Gestimuleerde emissie
Gestimuleerde emissie is een fysisch verschijnsel, dat optreedt wanneer een foton een wisselwerking aangaat met een atoom in een aangeslagen toestand. Het foton triggert hiermee het atoom een ander foton uit te zenden, waarbij het atoom zelf van de aangeslagen toestand naar de grondtoestand terugvalt. Het uitgezonden foton door het atoom heeft dan dezelfde frequentie, golflengte, polarisatie, fase en bewegingsrichting als het foton dat de wisselwerking met het atoom aanging. Het verschijnsel kan alleen optreden als de waarde van de energie van het wisselwerkende foton gelijk is aan de waarde van het energieverschil van het atoom tussen de aangeslagen toestand de grondtoestand.
Het verschijnsel werd in 1916 theoretisch voorspeld door Albert Einstein, toen hij aan de kwantumtheorie werkte. Einstein bedacht dit idee door zijn streven de wet van Planck voor straling een betere theoretische fundering te geven. Het verschijnsel kent toepassingen in de technologie. Zo is de werking van de laser en de maser gebaseerd op dit verschijnsel.