Goornkrüüzspinne
De Goornkrüüzspinne (Araneus diadematus) is de Aart mank de Krüüzspinnen, de in Middeleuropa an’n meisten vorkamen deit. 2010 weer se Spinne vun dat Johr.
| Goornkrüüzspinn(e) | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||||||||||||||
| Araneus diadematus | ||||||||||||||||||||||||||||
| Clerck, 1757 |
Kennteken
ännern
De Goornkrüüzspinne is eenfack to erkennen an de hellen Plackens up dat Achterlief, de to en Krüüz tohopensett sünd. De Grundfarv vun de Spinne kann ganz verscheden ween. Se kann ehr Farv an dat Umto anpassen, je nadem, wie hell dat dor is.[1] Se höört to de gröttsten Spinnen, de dat bi us geven deit. Dat Lief vun de Seken kann bit hen to 18 mm lang weern, bi de Heken sünd dat bi 10 mm.
Wo se vorkamen un leven deit
ännernDe Goornkrüüzspinne is in ganz Middeleuropa tohuse. Up’n Lanne is se faken antodrepen un jummers finnt se sik in ole Aaftwischen. In Föhrenwolden, Hoochmoor, Bökenwoold, an’n Wooldsuum un in Hegen un Knicken is se wat roorer, sunst gifft ehr dat allerwegens, man roor is se up Wischen un Ackers. In dat Siedland is se in de Struuk- un Kronenschicht to finnen. Je höger dat na’n Pol hengeiht, um so roorer kummt se in de Holarktis vor.
Wat se fangen un freten deit
ännern
Krüüzspinnen freet all Insekten, de se in ehre Netten fangen könnt. Ok gröttere Insekten, as Wöpsen, Mossimmen, Immen, Flegen, Bottervagels un ok Hoornimmen versmaht se nich. De Büte, de in’t Nett gahn is, warrt beten. Achternah tüdelt de Spinnen dor en Sekretband ut de Spinndrüsen umto, wat unnerscheedlich breed is. Dor dreiht se de Büte gau bi mit’e Been. De Enzyme, de bi’n Bieten afgeven wurrn sünd, lööst dat Binnerste vun de Büte up un verdaut ehr. Wenn de Spinne keen Hunger hett, spinnt se ehre Büte eerst mool in un hangt de as Vörraat in’t Nett.
Wie se sik vermehrt
ännernIn’n Augustmaand geiht dat los, un de Spinnen fangt an, sik to paaren. Faken kummt dat vor, datt dor de lüttjeren Heken vun de grötteren Seken bi upfreten weert. De Heken spinnt dor en Bruutfaden bi an dat Nett vun dat Seken un tuust dor an. Dat Seken weet vunwegen dat Tusen, datt dor en Heken an sitt. Hett se Lust, sik to paaren, geiht se na dat Heken hen. De Paaren duert man bloß en paar Sekunnen un warrt meist fökener unnernahmen. In’n Harvst leggt dat Seken denn siene Eier in en Kokon ut sunnerlich fiene Fadens. Düsse Kokon is wat geel. Achternah geiht dat Seken doot. De Eier overwintert in’n Kokon un de Jungen kruupt ut in’n April/Maimaand. De Jungen overwintert denn nochmol un sünd eerst in dat neegste Johr sowiet, datt se sik vermehren könnt.
Gefohr
ännernDe Aart höört to de Aarden mank de Echten Radnettspinnen, de an’n meisten vorkamen doot. In Europa is se nich in Gefohr.
Gift
ännernKrüüzspinnen kaamt dör de minschliche Huud man bloß an de ehre dünnsten Stellen dör. De Beet deit en beten weh un hett keen grode Folgen. Kann avers angahn, datt he düütlich to spören is.
Wie se bruukt warrt
ännernIn de Homöopathie bekannt as Aranea diadema, warrt de Goornkrüüzspinne as Warkstoff insett. Dor warrt de ganze Spinne bi homöopaatsche Middels insett un verarbeit‘.
Galerie
ännern-
Goornkrüüzspinne vun unnen, in't Nett -
Jungdeerter -
Heken -
Goornkrüüzspinne mit Wöpse -
En Goornkrüüzspinne lööst dat Binnerste vun ehre Büte up.
-
Goornkrüüzspinne hett sik versteken -
Goornkrüüzspinne in't Nett
Literatur
ännern- Ambros Hännggi, Edi Stöckli, Wolfgang Nentwig: Lebensräume mitteleuropäischer Spinnen, Miscallanea faunistica Helvetiae, Centre suisse de cartographie de la faune, CH-2000 Neuchâtel 1995. ISBN 2-88414-008-5
- Heiko Bellmann: Kosmos Atlas der Spinnentiere, Franckh-Kosmos Verlag, 3. Uplage 2006, Stuttgart, ISBN 978-3-440-10746-1
Weblenken
ännern
Belege
ännern- ↑ R. Blanke und F. Merklinger: Die Variabilität von Zeichnungsmuster und Helligkeit des Abdomens bei Araneus diadematus Clerck und Araneus marmoreus Clerck (Arachnida: Araneae). Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research 20, 1983: S. 63–75.