Désanne van Brederode
Désanne van Brederode (Utrecht, 2 november 1970) is een Nederlandse schrijfster en filosofe.
| Désanne van Brederode | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Van Brederode in 2012
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Désirée Anne Victorine (Désanne) van Brederode[1] | |||
| Geboren | 2 november 1970 | |||
| Geboorteplaats | Utrecht | |||
| Land | Nederland | |||
| Beroep | schrijfster | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Biografie
bewerkenVan Brederode, dochter van een voormalige jezuïet en priester, studeerde filosofie aan de Vrije Universiteit Amsterdam en debuteerde in 1994 met haar roman Ave verum corpus ("Gegroet waarlijk lichaam"). Zij schrijft en houdt lezingen, vaak over levensbeschouwelijke thema's. Van Brederode publiceerde onder meer in De Groene Amsterdammer.[2] Ook werkte zij mee aan het literaire radioprogramma Knetterende Letteren (Cultura 24).[3]
Samen met Josien Laurier, Lucy Vermij en Elsbeth Brouwer voerde ze in 1996 de redactie over het tijdschrift Ciao, Bella!, waarvan slechts één nummer is uitgebracht, door uitgeverij Vassalucci.[4][5][6][7]
Sinds 2006 verzorgde zij enige jaren regelmatig een column in het televisieprogramma Buitenhof.[2] In 2007 won ze de Literatuurprijs Gerard Walschap-Londerzeel.[2] Ze schrijft ook columns voor De Nieuwe Koers[8] en Tertio.[9]
In 2013 werd Van Brederode bestuurslid van Het Syrische Comité,[10] een bestuursfunctie die ze ook in 2022 nog vervult.[11]
Van Brederode was gehuwd met de Volkskrant-redacteur en literatuurcriticus Arjan Peters. Zij hebben een zoon.[10]
Bibliografie
bewerken- Ave verum corpus (1994)
- Oerboek (1997)
- Credo: bezielde verhalen uit de Nederlandse literatuur (1997)
- Stiller leven (essay) (1998)
- Mensen met een hobby (2001)
- Het opstaan (2004)
- De Profeet (2004) vertaling van het boek The Prophet van Kahlil Gibran (1923)
- Modern dédain (2006)
- Hart in hart (2007)
- Brief aan een gelukzoeker (2007)
- Door mijn schuld (2009)
- Stille Zaterdag (2011)
- De ziel onder de arm (2013)
- Vallende vorst (2015)
- Wonderlamp (2019)
- De tas (2021)
- Zielland (2022)
- ↑ Arjen Visser, Désanne van Brederode
. Trouw (15 augustus 2005). Geraadpleegd op 19 oktober 2022.
- ↑ a b c Désanne van Brederode wint Literatuurprijs Gerard Walschap 2007 . Het Nieuwsblad (19 november 2007). Geraadpleegd op 19 oktober 2022.
- ↑ Een verrassende conclusie. De Dichters uit Epibreren (13 juni 2002). Geraadpleegd op 19 oktober 2022. “In het NPS-Radioprogramma Knetterende letteren werd vanmiddag aandacht besteed aan het verschijnsel 'literaire tijdschriften'. Het panel, bestaande uit Désanne van Brederode, Rob Schouten en Kenneth van Zijl concludeerde...”
- ↑ Glossy tijdschrift 'Ciao, Bella', finita? . de Volkskrant (10 januari 1997). Geraadpleegd op 26 mei 2023.
- ↑ Groot, de, Patricia, Ciao, Bella! . Trouw (24 mei 1996). Geraadpleegd op 26 mei 2023.
- ↑ Leffring, Arne, Glossy tijdschrift 'Ciao, Bella!', finita? . de Volkskrant (10 januari 1997). Geraadpleegd op 26 mei 2023 – via JosienLaurier.com.
- ↑ Kuipers, Willem, Een cappuccino op z'n Hollands . de Volkskrant (4 juni 1996). Geraadpleegd op 26 mei 2023.
- ↑ Désanne van Brederode (overzicht columns). De Nieuwe Koers. Geraadpleegd op 19 oktober 2022.
- ↑ Nummer 1.169-1.170. Tertio (6 juli 2022). Geraadpleegd op 19 oktober 2022.
- ↑ a b Robbert van Rijswijk, Désanne van Brederode: 'Werken is de remedie tegen alles' . HP/De Tijd (30 april 2019). Geraadpleegd op 19 oktober 2022.
- ↑ Over ons. Het Syrische Comité. Gearchiveerd op 19 oktober 2022. Geraadpleegd op 19 oktober 2022.