’m Ready

Filmografie

1975: Everybody Rides the Carousel (Stimm)
1978: The Wiz
1979: Das Wunder von Pittsburgh (The Fish That Saved Pittsburgh)
1980: Benson (Feernsehreeg, een Folg)
1982: Another Life (Feernsehreeg)
1983: Night Partners (Feernsehfilm)
1984: Der Typ vom anderen Stern (The Brother from Another Planet)
1993: Highlander (Feernsehreeg, een Folg)
1993: Falstaff on the Moon (Körtfilm)
1998: Nicht aus Liebe (Corps plongés, Feernsehfilm)
2007: Auf in den Westen, Lucky Luke! (Tous à l’Ouest: Une aventure de Lucky Luke, Stimm)

Utteknungen (Sonstige)

UN-Botschopperin vun de Nehrens- un Landwertschapsorganisatschoon (FAO)
Haut Conseil de la Francophonie
Ritter vun den Ordre national du Mérite
Offizier vun den Ordre des Arts et des Lettres

Album

Live In Paris

1988: Jazz Academy Awards (Frankriek) – Billie Holiday Award för dat „Best Jazz Vocal“
1991: Nomineeren för den Grammy – „Best Jazz Vocal“

Keeping Tradition

1994: Django d’Or (Frankriek)
1994: Nomineeren för den Grammy – „Best Jazz Vocal“

Love And Peace: A Tribute to Horace Silver

1995: Gavin Report – „Best Jazz Vocal Album“
1995: Swing Journal (Japan) – „Best Jazz Vocal Album“
1995: Jazz Academy Awards (Frankriek) – Billie Holiday Award för dat „Best Jazz Vocal“
1995: Choc de L’Année vun dat Jazzman Magazine (Frankriek)
1996: Nomineeren för den Grammy – „Best Jazz Vocal“

Dear Ella

1998: Grammy för dat „Best Jazz Vocal Album“
1998: Victoires de la Musique (Frankriek) – „Best Jazz Vocal Album“
1998: Nomineeren för den Echo as „Best Jazz Album“

Live At Yoshi’s

2001: Nomineeren för den Grammy – „Best Jazz Vocal Album“

J’ai Deux Amours

2005: Nomineeren för den Grammy – „Best Jazz Vocal Album“

Schauspelerin

The Wiz

1975: Tony Award för „Best Featured Actress in a Musical“

Lady Day

1987: Nomineeren för den Laurence Olivier Award (England) för „Outstanding Performance of the Year by an Actress in a Musical“

JazzSet

1997: New York Festivals Gold Medal
1998 un 1999: New York AIR Award

Weblinks

Dee Dee Bridgewater. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Quellen

↑ Dee Dee Bridgewater. 19. Mai 2020, afropen an’n 26. Juni 2020 (engelsch).
↑ Roy Ayers – Coffy (1973, Vinyl). Afropen an’n 23. März 2021 (engelsch).
↑ Dee Dee Bridgewater erhält German Jazz Trophy und eröffnet das Stuttgarter Festival jazzopen. Jazzzeitung, 6. Juli 2019, afropen an’n 8. Juli 2019.
↑ Auszeichnungen für Musikverkäufe: DE
↑ Geraldine Wyckoff: Dee Dee Bridgewater, Irvin Mayfield & The New Orleans Jazz Orchestra: Dee Dee’’s Feathers (Okeh). In: Offbeat. 29. Juli 2015, afropen an’n 21. Mai 2023.

[1] Dee Dee Bridgewater. 19. Mai 2020, afropen an’n 26. Juni 2020 (engelsch).

[2] Roy Ayers – Coffy (1973, Vinyl). Afropen an’n 23. März 2021 (engelsch).

[jazzz-3] Dee Dee Bridgewater erhält German Jazz Trophy und eröffnet das Stuttgarter Festival jazzopen. Jazzzeitung, 6. Juli 2019, afropen an’n 8. Juli 2019.

[Ausz.-4] Auszeichnungen für Musikverkäufe: DE

[5] Geraldine Wyckoff: Dee Dee Bridgewater, Irvin Mayfield & The New Orleans Jazz Orchestra: Dee Dee’’s Feathers (Okeh). In: Offbeat. 29. Juli 2015, afropen an’n 21. Mai 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]