Grand Prix-wegrace van Spanje 1987

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1987 was de tweede race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1987. De races werden verreden op 26 april 1987 op het Circuito Permanente de Jerez nabij Jerez de la Frontera.

Vlag van Spanje Grand Prix-wegrace van Spanje 1987
Circuito Permanente de Jerez
Officiële naam Marlboro XXXVII Gran Premio de España
Land Vlag van Spanje
Datum 26 april 1987
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Snelste ronde Vlag van Australië Wayne Gardner
Eerste Vlag van Australië Wayne Gardner
Tweede Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Luca Cadalora
Snelste ronde Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Eerste Vlag van Duitsland Martin Wimmer
Tweede Vlag van Italië Luca Cadalora
Derde Vlag van Spanje Juan Garriga
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Domenico Brigaglia
Snelste ronde Vlag van Italië Domenico Brigaglia
Eerste Vlag van Italië Fausto Gresini
Tweede Vlag van Italië Domenico Brigaglia
Derde Vlag van Italië Paolo Casoli
80 cc
Poleposition Vlag van Spanje Jorge Martínez
Snelste ronde Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Eerste Vlag van Spanje Jorge Martínez
Tweede Vlag van Spanje Àlex Crivillé
Derde Vlag van Spanje Julián Miralles
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Tweede Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Jean-Marc Fresc
Derde Vlag van Zwitserland Alfred Zurbrügg/Vlag van Zwitserland Martin Zurbrügg

Algemeen

bewerken

In de Spaanse Grand Prix startten alle klassen. Dat betekende de seizoensopening voor de 80cc-, de 125cc- en de zijspanklasse. De verhuizing van het Circuito Permanente del Jarama naar het Circuito Permanente de Jerez beviel de 500cc-rijders slechts matig. Het circuit was gebouwd voor autoraces en de 500cc-machines konden hun hoge snelheden eigenlijk niet bereiken. Dat bleek ook uit de rondetijden in de training. Als alle trainingstijden naast elkaar zouden worden gezet, waren Rolf Biland en Kurt Waltisperg met hun LCR-Krauser-zijspancombinatie vijfde geworden. De Yamaha YZR 250-rijders Luca Cadalora en Martin Wimmer zouden op de achtste en de negende plaats hebben gestaan, allemaal nog vóór Shunji Yatsushiro, Christian Sarron, Randy Mamola en Pierfrancesco Chili. In Spanje debuteerde Àlex Crivillé, die door Derbi was ingehuurd voor het Europees kampioenschap, maar die af en toe ook in het wereldkampioenschap mocht rijden. Na de kou en de nattigheid in Japan was het in Spanje juist erg warm.

500cc-klasse

bewerken

De 500cc-klasse had al een race in Japan gereden. Daar was het nat en Randy Mamola profiteerde optimaal van de bandenwarmers die Dunlop voor het eerst toepaste. Concurrenten Eddie Lawson en Rob McElnea gaven juist op omdat ze de verkeerde banden van Michelin hadden gekregen.

De training

bewerken

Terwijl Roberts-Lucky Strike-Yamaha in Japan zoveel voordeel had gehad van het feit dat ze het enige Dunlop-team waren, hadden ze in Jerez grote problemen met het vinden van de juiste band en de daarbij horende afstelling van vering en demping. Randy Mamola kwalificeerde zich slechts als negende en Mike Baldwin kwam op de twaalfde startplaats, tussen de trage Suzuki's van Kevin Schwantz en Kenny Irons. Eddie Lawson kwalificeerde zich als beste, hoewel hij het circuit eigenlijk niet geschikt vond voor de 500cc-machines. Zijn Yamaha YZR 500 leverde wat meer vermogen onderin dan de Honda NSR 500, en dat was precies het voordeel dat hij nodig had. Hij verklaarde echter ook dat het circuit fysiek te zwaar was om de trainingstijden in de race lang vol te houden.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 1"50'69
2.   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 1"50'99
3.   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 1"51'01
4.   Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 1"51'44
5.   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 1"52'09
6.   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 1"52'13
7.   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 1"52'59
8.   Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"53'16
9.   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 1"53'45
10.   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 1"53'46

De race

bewerken

Eddie Lawson nam na de start het initiatief, maar na twee ronden ging Wayne Gardner hem voorbij en daarmee was het gevecht om de leiding feitelijk beslist. Gardner liep alleen maar verder weg en had bij de finish 23 seconden voorsprong. Er was wel een gevecht om de derde plaats, dat tussen Ron Haslam en Niall Mackenzie ging. Aanvankelijk lag Rob McElnea op deze positie, maar hij kwam ten val. Kevin Schwantz reed een uitstekende race met de Suzuki RGV 500, die nog minstens 20 kg zwaarder was dan de concurrentie. Hij vocht om de zesde plaats met Pierfrancesco Chili, Randy Mamola, Tadahiko Taira en Shunji Yatsoshiro. Chili reed op de zesde plaats toen hij in de laatste ronde viel en Schwantz de kans gaf de positie over te nemen. Chili kon zijn machine nog oprapen, maar hij werd slechts elfde. Daarvan profiteerde Richard Scott, een debutant die met een privé Honda RS 500 driecilinder reed en in zijn eerste Grand Prix meteen een punt scoorde.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 56"02'07 2 15
2   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 56"25'62 1 12
3   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 56"51'16 6 10
4   Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 56"52'76 3 8
5   Kevin Schwantz Suzuki 57"12'54 11 6
6   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 57"14'88 9 5
7   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 57"16'28 5 4
8   Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 57"20'33 7 3
9   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 57"42'11 17 2
10   Richard Scott[1] Honda 57"47'11 15 1
11   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda +1 ronde 10
12   Marco Gentile Lucky Strike-Fior-Honda +1 ronde 19
13   Thierry Rapicault Honda +1 ronde 20
14   Alessandro Valesi Iberna-Honda +1 ronde 16
15   Simon Buckmaster Duckhams-Honda +1 ronde 25
16   Daniel Amatriaín Honda +1 ronde 23
17   Wolfgang von Muralt Suzuki +1 ronde 24
18   Bruno Kneubühler Honda +1 ronde 26
19   Maarten Duyzers HDJ-Honda +2 ronden 28
20   Louis-Luc Maisto Honda +2 ronden 27
21   Tony Carey Suzuki +4 ronden 30

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Mike Baldwin Roberts-Lucky Strike-Yamaha Versnellingsbak 12
  Fabio Biliotti Honda 22
  Gerold Fisher Honda 29
  Kenny Irons Heron-Suzuki Val 13
  Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha Val 4
  Jose Parra Suzuki 31
  Didier de Radiguès Bastos-Cagiva Achterrem 21
  Gustav Reiner Hein Gericke-Honda Val 18
  Raymond Roche Bastos-Cagiva Ontsteking 14
  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha Val[2] 8

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Larry Moreno Vacondio Suzuki

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Freddie Spencer HRC-Honda Blessure[3]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 27
2   Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 20
3   Ron Haslam ELF-HRC-Honda 16
4   Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 12
5   Takumi Ito Suzuki 10
6   Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 9
7   Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 8
  Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda
9   Kevin Schwantz Suzuki 6
10   Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 5

250cc-klasse

bewerken

Omdat het circuit van Jerez een traag stuurcircuit was, ging het voordeel van de 250cc-fabrieks-Honda's dat ze in Japan gehad hadden verloren. Zij moesten het hoofd buigen voor de minder snelle maar beter sturende Yamaha YZR 250's.

De training

bewerken

De superioriteit van de Yamaha's bleek al in de trainingen, toen de eerste vier plaatsen bezet werden door YZR 250's. Opmerkelijk was de snelste tijd van Luca Cadalora, die na zijn 125cc-carrière nog moest wennen aan de 250cc-machines. Hij verwachtte dan ook dat teamgenoot Martin Wimmer het in de warme en zware race langer vol zou houden.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 1"52'20
2.   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 1"52'38
3.   Juan Garriga Ducados-Yamaha 1"53'68
4.   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"53'97
5.   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 1"54'01
6.   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 1"54'02
7.   Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 1"54'24
8.   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 1"54'41
9.   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 1"54'53
10.   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 1"54'63

De race

bewerken

Toni Mang was bij de start als eerste vertrokken, maar hij viel al in de tweede ronde. Meteen nam Luca Cadalora enkele seconden voorsprong op Jaqcues Cornu, Juan Garriga, Patrick Igoa, Jean-Philippe Ruggia, Dominique Sarron en Reinhold Roth. Intussen was Martin Wimmer na een slecht begin naar voren aan het komen en in de zesde ronde nam hij de tweede positie in, waarna hij het gat met Cadalora langzaam begon te dichten. Na wat schermutselingen om de leiding liep Wimmer ook van Cadalora weg en daarmee was het pleit beslist. Er werd wel nog gestreden om de derde plaats, die naar Juan Garriga ging. Ruggia werd met een productie-Yamaha TZ 250 uitstekend zevende. Sito Pons en Carlos Lavado eindigden ook nog in de top tien, ondanks een handblessure van Pons en het feit dat Lavado nog steeds herstellende was van een polsblessure en een sleutelbeenbreuk.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 47"41'00 2 15
2   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 47"42'68 1 12
3   Juan Garriga Ducados-Yamaha 47"53'39 3 10
4   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 48"03'35 10 8
5   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 48"08'88 4 6
6   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 48"17'65 5 5
7   Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 48"19'65 9 4
8   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 48"19'94 6 3
9   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 48"22'93 14 2
10   Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 48"49'20 8 1
11   Guy Bertin Honda 48"56'83 21
12   Jochen Schmid Yamaha 48"55'72 18
13   Maurizio Vitali FMI-Garelli 49"06'14 11
14   Jean-Michel Mattioli Yamaha 49"12'37 15
15   Manfred Herweh Levior-Honda 49"17'03 29
16   Stefano Caracchi Honda 49"17'26 25
17   Harald Eckl Honda 49"26'04 17
18   Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda 49"28'28 19
19   Massimo Matteoni Honda 49"28'61 23
20   Alain Bronec Honda 49"30'94 34
21   Jean Foray Yamaha 49"32'73 33
22   Philippe Pagano Honda 49"33'79 31
23   René Delaby Yamaha 49"35'90 26
24   Hervé Duffard Honda 49"38'42 30
25   Paul Lewis EMC-Rotax 50"30'65 36

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland Val 7
  Bruno Bonhuil Honda 28
  Bernard Haenggeli Yamaha 16
  Siegfried Minich Honda 27
  Donnie McLeod Honda 12
  Juan López Mella Yamaha 32
  Javier Cardelús Honda 20
  Loris Reggiani Aprilia-Rotax 13
  Fausto Ricci Iberna-Honda 35
  Alberto Rota Honda 24

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Ezio Gianola FMI-Honda Blessure[4] 22

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Fernando Gonzalez Honda
  Juan Bravo Honda
  Robin Appleyard Honda
  Iván Palazzese Yamaha

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
  Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda Blessure[5]

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1   Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 21
2   Juan Garriga Ducados-Yamaha 15
  Masaru Kobayashi HRC-Honda
4   Sito Pons Campsa-HRC-Honda 14
5   Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 13
6   Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 12
7   Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 10
8   Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 8
  Masahiro Shimizu HRC-Honda
10   Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 5

125cc-klasse

bewerken

De 125cc-klasse zou een gevecht worden tussen MBA en Garelli, die in dit laatste jaar voor de tweecilinders alles op alles zouden zetten om de titel te behalen. Veel MBA-coureurs - ook het fabrieksteam van Paolo Pileri - hadden gekozen voor frames van LCR, om de stuurkwaliteiten te verbeteren. Honda anticipeerde intussen op het nieuwe seizoen, door Ezio Gianola en Hubert Abold van de nieuwe eencilinder Honda RS 125-productieracer te voorzien. Zij hadden dus formeel geen fabriekssteun, maar moesten "reclame rijden" voor deze klantenmachine voor het seizoen 1988.

De training

bewerken

Al in de training bleek dat de nieuwe door Jörg Möller ontwikkelde LCR-MBA's geduchte tegenstanders zouden worden voor de Garelli's die door Jan Thiel gebouwd waren. MBA had veel geld gekregen van helmenfabrikant AGV en bovendien al veel getraind op het circuit van Jerez. Domenico Brigaglia zette dan ook de snelste trainingstijd met zijn MBA, maar achter hem stond Fausto Gresini (Garelli). De machines leken dus aan elkaar gewaagd, maar tijdens de laatste warm-uptraining bleek dat de monteurs van Gresini vergeten waren koelwater in de motor te doen, zodat Thiel's snelste motorblok niet gebruikt kon worden.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 1"57'59
2.   Fausto Gresini FMI-Garelli 1"57'94
3.   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 1"58'69
4.   Pier Paolo Bianchi MBA 1"59'61
5.   Bruno Casanova FMI-Garelli 1"59'62
6.   Ezio Gianola FMI-Honda 1"59'70
7.   August Auinger Bartol-MBA 1"59'93
8.   Lucio Pietroniro Johnson-MBA 2"01'10
9.   Claudio Macciotta MBA 2"01'37
10.   Hubert Abold Honda 2"01'43

De race

bewerken

Domenico Brigaglia nam na de start meteen een voorsprong van 50 meter op Fausto Gresini, Paolo Casoli en Bruno Casanova, die hem vrij goed konden volgen tot Casanova halverwege de race terug begon te vallen. Toen zetten Gresini en Casoli de aanval op Gresini in. Enkele ronden voor de finish raakte Brigaglia zijn MBA even kwijt, waardoor Gresini er net voorbij kon komen. August Auinger was vanaf het middenveld sterk opgeklommen, maar omdat zijn machine te warm werd moest hij genoegen nemen met de zevende plaats, achter Ezio Gianola, die met de eencilinder Honda RS 125 op dit langzame circuit goed mee kon komen.

Uitslag 125c-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Fausto Gresini FMI-Garelli 43"25'97 2 15
2   Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 43"26'31 1 12
3   Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 43"28'99 3 10
4   Bruno Casanova FMI-Garelli 44"01'34 5 8
5   Pier Paolo Bianchi MBA 44"09'22 4 6
6   Ezio Gianola FMI-Honda 44"27'43 6 5
7   August Auinger Bartol-MBA 44"27'84 7 4
8   Thierry Feuz LCR-MBA 44"53'20 17 3
9   Claudio Macciotta MBA 44"57'60 9 2
10   Mike Leitner MBA 45"07'08 21 1
11   Johnny Wickström MBA 45"07'56 22
12   Ivan Troisi MBA 45"09'00 24
13   Hubert Abold Honda 45"16'20 10
14   Jean-Claude Selini MBA 45"39'52 11
15   Paul Bordes MBA +1 ronde 19
16   Jussi Hautaniemi Pennzoil-LCR-MBA +1 ronde 23
17   Fernando Gonzales JJ Cobas +1 ronde 34
18   Robin Milton MBA +1 ronde 28
19   Jacques Hutteau MBA +1 ronde 33
20   Joaquin Alos MBA +1 ronde 35
21   Peter Balaz MBA +1 ronde 27
22   Håkan Olsson Starol +1 ronde 30
23   Thomas Møller-Pedersen MBA +1 ronde 26
24   Robin Appleyard MBA +2 ronden 32
25   Bady Hassaine MBA +2 ronden 36
26   Juan Fombuena MBA +4 ronden 31

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Christian Le Badezet MBA 29
  Gastone Grassetti MBA 16
  Manuel Hernandez MBA 20
  Esa Kytölä MBA 18
  Olivier Liégeois Assmex-MBA 12
  Heinz Litz MNA 25
  Willy Pérez MBA Val 15
  Lucio Pietroniro Johnson-MBA Val 8
  Andrés Sánchez Pileri-Ducados-MBA 13
  Adi Stadler MBA 14

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Hans Spaan MBA Blessure[6] 37

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Daniel Mateos MBA
  Antonio Oliveros MBA
  Allan Scott EMC-Rotax
  Juan Munoz MBA
  Manfred Braun MBA
  Javier Navarro MBA
  Wilco Zeelenberg Casal

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken

Conform wedstrijduitslag

80cc-klasse

bewerken

De 80cc-race werd een bijna geheel Spaanse aangelegenheid. Hoewel Gerhard Waibel zich lang met de strijd om de leiding kon bemoeien, stonden er aan het eind drie Spanjaarden op het erepodium. Eigenlijk vier, want Ángel Nieto werd in de feestelijkheden betrokken omdat hij afscheid nam van zijn Spaanse fans.

De training

bewerken

In de 80cc-klasse waren de Spaanse teams erg sterk. Derbi zette met steun van Ducados Jorge Martínez en Manuel Herreros in, maar met steun van Marlboro ook de EK-rijders Àlex Crivillé en Julián Miralles. Luis Miguel Reyes was de enig overgebleven fabrieksrijder voor Autisa, en hij trainde zichzelf naar de tweede startpositie. Krauser had drie fabrieksrijders: Gerhard Waibel, Stefan Dörflinger en Ian McConnachie. Hans Spaan en Theo Timmer kwamen uit voor het Nederlandse HuVo-Casal, maar Spaan viel al in de vrijdagtraining waarbij hij een hersenschudding opliep.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1.   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 2"02'79
2.   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 2"03'13
3.   Àlex Crivillé Marlboro-Derbi 2"03'55
4.   Gerhard Waibel LCR-Krauser 2"04'34
5.   Julián Miralles Marlboro-Derbi 2"04'34
6.   Stefan Dörflinger LCR-Krauser 2"04'73
7.   Hubert Abold Krauser 2"05'28
8.   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 2"05'41
9.   Richard Bay Ziegler 2"06'02
10.   Rainer Kunz Kroko 2"06'50

De race

bewerken

Gerhard Waibel had met zijn LCR-Krauser de kopstart, maar al in de tweede ronde werd hij gepasseerd door Jorge Martínez. Een tijdje wisselden deze twee van positie, maar toen liep Martínez weg van Waibel, die nu werd aangevallen door Luis Miguel Reyes, Àlex Crivillé en Julián Miralles. Reyes wist zelfs even door te stoten naar de kop van de race, maar viel toen terug naar de vijfde plaats. Stefan Dörflinger moest zijn poging om Crivillé bij te houden met een val bekopen. Martinéz maakte het nog even spannend toen hij de 17-jarige Crivillé in de slotfase dichterbij liet komen, maar in de laatste ronde pakte hij nog bijna een seconde voorsprong. Miralles werd derde, vlak voor Waibel. Wilco Zeelenberg lag op de negende plaats, maar viel door een gescheurde uitlaat terug naar de achttiende positie.

Uitslag 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1   Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 37"16'36 1 15
2   Àlex Crivillé Marlboro-Derbi 37"17'20 3 12
3   Julián Miralles Marlboro-Derbi 37"17'70 5 10
4   Gerhard Waibel LCR-Krauser 37"17'89 4 8
5   Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 37"21'38 2 6
6   Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 37"46'71 8 5
7   Ian McConnachie LCR-Krauser 38"17'61 11 4
8   Richard Bay Ziegler 38"20'34 9 3
9   Josef Fischer LCR-Krauser 38"36'31 16 2
10   Hubert Abold Krauser 38"41'40 7 1
11   Juan Ramón Bolart Krauser 38"43'17 13
12   Herri Torrontegui JJ Cobas 38"47'44 23
13   Felix Rodríguez JJ Cobas 38"53'59 15
14   Paolo Priori Krauser 39"02'56 26
15   Jörg Seel Seel 39"04'07 27
16   Salvatore Milano Krauser 39"12'46 22
17   Javier Armui Autisa +1 ronde 25
18   Wilco Zeelenberg Casal +1 ronde 17
19   Raimo Lipponen Krauser +1 ronde 20
20   Joaquin Alos Yamaha +1 ronde 32
21   Thomas Engl Deizisau +1 ronde 30
22   Serge Julin Casal +1 ronde 36
23   Reiner Koster Kroko +1 ronde 33
24   Chris Baert Seel +3 ronden 31

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Stefan Dörflinger LCR-Krauser Val 6
  Alex Barros Arbizu-Casal 14
  Paul Bordes RB 21
  Javier Debon Autisa 24
  René Dünki Krauser 19
  Stuart Edwards Casal 37
  Juan Esteve Autisa 28
  Rainer Kunz Kroko 10
  Jose Saez Casal 34
  Günter Schirnhofer Krauser 12
  Hernando Sande Silva Casal 35
  Theo Timmer JVC-HuVo-Casal Opgave 29

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
  Hans Spaan JVC-HuVo-Casal Blessure[6] 18

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
  Elias Durendez Autisa
  Dennis Batchelor Krauser
  Javier Navarro HuVo-Casal
  Jean-François Verdier Derbi

Top tien tussenstand 80cc-klasse

bewerken

Conform wedstrijduitslag

Zijspanklasse

bewerken

De training

bewerken

Voor regerend wereldkampioen Egbert Streuer verliep de training niet hoopgevend. Hij was bijna drie seconden langzamer dan Rolf Biland en bovendien klaagde bakkenist Bernard Schnieders over opgepompte armen als hij uitstapte. Ze voorzagen een zware race en hoopten de schade beperkt te houden. Ook de andere concurrenten konden de snelheid van Biland niet aanhouden. Tweede man in de training Steve Webster was ook al anderhalve seconde trager.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1.   Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser 1"52'08
2.   Steve Webster   Tony Heweitt Fowler-LCR-Krauser 1"53'36
3.   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 1"53'85
4.   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 1"54'95
5.   Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 1"54'95
6.   Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha 1"55'72
7.   Alfred Zürbrügg   Martin Zürbrügg LCR-Yamaha 1"55'80
8.   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha 1"56'83
9.   Derek Jones   Simon Birchall LCR-Yamaha 1"56'88
10.   Barry Brindley   Graham Rose Windle-Yamaha 1"57'17

De race

bewerken

In de race startten Steve Webster/Tony Hewitt als snelsten, maar Egbert Streuer/Bernard Schnieders wisten vier ronden lang de tweede plaats vast te houden. Toen werden ze gepasseerd door Rolf Biland/Kurt Waltisperg, maar Streuer wist dat Biland het hoge tempo wellicht wel kon vasthouden, maar zijn banden niet. Streuer hoopte in het verloop van de wedstrijd voordeel te putten uit het sparen van de banden. In de negende ronde viel Schnieders echter uit het zijspan van Streuer, naar eigen zeggen door concentratieverlies omdat zijn helm te ver naar voren schoof. Biland viel later ook uit door problemen met zijn remsysteem. Daarvan profiteerden Alain Michel/Jean-Marc Fresc en Alfred en Martin Zürbrügg, die tweede en derde werden.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1   Steve Webster   Tony Hewitt LCR-Krauser 42"29'09 15
2   Alain Michel   Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 43"14'29 12
3   Alfred Zürbrügg   Martin Zürbrügg LCR-Yamaha 43"25'37 10
4   Derek Bayley   Brian Nixon LCR-Yamaha 43"34'00 8
5   Steve Abbott   Shaun Smith Windle-Yamaha 43"37'63 6
6   Derek Jones   Simon Birchall LCR-Yamaha 44"13'25 5
7   Markus Egloff   Urs Egloff LCR-Yamaha 44"23'88 4
8   Yoshisada Kumagaya   Brian Barlow Windle-Yamaha 44"24'98 3
9   René Progin   Yvan Hunziker Seymaz-Krauser +1 ronde 2
10   Masato Kumano   Andreas Räcke LCR-Yamaha +1 ronde 1
11   Dennis Bingham   Julia Bingham Padgett's LCR-Yamaha +1 ronde

Niet gefinished

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
  Egbert Streuer   Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha Ongeval[7] 5
  Theo van Kempen   Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha Ongeval[8] 13
  Rolf Biland   Kurt Waltisperg LCR-Krauser Remmen 1
  Rolf Steinhausen   Bruno Hiller Busch-Yamaha Opgave[9] 6

Top tien tussenstand zijspanklasse

bewerken

Conform wedstrijduitslag

Onder de ogen van de baas

bewerken

Manager Lee van Dam had met veel moeite de sponsoring door British American Tobacco voor de zijspancombinaties Egbert Streuer/Bernard Schnieders en Theo van Kempen/Geral de Haas rond gekregen. Nu was de hele directie van BAT-Nederland naar Jerez gekomen om de zijspanrace te bekijken, waarin beide combinaties uitvielen.

Huldiging

bewerken

Ángel Nieto nam afscheid van zijn fans, maar alleen als rijder. Hij was inmiddels teammanager bij Derbi en had daarbij Jorge Martínez en Manuel Herreros onder zijn hoede. Namens Ducados vertegenwoordigde hij echter ook Carlos Cardús in de 250cc-klasse. Waarschijnlijk in de raceoverall van Cardús (met Ducados-Honda-reclame) werd hij op de schouders gehesen na afloop van de 80cc-race. Bovendien werd er een monument onthuld en een bocht naar hem vernoemd.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Japan 1987
FIM wereldkampioenschap wegrace
39e seizoen (1987)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1987

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1986
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1988
  NODES
Note 1