Esslingen am Neckar
Esslingen am Neckar is een stad ongeveer 14 km ten oosten van Stuttgart in de Duitse deelstaat Baden-Württemberg. De stad voert een adelaar in zijn wapen en de stadskleuren zijn groen en rood. Het autokenteken is ES. Het is de Kreisstadt van de Landkreis Esslingen.
Stad in Duitsland | |||
---|---|---|---|
Situering | |||
Deelstaat | Baden-Württemberg | ||
Landkreis | Esslingen | ||
Regierungsbezirk | Stuttgart | ||
Coördinaten | 48° 44′ NB, 09° 19′ OL | ||
Algemeen | |||
Oppervlakte | 46,43 km² | ||
Inwoners (31-12-2020[1]) |
92.722 (1.997 inw./km²) | ||
Hoogte | 241 m | ||
Burgemeester | Jürgen Zieger (SPD) | ||
Overig | |||
Postcodes | 73728–73734 | ||
Netnummer | 0711 | ||
Kenteken | ES | ||
Stad | Kernstad en 23 stadsdelen | ||
Gemeentenr. | 08 1 16 019 | ||
Website | www.esslingen.de | ||
Locatie van Esslingen am Neckar in Esslingen | |||
|
De stad heeft een oppervlakte van 4643 ha. Daarvan is 1193 ha bos en 112 ha water. Op 93 ha vindt wijnbouw plaats. Esslingen telt 92.722 inwoners[1] Van de inwoners is 21 % buitenlander.[bron?] Esslingen is overwegend protestant (39 %); 27% van de bevolking is katholiek.[bron?]
Stadsindeling
bewerkenDe stad bestaat uit de volgende 24 stadsdelen: Berkheim, Brühl ,Hegensberg, Hohenkreuz, Innenstadt (centrum), Kennenburg, Kimmichsweiler/Oberhof, Krummenacker, Liebersbronn, Mettingen[2], Neckarhalde, Oberesslingen, Obertal, Pliensauvorstadt, Rüdern, Serach, Sankt Bernhardt, Sirnau, Sulzgries, Wäldenbronn, Weil, Wiflingshausen, Zell en Zollberg; alsmede de exclave Stadtwald Esslingen am Neckar Stiftswald in Stuttgart.
Ligging
bewerken-
Esslingen am Neckar 2011
-
Esslingen vanuit de lucht
Esslingen am Neckar ligt in een engte van het Neckardal ten zuidoosten van Stuttgart. De rivier stroomt door het stadsgebied van het zuidoosten (Altbach) naar het noordwesten (Stuttgart); daar is het laagste punt in de gemeente (230 meter boven zeeniveau). Het oude centrum ligt ten noorden van de rivier. Hier bevindt zich in de Neckar ook een Staustufe. De gemeente ligt in het oosten deels op de heuvelrug Schurwald (hoogste punt van de gemeente 498 meter boven zeeniveau) en in het zuiden aan de Fildervlakte.
Buurgemeentes
bewerkenKloksgewijs, beginnend in het noorden:
- Kernen im Remstal
- Aichwald
- Baltmannsweiler
- Plochingen
- Altbach
- Deizisau
- Denkendorf
- Ostfildern
- Stuttgart
Samenwerking met andere gemeentes op het gebied van ruimtelijke ordening
bewerkenEsslingen is een zgn. Mittelzentrum binnen de Region Stuttgart, waarvan de hoofdstad, het Oberzentrum, de stad Stuttgart is. Tot het zgn. Mittelbereich Esslingen behoren steden en dorpen in het noorden van de Landkreis: Aichwald, Altbach, Baltmannsweiler, Deizisau, Denkendorf, Hochdorf bij Plochingen, Lichtenwald, Neuhausen auf den Fildern, Ostfildern, Plochingen, Reichenbach an der Fils en Wernau.
Historie
bewerkenIn 866 verkreeg Esslingen marktrecht als tweede stad in Duitsland. In 1212 kreeg Esslingen stadsrechten en werd begonnen met de bouw van de binnenste stadsmuur. Hiervan is de in 1219 gebouwde Wolfstor een overblijfsel. Andere bewaarde onderdelen van de stadsmuur zijn de Schelztor en de Pliensauturm. De Burg (burcht) is door de muren met de stad verbonden en werd al vermeld in 1303. Deze burcht werd echter nooit gebruikt als woonplaats van de machthebbers. Het Altes Rathaus werd in 1430 gebouwd als handelshuis en belastingskantoor. Het gebouw in vakwerk kreeg in 1586-1589 een renaissancegevel ontworpen door Heinrich Schickhardt. De Bürgersaal in het raadhuis is versierd met houten beelden.[3] In de binnenstad staan oude vakwerkhuizen. In 1701 woedde er een grote stadsbrand.
Op de linkeroever van de Neckar ontstond vanaf 1865 de voorstad Pliensau. Van 1864 tot 1866 verbleef de Zwitserse schijfster Louise Cornaz er in een internaat.[4]
Bezienswaardigheden
bewerken- Altes Rathaus
- Amtsgericht
- Des Sachsen Haus
- Gelbes Haus
- Hafenmarkt
- Haus zum Einhorn
- Lateinschule
- Neues Rathaus
- Palm'scher Bau
- Ratskeller
- Ritterbau
- Schwörhaus
- Spitalkeller (Kielmeyer Haus)
- Stadsarchief
- "Zum Roten Löwen"
- Esslinger Burg
- Pliensauturm
- Schelztor
- Wolfstor
Bronnen en fonteinen
bewerken- Adlerbrunnen
- Beutaubrunnen
- Herrenbrunnen
- Krautmarktbrunnen
- Löwenbrunnen
- Marktbrunnen
- Otilienbrunnen
- Paracelsusbrunnen
- Postmichelbrunnen
- Zwiebelbrunnen
Kerken
bewerken- In de stadskerk (Stadtkirche St.-Dionys) zijn menselijke resten van 1000 v.Chr. gevonden.[bron?] Het schip werd rond 1260 gebouwd, de zuidtoren rond 1310 en de noordtoren rond 1380. De glasramen in het koor zijn 14e-eeuws. Het hoogaltaar, een vleugelaltaar, dateert uit 1604.
- De Frauenkirche is een gotische hallenkerk. Deze kerk werd in 1321 gebouwd op de plaats waar eerder een Mariakapel stond. De bouw van de toren begon in 1398.
- De Dominikanerkirche (Münster) St.-Paul dateert uit 1268 en is een basiliek zonder transept.
- Franziskanerkirche ("Hintere Kirche")
- Nikolauskapelle
Geboren
bewerken- Michael Stifel (1486/7-1567), monnik
- Marie Amalie Dorothea Völter (1854-1925), burgemeestersvrouw en publiciste
- Wilhelm Murr (1888-1945), gouwleider en rijksstadhouder van Württemberg
- Reimut Reiche (1941), socioloog, seksuoloog, auteur en psycho-analyticus
- Ralf Scheepers (1965), zanger heavymetalband
- Tobias Rehberger (1966), beeldend kunstenaar
- Thomas Letsch (1968), voetbaltrainer
- Isabelle Faust (1972), violiste
- Rüdiger Kauf (1975), voetballer
- Felix Luz (1982), voetballer
- Serdar Taşçı (1987), voetballer
Partnersteden
bewerken- Eger (Hongarije) (sinds 1991)
- Maladzetsjna (Wit-Rusland) (sinds 1987)
- Neath Port Talbot (Wales, Verenigd Koninkrijk) (sinds 1958)
- Norrköping (Zweden) (sinds 1964)
- Piotrków Trybunalski (Polen) (sinds 1992)
- Schiedam (Nederland) (sinds 1964)
- Sheboygan (Verenigde Staten) (sinds 1967)
- Udine (Italië) (sinds 1959)
- Velenje (Slovenië) (sinds 1970)
- Vienne (Frankrijk) (sinds 1958)
- Beselare (België) (sinds 1977)
Externe link
bewerken- ↑ a b (de) Statistisches Landesamt Baden-Württemberg – Bevölkerung nach Nationalität und Geschlecht am 31. Dezember 2020 (CSV-bestand)
- ↑ Niet te verwarren met Mettingen in Noordrijn-Westfalen.
- ↑ Schatkamer Europa, Reader's Digest, ISBN 90 6407 041 5, p. 142
- ↑ (fr) Louise Cornaz in het Historisch woordenboek van Zwitserland. Gearchiveerd op 13 juni 2023.