Georges Lautner

Georges Lautner
	Georges Lautner op de Rencontres cinématographiques in Cannes (2010)
Geboren	Nice, 24 januari 1926
Overleden	Parijs, 22 november 2013
Geboorteland	Frankrijk
Jaren actief	1958 - 1996
Beroep	Filmregisseur en scenarioschrijver
	(en) IMDb-profiel
	(nl) Moviemeter-profiel
	(mul) TMDB-profiel
Portaal	Film

Georges Lautner (Nice, 24 januari 1926 – Parijs, 22 november 2013) was een Franse filmregisseur en scenarioschrijver. Hij was de zoon van actrice Renée Saint-Cyr. Hij is vooral gekend voor zijn komedies waarvoor hij heel dikwijls samenwerkte met dialoogschrijver Michel Audiard. Hij had ook zijn favoriete acteurs : onder meer Bernard Blier, Francis Blanche, Lino Ventura, Paul Meurisse, Jean Lefebvre, Mireille Darc en Jean-Paul Belmondo. Hij was een zeer productief cineast: in een tijdspanne van 34 jaar draaide hij 42 langspeelfilms, waaronder 16 komedies en 10 politiekomedies.

Leven en werk

Georges Lautner dankte zijn liefde voor de cinema aan zijn moeder. In 1933 vergezelde hij haar naar Parijs want ze maakte er dat jaar haar filmdebuut. De jonge Georges kon er veel tijd in de bioscoopzalen doorbrengen. Die gelukkige periode werd in 1938 verstoord door de dood van zijn vader in een vliegtuigongeval en door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.

Na de bevrijding van Parijs deed hij ervaring op als decorateur, filmoperateur en regieassistent. In 1958 kreeg hij de regie van La Môme aux boutons toevertrouwd maar de film kende weinig bijval. Zijn twee volgende films, waarvan Bernard Blier de hoofdrol voor zijn rekening nam, deden het veel beter. Sindsdien werkte hij meestal mee aan het scenario van zijn films. In 1961 ontdekte het grote publiek hem definitief dankzij Le Monocle noir. Deze politiekomedie werd zo gunstig onthaald dat hij nog twee vervolgen draaide. De hoofdrol van de Franse geheim agent le monocle was drie keer weggelegd voor de flegmatieke en elegante acteur Paul Meurisse.

Hij werd al gauw door Bernard Blier en Michel Audiard aanbevolen bij Alain Poiré, productiedirecteur bij Gaumont. Deze bezorgde hem de regie van Les Tontons flingueurs (1963), een parodie op de gangsterfilm die zijn eerste kaskraker werd. In die tijd ontmoette hij Mireille Darc met wie hij 13 films zou draaien, waarvan de spionagekomedie Les Barbouzes (1964) de meest succesrijke was.

De jaren zeventig waren zijn meest vruchtbare. Ze culmineerden in 1979 in zijn samenwerking met Jean-Paul Belmondo. Belmondo, Audiard en Lautner gingen een vaste tandem vormen. Flic ou Voyou, Le Guignolo, Joyeuses Pâques en vooral Le Professionnel werden commerciële voltreffers.

Zijn geattitreerde dialoogschrijver Audiard overleed in 1985 en vanaf dan nam zijn succes af. Hij sloot zijn carrière af met L'Inconnu dans la maison (1992), zijn vijfde film met Belmondo. In 2005 verscheen zijn autobiografie On aura tout vu, titel die hij ontleende aan een film die hij draaide in 1976.

Filmografie

Bioscoopfilms

1958: La Môme aux boutons
1959: Marche ou crève
1960: Arrêtez les tambours
1961: En plein cirage
1961: Le Monocle noir
1961: Le Septième Juré
1962: L'Œil du Monocle
1963: Les Tontons flingueurs (naar de roman Grisbi or not grisbi van Albert Simonin)
1963: Des pissenlits par la racine
1964: Le Monocle rit jaune
1964: Les Barbouzes
1965: Les Bons Vivants (of : Un grand Seigneur, anthologiefilm)
1966: Galia
1966: Ne nous fâchons pas
1967: La Grande Sauterelle
1967: Fleur d'oseille
1968: Le Pacha
1970: La route de Salina
1970: Laisse aller, c'est une valse
1971: Il était une fois un flic
1972: Quelques messieurs trop tranquilles
1973: La Valise
1974: Les Seins de glace (naar de roman Someone is bleeding van Richard Matheson)
1975: Pas de problème !
1976: On aura tout vu
1977: Mort d'un pourri
1978: Ils sont fous ces sorciers
1979: Flic ou Voyou
1980: Le Guignolo
1980: Est-ce bien raisonnable ?
1981: Le Professionnel
1983: Attention ! Une femme peut en cacher une autre
1984: Joyeuses Pâques (naar het gelijknamige toneelstuk van Jean Poiret)
1984: Le Cowboy
1985: La Cage aux folles 3 - 'Elles' se marient
1986: La Vie dissolue de Gérard Floque
1987: La Maison assassinée
1988: L'Invité surprise
1989: Présumé dangereux (naar de roman Believed Violent van James Hadley Chase)
1991: Triplex
1991: Room service
1992: L'Inconnu dans la maison (naar de roman Les Inconnus dans la maison van Georges Simenon)

Televisie

1992: Prêcheur en eau trouble, met Claude Brasseur
1994: L'Homme de mes rêves, met Michel Leeb
1996: Le Comédien, naar een toneelstuk van Sacha Guitry

Bibliografie

José-Louis Bocquet: Georges Lautner, foutu fourbi, La Sirène, 2000

Zie de categorie Georges Lautner van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.