Dominique Grange

Dominique Grange
	Dominique Grange in 2021
Algemene informatie
Geboren	1 januari 1940
Geboorteplaats	Aix-les-Bains
Land	Frankrijk
Werk
Jaren actief	1962 - nu
Genre(s)	Protest- en strijdliederen
Beroep	Singer-songwriter , scenarioschrijver van stripverhalen
	(en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Dominique Grange (Aix-les-Bains, 1 januari 1940) is een Frans singer-songwriter en militante.

Vanaf 1962 werd Grange bekend door eenvoudige popsongs en televisieoptredens. De Parijse studentenopstand en de arbeidersstakingen van 1968 zorgden voor een ommekeer in haar leven. Grange richtte zich vanaf toen op protestteksten. Ze werd actief binnen de maoïstische organisatie Gauche prolétarienne, waarvoor ze in 1970 het lied Nous sommes les nouveaux partisans schreef.^[1]

In 2017 vertelde Grange dat ze zichzelf niet beschouwt als een zanger die een activist is, maar als een activist die zingt.

Levensloop

Jeugd en eerste succes

Grange groeide op in Lyon in een gezin van zes kinderen. De ouders van Grange waren linkse christenen en haar vader, Jean-Pierre Grange, werkte als oogchirurg. Grange werd tijdens haar middelbareschooltijd beïnvloed door haar filosofieleraar Jeannette Colombel. Colombel was destijds lid van de Franse Communistische Partij. Grange verspreidde toentertijd pamfletten tegen racisme en voor vrede in Algerije.

In 1958 behaalde Grange met goed gevolg het baccalaureaat en vertrok naar Parijs. Ze schreef zich in aan de Nationale School voor Tolken en Vertalers aan de Sorbonne.

Begin jaren zestig begon Grange een carrière als zangeres. Tussen 1962 en 1964 bracht ze drie ep's uit op het label Bel Air. Samen met Guy Béart nam ze het duet Le trou dans le seau op, en trad ze op in de tv-show Bienvenue chez Guy Béart.

1968 en intensivering activisme

De studentenopstand en de arbeidersstakingen van 1968 veroorzaakten een verandering in het leven van Dominique Grange. Ze beëindigde haar contract bij Guy Béart en volgde Leny Escudero’s oproep aan artiesten om mee te doen aan de opstand en de arbeiders in de strijd te steunen. Op 13 mei 1968 werd daartoe het CRAC (Comité Révolutionnaire d’Agitation Culturelle) opgericht door onder meer de komiek Coluche en Dominique Grange.^[2]

Grange sloot zich aan bij een maoïstische organisatie: de Gauche prolétarienne (GP). Deze organisatie stuurde haar leden naar fabrieken om daar de arbeidersopstanden te steunen. Dominique Grange 'vestigde' zich in een fabriek in de buitenwijken van Nice. Daar schreef ze het lied Nous sommes les nouveaux partisans.

Op 29 oktober 1971 werd in Parijse wijk Goutte d'Or gedemonstreerd tegen de moord op Djilali Ben Ali, een Algerijnse tiener die werd doodgeschoten door een conciërge. Dominique Grange kwam tijdens die demonstratie in botsing met de politie. Ze werd gearresteerd en twee weken preventief vastgehouden in de gevangenis van Petite-Roquette in Parijs. Grange kreeg een veroordeling voor geweld tegen en belediging van de wetshandhavers, tevens kreeg ze zes extra weken gevangenisstraf.

Onderduikperiode

In 1972 raakt Grange, als gevolg van een fout bij het fabriceren van molotovcocktails, ernstig verbrand aan de hoofdhuid, de handen en het gezicht. Het appartement waar de productie van de molotovcocktails plaatsvond werd verwoest. Grange en haar kameraden ontvluchtten daarna het appartement. Haar auto, die in de buurt was geparkeerd was en die haar tas en haar papieren bevatte, werd door de politie in beslag genomen. Grange dook onder en nam de schuilnaam Catherine Martin aan.

Tijdens haar onderduikperiode voorzag Grange in haar levensonderhoud door vertaalwerkzaamheden. Ze verbleef enige tijd in België en daarna in appartementen in Parijs. Ook werkte ze een tijdje als verkoopster onder haar valse identiteit.

Vervolg muzikale carrière

Vanwege een besluit haar niet verder te vervolgen kreeg Grange in 1975 haar papieren terug en kon ze haar oorspronkelijke naam weer aannemen. Ze hervatte haar werk als vertaler en kreeg in 1977 een baan bij het stripweekblad BD. Daar ontmoette ze Jacques Tardi, een striptekenaar die haar aanmoedigde om haar pen en gitaar weer ter hand te nemen om liedjes te schrijven. In 1982 kwam haar eerste elpee, met de titel Hammam Palace, uit. In 1983 trouwde ze met Tardi. Later adopteerden Grange en Tardi vier kinderen die in Chili waren geboren.

Dominique Grange bleef muzikaal actief. In 2003 nam Grange het album L’Utopie toujours op, een hommage aan de zanger François Béranger. Vervolgens, in 2008, verscheen N’effacez pas nos traces, een album ter gelegenheid van de veertigste verjaardag van de opstand van mei 1968.

In 2016 verscheen de strip Le Dernier Assault van Tardi. Bij dit album was een cd ingesloten met protestliederen die waren geschreven, gecomponeerd en gearrangeerd door Dominique Grange en de muzikanten van Accordzéâm.^[3]

In 2021 publiceerde Grange een semi-autobiografische graphic novel, getekend door Jacques Tardi, met de titel Élise et les Nouveaux Partisans.^[4]

Selectieve discografie

Singles^[5]

Nous sommes le nouveaux partisans (1970)
Gueule noir (1981)

Ep's

Je ne suis plus ton copain (1963)
Cinq-en-tin (1963)
Si le soleil s’en va (1964)
Les Jeanne D'Arc (1967)
La pègre (1968)

Albums

Hammam palace (1981)
L’utopie toujours (2003)
N’effacez pas nos traces (2008)
Des lendemains qui saignent (2009)

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (fr) Kosmann, Robert (22 januari 2022). GRANGE Dominique. dite MARTIN Catherine dans la clandestinité (Maitron/Editions de l'Atelier: Paris). Gearchiveerd van origineel op 22 december 2022.
↑ Redactie Knak, Mei 68, een samenvatting: 'Politie of niet, vanavond slapen we in de Sorbonne!'. Knack (26 februari 2018). Gearchiveerd op 2 januari 2023. Geraadpleegd op 2 januari 2023.
↑ Capiau, Brecht (2 april 2017). De laatste aanval: interview met Jacques Tardi en Dominique Grange. Gearchiveerd op 1 januari 2023. Témoigner. Entre histoire et mémoire. Revue pluridisciplinaire de la Fondation Auschwitz (124): 17–20. ISSN:2031-4183. DOI:10.4000/temoigner.5697.
↑ (fr) Laurent Mathieu, Bande dessinée : « Élise », l’engagement selon Dominique Grange et Jacques Tardi. Paris-Normandie (26 december 2021). Gearchiveerd op 2 januari 2023. Geraadpleegd op 2 januari 2023.
↑ (fr) Encyclopédisque - Discographie : Dominique GRANGE. www.encyclopedisque.fr. Gearchiveerd op 26 januari 2023. Geraadpleegd op 26 januari 2023.

Zie de categorie Dominique Grange van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] (fr) Kosmann, Robert (22 januari 2022). GRANGE Dominique. dite MARTIN Catherine dans la clandestinité (Maitron/Editions de l'Atelier: Paris). Gearchiveerd van origineel op 22 december 2022.

[2] Redactie Knak, Mei 68, een samenvatting: 'Politie of niet, vanavond slapen we in de Sorbonne!'. Knack (26 februari 2018). Gearchiveerd op 2 januari 2023. Geraadpleegd op 2 januari 2023.

[3] Capiau, Brecht (2 april 2017). De laatste aanval: interview met Jacques Tardi en Dominique Grange. Gearchiveerd op 1 januari 2023. Témoigner. Entre histoire et mémoire. Revue pluridisciplinaire de la Fondation Auschwitz (124): 17–20. ISSN:2031-4183. DOI:10.4000/temoigner.5697.

[4] (fr) Laurent Mathieu, Bande dessinée : « Élise », l’engagement selon Dominique Grange et Jacques Tardi. Paris-Normandie (26 december 2021). Gearchiveerd op 2 januari 2023. Geraadpleegd op 2 januari 2023.

[5] (fr) Encyclopédisque - Discographie : Dominique GRANGE. www.encyclopedisque.fr. Gearchiveerd op 26 januari 2023. Geraadpleegd op 26 januari 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]