Fluxus

Fluxus (lat. flux/fluere = fleten, vergohn) is en Aart vun Kunst, de in de 1960er Johre wiethen bekannt wurrn is. Dormols hefft bekannte Avantgarde-Künstlers, as Bazon Brock, John Cage, George Brecht, Wolf Vostell, Arthur Køpcke, Emmett Williams, Dick Higgins, Ludwig Gosewitz, Alison Knowles, Yoko Ono, Robin Page, Tomas Schmit, Ben Vautier, Robert Filliou, Joseph Beuys un Charlotte Moorman düsse Kunst utwarkt. Grünnt wurrn is se vun George Maciunas un Nam June Paik. Na den Dadaismus is mit Fluxus to’n tweeten Mol in de Geschicht vun de Kunst dat Kunstwark, al dat bitherto gellen dö, in siene Grundlagen angrepen wurrn. Kunstwarke, so, as se bit dorhen allerwegens bestunnen, sünd kumplett aflehnt un as börgerliche Fetische ankeken wurrn. Wat gellen dö, weer de Idee, de wat tostanne broch.

Manifesto von Georges Maciunas, Festum Fluxorum Fluxus, Düsseldörp, Februar 1963

Begreep

De Begreep „Fluxus“ is to’n eersten Mol 1960 as Titel vun en Tiedschrift bruukt wurrn, de de litausch/US-amerikaansche Künstler George Maciunas tohopen mit den litauschen Galeristen Almus Salcius rutgeven woll. Astrit Schmidt-Burkhardt schifft dorto:

„Wat for’n Begreep Maciunas ok jummers utsocht hett, am Enne gung dat dor um, Fluxus vun Happening af to grenzen. So wat, as en egen Identität scholl stift’ weern. Rutarbeit’ wurrn sünd de Unnerscheede ok mit Hölpe vun de verscheden Twiege vun de Traditschoon. Wieldes dat Happening siene Wuddeln in dat Barock-Ballett an den Hoff to Versailles harrt hett, hett Fluxus de Anfäng bi Vaudeville, Gags, Dada un japaansche Haikus wieter utspunnen.“

Fluxus weer ok en Form vun de Aktschoonskunst, en Bewegen mank de Künstlers gegen elitäre Hoochkunst un de Versöök, gemeensam nee Formen vun dat Leven tostanne to bringen..

Fluxus warrt verkloort dör en Overgang twuschen Kunst un Leven: „Dat geiht um Produktschoon, de up dat Leven inwarken deit un nich dor um, datt sik de Kunst vun dat Leven afschotten deit.“ ; „Dat Leven is en Kunstwark, un dat Kunstwark is Leven“ (Emmet Williams)

Fluxus as Aktschoonskunst will nich sunnerliche Effekte tostanne bringen, man eenfach Saken maken, de noch mol passeern könnt. Dor steiht Fluxus mit unner den Indruck vun musikaalsche Konzepte vun John Cage un vun Zen. Fluxus integreert Video, Musik, Licht, Kläng, Bewegen, Aktschonen un allerhand Material. Noch en Unnerscheed to dat Happening besteiht dor in, dat en Verscheel besteiht twuschen Künstler un Publikum. En Reeg vun Künstlers hefft bi beide Twiege vun de Aktschoonskunst mitmaakt un hefft de sunnerlichen Kennteken nich groot ut’neen holen.

Wie Fluxus upkamen is un wie dat to en Bewegen wurrn is

As de Fluxus-Bewegen 1962 in New York vun George Maciunas up’e Been stellt wurrn is, hett de nee Kunsttwieg mit de „Wiesbadener Festpiele Neuester Musik“ in datsülvige Johr ok in Düütschland Wuddeln slahn. Faken is Fluxus kenntekent dör den Afloop vun Aktschonen, de as en Collage tohopenschostert sünd. De heet denn ok „Kunzerte“, vunwegen, dat dor Formen vun Akustik, Choreographie un Musik mit infleten doot. Bispeele sünd de Aktschonen Celtic+~ oder Eurasienstab vun Joseph Beuys un Henning Christiansen, de as Gesamtkunstwark ankeken weern könnt, wiel dor Musik, Theater, Installatschonen un Filme in upföhrt weert. De Fluxus-Künstlers hefft sik up de Achterbeen stellt, wenn se na de Regeln vun de Kunsttheorie enerwegens insorteert weern schollen un hefft en ganzen Barg vun Manifeste, Gedichte un Schriften rutbrocht, u. a. in den Verlag „Something Else Press“ (1964–1974), de vun Dick Higgins 1964 grünnt wurrn weer.