Éric Holder
Voor de Amerikaanse politicus, zie Eric Holder.
Éric Holder (Rijsel, 5 april 1960 – Queyrac, 23 januari 2019) was een Frans schrijver van romans.
| Éric Holder | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Bijnaam | Ricou Holder | |||
| Geboren | 5 april 1960 | |||
| Geboorteplaats | Rijsel | |||
| Overleden | 23 januari 2019 | |||
| Overlijdensplaats | Queyrac | |||
| Land |  Frankrijk
| |||
| Werk | ||||
| Genre | romans | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Biografie
bewerkenÉric Holder werd in 1960 geboren als een van de vier kinderen in een gezin dat behoorde tot de grande bourgeoisie van Calais.[1] In mei 1968 gaf zijn vader zijn werk op als functionaris bij een verzekeringsmaatschappij en zijn ouders besloten met de familie een nieuw leven te beginnen in het Zuid-Franse Ramatuelle in de Provence. Holder werkte er onder andere tot zijn achttiende in nachtclubs in Saint-Tropez.[1] Hij begon al op jonge leeftijd met schrijven en leverde in 1976 zijn eerst manuscript af dat geweigerd werd door André Bay (des éditions Stock) maar die hem aanmoedigde verder te schrijven. Na het behalen van zijn baccalaureaat in 1979, studeerde hij Chinees aan de universiteit van Aix-en-Provence en werkte een tijdje als ziekenverzorger. In 1980 verhuisde Holder naar Parijs, waar hij verschillende jobs had. In 1985 publiceerde Holder zijn eerste roman Manfred ou l’hésitation.[2]
Vervolgens verhuisde Holder naar het gehucht Thiercelieux in de regio Brie waar hij op een boerderij la maison bleue woonde.[1] De schrijver woonde sinds 2005 in de Médoc.
Holder won verscheidene literaire prijzen in Frankrijk, de Prix littéraire de la vocation (1989), de Prix Fénéon (1989), de Prix Thyde Monnier (1989), de Prix Novembre (1994), de Prix Roger Nimier (1996), en de Prix Service Littéraire (2008). Enkele van zijn romans werden ook verfilmd.
Bibliografie
bewerken- Nouvelles du Nord, Le Dilettante 1984.
- Manfred ou l’hésitation, Le Seuil, 1985.
- Duo forte, Grasset, 1989 (Prix Fénéon, Prix de la Vocation, Prix Thyde Monnier).
- L’Ange de Bénarès, Flammarion, 1993.
- Bruits de cœurs, Les Silènes, 1994.
- La Belle Jardinière, 1994, Prix Novembre.
- L’Homme de chevet, Flammarion, 1995 (heruitgebracht 2009) (Nederlands: De uitdaagster).
- La Tolérance, dessins de Jean-Marie Queneau, éditions de la Goulotte, 1995.
- Deux Poèmes, tekeningen van Jean-Marie Queneau, Claude Stassart-Springer, éditions de la Goulotte, 1996.
- En compagnie des femmes, Le Dilettante 1996 (Prix Roger Nimier).
- Mademoiselle Chambon, Flammarion, 1996 (heruitgebracht 2009).
- Jours en douce, Flohic éditions, 1997.
- On dirait une actrice, Librio, 1997.
- Nouvelles du Nord et d'ailleurs , Le Dilettante, 1998.
- Bienvenue parmi nous, Flammarion, 1998
- Les Cabanes, tekeningen van Claude Stassart-Springer, éditions de la Goulotte, 2000.
- Awélé, tekeningen van Claude Stassart-Springer, éditions de la Goulotte, 2000.
- La Correspondante, Flammarion, 2000.
- Masculins singuliers, 2001.
- Hongroise, Flammarion, 2002.
- L’Histoire de Chirac, Flammarion, 2003.
- Les Sentiers délicats, Le Dilettante, 2005.
- La Baïne, Le Seuil, 2007.
- De loin on dirait une île, Le Dilettante, 2008 (Prix Service Littéraire).
- Bella Ciao, Le Seuil, 2009
- Embrasez-moi, Le Dilettante, septembre 2011.
- L'alphabet des oiseaux, illustraties van Nathalie Azémar,éditions delphine montalant, juin 2012.
- La Saison des bijoux, Le Seuil, 2015.
Verfilmingen
bewerkenIn 2009 werden twee romans van Holder verfilmd, Mademoiselle Chambon en L'Homme de chevet, waarna beide romans heruitgebracht werden. In 2012 werd Bienvenue parmi nous verfilmd.
Bron
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Éric Holder op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Referenties
- ↑ a b c `Alle schrijvers zijn dieven'; Gesprek met Eric Holder, provinciaal in de Franse letteren, NRC, 4 december 1998
- ↑ (fr) Éric Holder biografie, Babelio