Ehrenbörger
De Ehrenbörgerschop is in de Regel de höögste Ehr, de en Staat, Stadt oder Gemeen an Minschen gifft, de sik besünners för dat Woll un/oder Ansehn von dat Gemeenwesen insett hebbt. Ok Universitäten geevt fakener Ehrenbörgerschoppen ut.
De Ehrenbörgerschop gellt normalerwies op Levenstied. De Regeln för dat Utgeven un Aferkennen sünd faken in de Hauptsatzung von de Gemeen fastleggt. Bitieden is de Ehrenbörgerschop ok mit Privilegien verbunnen.
De Ehrenbörgerschop warrt vör allen vergeven an Lüüd
- von buten de Gemeen, de dör ehr Doon de Gemeen besünners vöranbrocht hebbt,
- von binnen de Gemeen, de sik besünners för de Gemeen insett hebbt,
- de binnen de Gemeen boren oder opwussen sünd un dat annerwegens to besünnere Ehren brocht hebbt.
Dat Ehrenbörgerrecht geiht histoorsch op de Franzöösche Revolutschoon trügg, de Lüüd as bourgeois honoraire ehr hett. De eersten düütschen Städer, de Ehrenbörgers ehrt hebbt, weren 1790 Saarbrücken un Hannover un 1795 Frankfort an’n Main un Bremen.
Normalerwies warrt dor von utgahn, dat de Ehrenbörgerschop mit’n Dood toenn geiht. Liekers is to’n Bispeel Adolf Hitler ok posthum noch von veel Öörd de Ehrenbörgerschop aferkannt worrn, von wegen, dat de Öörd kloorstellen wullen, dat Hitler keen ehrenhaftigen Börger ween is. Annere Öörd hebbt em de Ehrenbörgerschop nich aferkannt un seggt, dat he dood is. Deelwies is em de Titel glieks na’n Tweten Weltkrieg aferkannt worrn, deelwies passeert dat aver ok nu noch.
Na Artikel VIII, Ziffer II, Bookstaav i von de Direktive 38 von’n Allieerten Kuntrullraad in Düütschland von’n 12. Oktober 1946 hebbt Kriegsverbrekers jemehr Ehrenbörgerschoppen all verloren. Hitler weer aver al dood un is to keen Tied veroordeelt worrn. För em gell dat dorüm nich.
Ok na dat Enn von de Düütsche Demokraatsche Republik sünd en Reeg Ehrenbörgerschoppen von DDR-Funkschoonsdregers (to’n Bispeel Erich Honecker) aferkannt worrn.
Staten
ännernLiteratur
ännern- Karlheinz Spielmann: Ehrenbürger und Ehrungen in Geschichte und Gegenwart. Eine Dokumentation zur deutschen und mitteleuropäischen Geschichte. 2 Bände, Sülvsverlag, Düörpm-Barop 1965, 3. Oplaag, Sülvsverlag, Düörpm-Barop 1967, Ergänzungsband, Sülvsverlag, Düörpm-Barop 1971
