Amantadine
Amantadine (IUPAC: 1-aminoadamantaan; Merknaam: Symmetrel®) is een geneesmiddel dat vooral gebruikt wordt tegen de ziekte van Parkinson.[1] De eerste registratie was als geneesmiddel tegen het influenzavirus. Deze medische toepassing is bijna geheel verlaten. De werking van amantadine is nog niet geheel duidelijk. Vermoedelijk bevordert het de afgifte van dopamine en verhoogt het de beschikbaarheid hiervan, zodat zich per tijdseenheid meer dopamine aan de betreffende receptoren kan binden. Amantadine remt ook het binnendringen van het influenza A2-virus en was het eerste geneesmiddel dat op 8 januari 1969 geregistreerd werd als werkzaam tegen het Influenzavirus A.[2] Het heeft bij influenza zowel profylactische als genezende werking.[3] het Farmacotherapeutisch Kompas spreekt alleen nog over de profylactische werking bij Influenza A.[4]
Amantadine | ||||
---|---|---|---|---|
Chemische structuur | ||||
Farmaceutische gegevens | ||||
Beschikbaarheid (F) | goed geabsorbeerd | |||
Metabolisatie | verwaarloosbaar | |||
Halveringstijd (t1/2) | 10-14 uur, bij slechte nierfunctie 7-10 dagen | |||
Uitscheiding | renaal | |||
Gebruik | ||||
Toediening | oraal | |||
Risico met betrekking tot | ||||
Zwangerschapscat. | C | |||
Databanken | ||||
CAS-nummer | 768-94-5 | |||
ATC-code | N04BB01 | |||
PubChem | 2130 | |||
DrugBank | APRD00787 | |||
Chemische gegevens | ||||
Molecuulformule | ||||
IUPAC-naam | adamantan-1-amine | |||
Molmassa | 151,249 g/mol | |||
|
Farmacologie
bewerkenDe mens kan amantadine makkelijk opnemen; het kan door de bloed-hersenbarrière heen. Er zijn geen sporen van metabolieten te vinden; 90% van de toegediende dosis wordt onveranderd teruggevonden in de urine.
Na een eenmalige dosis van 100 mg wordt na circa vier uur de hoogste concentratie amantadine in het bloed bereikt. De gemiddelde halveringstijd bedraagt ongeveer 15 uur.
- ↑ Eerste beschrijving 1969 NTvG [1]. Gearchiveerd op 26 december 2014.
- ↑ [2] Registratietekst Nederland
- ↑ Artikel 1970 NTvG [3]. Gearchiveerd op 26 december 2014.
- ↑ Farmacotherapeutisch Kompas . Gearchiveerd op 9 oktober 2021.