Janne Ahonen

Fins schansspringer

Janne Petteri (Janne) Ahonen (Lahti, 11 mei 1977) is een Fins voormalig schansspringer. Hij is de enige schansspringer die ooit vijf maal het Vierschansentoernooi won. Hij won ook twee keer de algemene wereldbeker, en behaalde 36 individuele wereldbekeroverwinningen.

Janne Ahonen
Janne Ahonen
Persoonlijke informatie
Naam Janne Petteri Ahonen
Bijnaam Rane, the flying eagle, the mask
Geboortedatum 11 mei 1977
Geboorteplaats Lahti, Vlag van Finland Finland
Lengte 184 cm
Gewicht 66 kg
Sportieve informatie
Discipline Schansspringen
Trainer/coach Ari Saukko
Olympische Spelen Lillehammer 1994, Nagano 1998, Salt Lake City 2002, Turijn 2006, Vancouver 2010
Portaal  Portaalicoon   Sport

Op een persconferentie op 26 maart 2008 maakte hij zijn afscheid aan de topsport bekend.

Nog geen jaar later verklaarde Ahonen op een Finse televisiezender dat hij het schansspringen zodanig mist dat hij een comeback overwoog. Ahonens doelen in het seizoen 2009/2010 zouden dan het Vierschansentoernooi en de Olympische Winterspelen 2010 worden.[1]

Carrière

bewerken

Janne Ahonen maakt zijn debuut in de wereldbeker op 13 december 1992 in Ruhpolding, hij wordt 56ste. Als Fins talent maakt hij zijn debuut op een groot internationaal kampioenschap meteen bij de senioren, bij de wereldkampioenschappen schansspringen 1993 wordt hij met het Finse team zesde in de landenwedstrijd op de grote schans. In de individuele wedstrijd haalt hij plaats 31. Nog geen maand later gaat hij van start bij de wereldkampioenschappen voor junioren in Harrachov, en met succes want Ahonen start in twee wedstrijden en pakt twee keer goud: individueel en met het team op de normale schans.

Dat een zege op het allerhoogste niveau niet lang kon uitblijven was dan al duidelijk. In het seizoen 1993/1994 haalt hij zijn eerste wereldbekeroverwinning in december 1993 bij de wedstrijd in het Zwitserse Engelberg. Eind januari 1994 treedt hij opnieuw aan bij de wereldkampioenschappen voor junioren waar hij met succes zijn individuele titel verdedigt en ook met de Finse ploeg opnieuw het goud verovert. Na deze sterke prestaties wordt hij geselecteerd om deel te nemen aan de Olympische Winterspelen 1994. Hij wordt samen met Raimo Ylipulli, Janne Väätäinen en Jani Soininen vijfde in de landenwedstrijd. In de individuele wedstrijden springt hij naar plaats 25 op de grote schans en plaats 37 op de normale schans.

Op 1 januari 1995 wint hij in Garmisch-Partenkirchen de tweede wedstrijd van het Vierschansentoernooi, hij houdt in die wedstrijd Andreas Goldberger achter zich, die uiteindelijk het Vierschansentoernooi 1995 zou winnen.

Zijn eerste wereldtitel behaalt Ahonen in 1995 met het Finse team. In beide individuele wedstrijden bij die WK wordt hij negende.

Dat hij ook bij het skivliegen tot de absolute wereldtop hoort, toont hij bij de wereldkampioenschappen skivliegen van 1996 aan door tweede te worden.

Zijn eerste individuele wereldtitel haalt hij bij de wereldkampioenschappen schansspringen 1997 waar hij bij de individuele wedstrijd op de normale schans iedereen achter zich houdt. Vijf dagen later bekleedde hij met de Finse ploeg ook in de landenwedstrijd het hoogste podium.

Bij de Olympische Winterspelen 1998 heeft Ahonen de eer om de Finse vlag te dragen tijdens de openingsceremonie. De Finse ploeg wordt ietwat teleurstellend vijfde in de landenwedstrijd. Ahonen pakt bij de wedstrijd op de normale schans net naast het brons, hij blijft een punt achter Andreas Widhölzl en 3 punten achter zijn landgenoot Janne Soininen die het goud verovert.

In het seizoen 1998/1999 wint Ahonen zes wereldbekerwedstrijden en wordt in de eindstand van de wereldbeker tweede na de Duitser Martin Schmitt. Hij wint dat seizoen ook voor het eerst het Vierschansentoernooi, weliswaar zonder overwinning. Ahonen heeft genoeg aan een vijfde plaats in Oberstdorf en drie tweede plaatsen om in de einduitslag de Japanner Noriaki Kasai voor te blijven.

De twee daaropvolgende seizoenen blinkt hij vooral uit door constante prestaties. De wereldkampioenschappen 2001 zijn een thuiswedstrijd op de schans in Lahti, Ahonen wordt derde op de grote schans en vice-wereldkampioen met het Finse team.

Het wereldbekerseizoen 2001/2002 brengt hem geen grote successen, hij staat geen enkele keer op het podium in een individuele wedstrijd en wordt slechts vijftiende in de eindstand van de wereldbeker. De Olympische Spelen leveren hem wel voor het eerst een medaille op: zilver in de landenwedstrijd, samen met Risto Jussilainen, Matti Hautamäki en Veli-Matti Lindström.

Na dit niet zo succesvolle wereldbekerseizoen keert Ahonen sterk terug in het seizoen 2002/2003. Hoewel hij slechts twee wedstrijden wint, wordt hij vierde in de eindstand van de algemene wereldbeker. Maar bovenal wint hij voor de tweede keer het Vierschansentoernooi, dit keer met een overwinning op de schans van Innsbruck.

Zijn eerste eindzege in de wereldbeker volgt een seizoen later, met dertien podiumplaatsen waarvan drie overwinningen heeft hij in de stand 10 punten voorsprong op Roar Ljøkelsøy.

Janne Ahonen kent het beste seizoen uit zijn carrière in het seizoen 2004/2005: hij staat vijftien keer op het podium en staat twaalf keer op de hoogste trede. Hij wint de eerste vier wedstrijden van het seizoen, waarna Adam Małysz hem bij de eerste wedstrijd in Harrachov naar plaats twee verwijst. Maar Ahonen gaat bij de tweede wedstrijd in Harrachov verder met zijn zegereeks: hij wint zes wedstrijden na elkaar, een record dat hij deelt met zijn landgenoot Matti Hautamäki en de Oostenrijker Thomas Morgenstern. Hij wint de eerste drie wedstrijden van het Vierschansentoernooi en moet in de vierde wedstrijd enkel Martin Höllwarth voor zich dulden. Zijn derde eindzege in het prestigieuze toernooi is zo een feit en in de eindstand van de algemene wereldbeker heeft hij 275 punten voorsprong op de nummer twee. Hij behaalt bij de wereldkampioenschappen ook zijn tweede individuele wereldtitel. Op 20 maart 2005 sprong hij in Planica bij het skivliegen 240 meter ver, maar omdat hij viel bij de landing, telde de sprong niet als wereldrecord. Tijdens diezelfde wedstrijden in Planica had hij eerder al 233,5 meter gesprongen, zijn persoonlijk record.

Ook in 2006 wint hij het Vierschansentoernooi, al moet hij die eindzege wel delen met de Tsjech Jakub Janda. Hij wint dat seizoen 2 wedstrijden, beiden bij het Vierschansentoernooi. Hij treedt voor de vierde keer aan op de Winterspelen, maar individueel succes zit er weer niet in, Ahonen moet zich tevreden stellen met plaats zes op de normale schans en plaats negen op de grote schans. Met het Finse team verovert hij net als vier jaar eerder de zilveren medaille.

Het seizoen 2006/2007 brengt Ahonen een achtste plaats in de eindstand van de wereldbeker, hij staat geen enkele keer op het podium in een individuele wedstrijd en ook bij de wereldkampioenschappen komt hij niet op het podium.

 
Ahonen tijdens een wereldbekerwedstrijd in 2008

Dat hij op dertigjarige leeftijd nog steeds tot de absolute wereldtop van het schansspringen behoort toont Janne Ahonen in het wereldbekerseizoen 2007/2008. Hij wint de derde en vierde wedstrijd van het Vierschansentoernooi 2008 in Bischofshofen en verzekert zich voor de vijfde keer van eindwinst, een record. Ook in Harrachov en Kuopio behaalt hij een wereldbekeroverwinning. Bij de wereldkampioenschappen skivliegen 2008 pakt hij brons in de individuele wedstrijd en zilver met het team. In de eindstand van de wereldbeker wordt hij derde.

Op 26 maart 2008 maakte hij op een persconferentie[2] bekend te stoppen met topsport. Een emotionele Ahonen[3] stond de pers te woord in Helsinki, waar hij verklaarde op een hoogtepunt te willen stoppen. De 30-jarige Ahonen kondigde aan zijn laatste wedstrijd te springen bij de Finse kampioenschappen in Ruka.

Op 9 juli 2008 vond er een afscheidswedstrijd plaats in zijn thuisbasis Lahti.

Nog geen jaar later verklaarde Ahonen op een Finse televisiezender zijn comeback bekend. Hij verklaarde nog één keer voor een individuele medaille bij de Olympische Winterspelen te willen gaan, het enige wat op zijn palmares nog ontbrak.

Ahonen keerde meteen bij aanvang van het seizoen 2009/2010 terug op het hoogste niveau. Bij zijn eerste aantreden in de wereldbeker in Kuusamo leidde hij de kwalificatie tot die werd afgebroken wegens te veel rugwind. Een dag later werd hij 17e bij de kwalificatie die toen werd ingehaald. Hij behaalde ook hij met het Finse team meteen de derde plaats in de landenwedstrijd.

Na een stabiel eerste seizoensdeel gooide hij opnieuw hoge ogen bij het Vierschansentoernooi 2010: met drie podiumplaatsen in vier wedstrijden werd hij tweede in de eindstand van het prestigieuze toernooi, na winnaar Andreas Kofler.

Bij de Olympische Winterspelen 2010 werd Ahonen vierde in de wedstrijd van de normale schans. Net als in 1998 en 2002 greep hij dus net naast een medaille. De wedstrijd van de grote schans begon allesbehalve optimaal: Ahonen kwam bij de trainingssprong voor de wedstrijd ten val en bezeerde daarbij z'n enkel en knie. Hij kwam aan de start van de eerste ronde en kwam daarin tot de zestiende plaats. In de tweede ronde trad hij niet meer aan.

Belangrijkste resultaten

bewerken

Wereldkampioenschappen schansspringen junioren

bewerken
Jaar Plaats Resultaten
1993   Harrachov   normale schans
  landenwedstrijd normale schans
1993   Breitenwang   normale schans
  landenwedstrijd normale schans

Wereldkampioenschappen schansspringen

bewerken
Jaar Plaats Resultaten
1993   Falun 31e grote schans
6e landenwedstrijd grote schans
1995   Thunder Bay 9e normale schans
9e grote schans
  landenwedstrijd grote schans
1997   Trondheim   normale schans
8e grote schans
  landenwedstrijd grote schans
1999   Ramsau 4e normale schans
4e grote schans
4e landenwedstrijd grote schans
2001   Lahti 7e normale schans
  grote schans
  landenwedstrijd normale schans
  landenwedstrijd grote schans
2003   Val di Fiemme 35e grote schans
  landenwedstrijd
2005   Oberstdorf   normale schans
  grote schans
4e landenwedstrijd normale schans
  landenwedstrijd grote schans
2007   Sapporo 14de normale schans
6de grote schans
4de landenwedstrijd grote schans
2011   Oslo 20e normale schans
30e grote schans
8e landenwedstrijd normale schans
7e landenwedstrijd grote schans
2015   Falun 15e normale schans
19e grote schans
10e landenwedstrijd normale schans
9e landenwedstrijd grote schans
2017   Lahti 25e normale schans
23e grote schans
11e landenwedstrijd normale schans
6e landenwedstrijd grote schans

Wereldkampioenschappen skivliegen

bewerken
Jaar Plaats Resultaten
1994   Planica 12e individuele wedstrijd
1996   Bad Mitterndorf/Tauplitz   individuele wedstrijd
1998   Oberstdorf 8e individuele wedstrijd
2000   Vikersund   individuele wedstrijd
2002   Harrachov   individuele wedstrijd
2004   Planica   individuele wedstrijd
  landenwedstrijd
2006   Bad Mitterndorf/Tauplitz 8e individuele wedstrijd
  landenwedstrijd
2008   Oberstdorf   individuele wedstrijd
  landenwedstrijd
2010   Planica 27e individuele wedstrijd
2018   Oberstdorf 22e individuele wedstrijd
8e landenwedstrijd

Olympische Winterspelen

bewerken
Jaar Plaats Resultaten
1994   Lillehammer 37ste normale schans
25ste grote schans
5de landenwedstrijd grote schans
1998   Nagano 4de normale schans
37ste grote schans
5de landenwedstrijd grote schans
2002   Salt Lake City 4de normale schans
9de grote schans
  landenwedstrijd grote schans
2006   Turijn 6de normale schans
9de grote schans
  landenwedstrijd grote schans
2010   Vancouver 4de normale schans
31e grote schans
2014   Sotsji 29e normale schans
22e grote schans
8e landenwedstrijd
2018   Pyeongchang 40e normale schans
27e grote schans
8e landenwedstrijd

Wereldbeker

bewerken

Individuele wereldbekeroverwinningen

bewerken
# Datum Plaats Schans[4]
wereldbeker schansspringen 1992/1993
1 13 december 1993   Engelberg LH
wereldbeker schansspringen 1994/1995
2 1 januari 1995   Garmisch-Partenkirchen LH
wereldbeker schansspringen 1995/1996
3 3 december 1995   Lillehammer LH
4 10 februari 1996   Bad Mitterndorf FH
wereldbeker schansspringen 1997/1998
5 7 maart 1998   Lahti LH
wereldbeker schansspringen 1998/1999
6 6 december 1998   Chamonix-Mont-Blanc NH
7 19 december 1998   Harrachov LH
8 20 december 1998   Harrachov LH
9 9 januari 1999   Engelberg LH
10 17 januari 1999   Zakopane LH
11 7 februari 1999   Harrachov LH
wereldbeker schansspringen 1999/2000
12 12 december 1999   Villach NH
13 4 februari 2000   Lahti NH
wereldbeker schansspringen 2002/2003
14 21 december 2002   Engelberg LH
15 4 januari 2003   Innsbruck LH
wereldbeker schansspringen 2003/2004
16 10 januari 2004   Liberec LH
17 11 januari 2004   Liberec LH
18 14 februari 2004   Willingen LH
wereldbeker schansspringen 2004/2005
19 27 november 2004   Kuusamo LH
20 28 november 2004   Kuusamo LH
21 4 december 2004   Trondheim LH
22 5 december 2004   Trondheim LH
23 12 december 2004   Harrachov LH
24 18 december 2004   Engelberg LH
25 19 december 2004   Engelberg LH
26 29 december 2004   Oberstdorf LH
27 1 januari 2005   Garmisch-Partenkirchen LH
28 3 januari 2005   Innsbruck LH
29 9 januari 2005   Willingen LH
30 22 januari 2005   Titisee-Neustadt LH
wereldbeker schansspringen 2005/2006
31 29 december 2005   Oberstdorf LH
32 6 januari 2006   Bischofshofen LH
wereldbeker schansspringen 2007/2008
33 5 januari 2008   Bischofshofen LH
34 6 januari 2008   Bischofshofen LH
35 20 januari 2008   Harrachov FH
36 4 maart 2008   Kuopio LH

Eindstand algemene wereldbeker

bewerken
Seizoen Plaats Zeges Podium-
plaatsen
VST[5] NT[6]
1992/1993 50e 0 0 39e
1993/1994 10e 1 1 -
1994/1995   1 6  
1995/1996   2 6 6e
1996/1997 8e 0 1 18e
1997/1998 9e 1 6  
1998/1999   6 13  
1999/2000   2 16  
2000/2001 5e 0 4  
2001/2002 15e 0 1 26e 5e
2002/2003 4e 2 5   17e
2003/2004   3 13 5e 4e
2004/2005   12 15   5e
2005/2006   2 9   24e
2006/2007 8e 0 0 8e 4e
2007/2008   4 9   4e
2009/2010 11e 0 3   51e
2010/2011 44e 0 0 24e
2013/2014 31e 0 0 23e
2014/2015 38e 0 0 -
2016/2017 50e 0 0 -
Zie de categorie Janne Ahonen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
  NODES
INTERN 3
Note 1