Hafid Bouazza
Hafid Bouazza (Arabisch: حفيظ بوعزة, ḥafīẓ būʿazza) (Oujda, 8 maart 1970 – Amsterdam, 29 april 2021) was een Marokkaans-Nederlandse schrijver.
| Hafid Bouazza | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Hafid Bouazza bij zijn benoeming tot Vrijdenker van het Jaar door De Vrije Gedachte (2014).
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Abdelhafid Bouazza | |||
| Geboren | 8 maart 1970 | |||
| Geboorteplaats | Oujda | |||
| Overleden | 29 april 2021 | |||
| Overlijdensplaats | Amsterdam | |||
| Land |  Marokko
| |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1996–2021 | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Biografie
bewerkenHafid Bouazza is geboren in Oujda aan de Marokkaans-Algerijnse grens. Het gezin kwam in oktober 1977 naar Nederland, waar de kinderen opgroeiden in Arkel. Bouazza heeft in Amsterdam de studie Arabische taal- en letterkunde gevolgd. Daarna schreef hij verschillende boeken.
Bouazza behoorde samen met Moses Isegawa en Abdelkader Benali tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de zogeheten migrantenliteratuur. Hij stond voorts bekend om zijn kritiek op de islam. Bouazza publiceerde onder meer vertaalde poëzie op het weblog Loor Schrijft.[1]
In 2003 was Bouazza een van de gasten in het programma Zomergasten. Dat jaar won hij ook de Amsterdamprijs voor de Kunst. In 2004 won hij De Gouden Uil voor zijn roman Paravion. In 2014 huldigde vrijdenkersvereniging De Vrije Gedachte hem als "Vrijdenker van het Jaar".[2]
Bouazza kampte met verschillende verslavingen en werd meermalen opgenomen in het ziekenhuis met leverfalen.[3] Hij overleed op 51-jarige leeftijd in het OLVG-ziekenhuis in Amsterdam.[4][5]
Hafid Bouazza was de broer van schrijfster Hassnae Bouazza.[6]
Bibliografie
bewerken- 1995: - De Daad (verhalenbundel met verhalen van o.a. Bouazza en Tommy Wieringa, onder redactie van Josien Laurier en Rob van Erkelens, uitgeverij Arena)
- 1996: - De voeten van Abdullah (verhalen - E. du Perronprijs 1996)
- 1998: - Momo (novelle)
- 1998: - Apollien (toneel)
- 2000: - Schoon in elk oog is wat het bemint (poëziebloemlezing)
- 2001: - Een beer in bontjas: autobiografische beschouwingen (Boekenweekessay)
- 2001: - De slachting in Parijs (toneel)
- 2001: - Salomon (roman)
- 2002: - Rond voor rond of als een pikhouweel (essay)
- 2003: - Othello (toneel)
- 2003: - Het monster met de twee ruggen: een kameropera (libretto)
- 2003: - Paravion (roman - De Gouden Uil 2004; nominatie AKO Literatuurprijs 2004)
- 2004: - Een beer in bontjas (herziene, uitgebreide versie)
- 2005: - Het temmen van een feeks (William Shakespeare, vertaling toneel voor Toneelgroep Amsterdam)
- 2005: - Schoon in elk oog is wat het bemint (herziene, uitgebreide versie)
- 2006: - De zon kussen op dit nachtuur (bloemlezing van gedichten van Abdullah ibn al-Mu'tazz)
- 2006: - De vierde gongslag (met cd) (bundel literaire essays over opera's)
- 2006: - Om wat er nog komen moet: pornografica (poëziebloemlezing, geïllustreerd door Dick Matena)
- 2009: - Spotvogel (roman)
- 2011: - Heidense vreugde (gebundelde essays)
- 2014: - Meriswin
- 2015: - De akker en de mantel, over de vrouw in de islam
- 2017: - Maqame XLI
- 2019: - Venus en Adonis (William Shakespeare, vertaling met illustraties van Marlene Dumas)
- 2020: - Smekelingen (Aischylos, vertaling toneel voor De Balie)
Over Hafid Bouazza's werk
bewerken- Henriëtte Louwerse, 'Het mijne is het uwe; Culturele integriteit in Hafid Bouazza’s "De verloren zoon"', in: Michiel van Kempen, Piet Verkruijsse en Adrienne Zuiderweg (red.), Wandelaar onder de palmen. Opstellen over koloniale en postkoloniale literatuur en cultuur, Leiden, KITLV, 2004, pp. 43–51.
- Mohammed Benzakour, 'Een groteske woordkunstenaar in domineesland', in: Rosemarie Buikema en Maaike Meijer (red.), Kunsten in Beweging, SDU Uitgevers, 2004.
Avond van de Polemiek
bewerkenOp 2 november 2011 won Bouazza tijdens de Avond van de Polemiek in De Balie Amsterdam het Scalpel 2011, voor zijn polemiek over de Arabische Lente.
Externe links
bewerken- ↑ Loor Schrijft
- ↑ Ally Smid, "Hafid Bouazza: oer-Hollandse jongen met een passie voor middeleeuwse literatuur", Trouw, 18 mei 2014. Geraadpleegd op 14 maart 2015.
- ↑ Schrijver Hafid Bouazza vertelt waarom hij toch blijft drinken ondanks delirium. Tzum (29 april 2021). Gearchiveerd op 12 mei 2022.
- ↑ Schrijver Hafid Bouazza (51) overleden. Telegraaf (29 april 2021). Gearchiveerd op 1 oktober 2022.
- ↑ Schrijver Hafid Bouazza (51) overleden. NOS. Geraadpleegd op 29 april 2021.
- ↑ We hebben onze eigen haatpredikers hier. Met geblondeerd haar. De Standaard (16 januari 2016). Gearchiveerd op 5 mei 2022.
