Indexnotatie

Een index, meervoud: indices of indexen, is in de wiskunde een symbool dat voorkomt als sub- of superscript ter onderscheiding van verschillende grootheden, exemplaren, enzovoort, die met dezelfde letter worden aangeduid.

In de onderstaande formule zijn $v$ en $k$ indices, gebruikt als subscript:

$R={\frac {2A_{v}}{Q_{k}}}$

In veel gevallen wordt ook een index als variabele genoteerd, vaak worden daar de variabelen als $n,i$ en $k$ voor genomen, die een natuurlijk getal als rangnummer of aantal voorstellen. Zo wordt met $a_{n}$ het $n$-de element van de rij $a$ bedoeld, of meer algemeen als niet noodzakelijk 1 de eerste indexwaarde is: het element met nummer $n$.

De verzameling waar de indices uit worden gekozen wordt de indexverzameling genoemd.

Voorbeelden

• De verschillende elementen in een rij worden door middel van een index van elkaar onderscheiden.
• Een index kan uit meer dan een teken bestaan, zoals in:

$A_{i,j}={\frac {1}{B_{j,i}}}$

De verschillende plaatsen van de elementen in een matrix worden met behulp van twee indices bepaald.

• De einstein-sommatieconventie wordt ervoor gebruikt om een sommatie verkort weer te geven, maar wordt vooral in de relativiteitstheorie met vier dimensies toegepast. Het inwendige product $\mathbf {u} \cdot \mathbf {v}$ wordt op deze manier geschreven als $u_{i}v^{i}$. De index $i$ wordt hier dus niet als macht genomen, maar als index.

Diversen

• Indices worden ook in de taalkunde gebruikt om coreferentie aan te geven.