Jean-Yves Lechevallier
Jean-Yves Lechevallier (Rouen, 1946) is een Frans beeldhouwer[1] en schilder. Hij was in 1977 de laureaat van de kunstwedstrijd Vlam van Europa, georganiseerd door de Robert Schuman-vereniging voor Europa ter gelegenheid van de 20ste verjaardag van het Verdrag van Rome (1957). Zijn sculptuur "Vlam van Europa" staat in de tuin van het huis van Robert Schuman.[2]
| Jean-Yves Lechevallier | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Sculptuur Point d'Orgue, tunnel aan de toegangsweg naar Monaco
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | 1946 | |||
| Geboorteland | Frankrijk | |||
| Beroep(en) | Kunstschilder Tekenaar Beeldhouwer | |||
| ||||
Levensloop
bewerkenLechevallier groeide als zoon van een architect op te midden van blauwdrukken, schetsen en maquettes. Zijn eerste bekende beeldhouwwerk maakte hij van een steen die hij had meegenomen van een vakantie in Les Baux-de-Provence. Op vijftienjarige leeftijd hield hij in 1961 in de Prigent Gallery zijn eerste solotentoonstelling van handgesneden diersculpturen van Provençaalse steen.[3]
In 1966, op twintigjarige leeftijd, kreeg hij zijn eerste opdracht van stadsarchitect Robert Louard (een vriend van de familie[4]) die de leiding had over de bouw van een nieuwe wijk op het eiland Île Lacroix in Rouen.
Hij studeerde aan de Regionale School voor Schone Kunsten in Rouen[5] en de ENSAD Hogeschool voor Beeldende Kunst en Vormgeving in Parijs.
Zijn eerste baan was maquettebouwer voor de architect Badani.[6]
Werken
bewerkenDe werken van Jean Yves Lechevallier zijn beïnvloed door de beeldhouwer en dichter Jean Arp. Hij creëert lage reliëfs, hoge reliëfs, muurschilderingen, mozaïeken, kariatiden en monumentale sculpturen.
Zijn voorkeursmaterialen zijn: exotische houtsoorten, steen en marmer; metalen zoals koper, aluminium, brons of roestvrij staal; polyester en beton, soms versterkt met vezels. Zijn bijzondere materiaaleisen hebben een cementfabriek gemotiveerd tot het maken van een speciaal mengsel, genaamd cridofibre dat nu een geregistreerd handelsmerk is.[7]
Zijn debuut viel in de naoorlogse wederopbouwjaren en Lechevallier kon profiteren van de cultuurbevorderende politiek en gesubsidieerde ondersteuning voor de kunsten in Frankrijk.[8] Zo maakte hij werk in opdracht van zowel de gemeentelijke overheid als de Franse staat. Deze werken maken deel uit van het architectonische landschap van vandaag in veel steden in heel Frankrijk, vooral in Normandië, Parijs en de Côte d'Azur. Ze kunnen worden gezien in de plantsoenen, pleinen, scholen, brandweerkazernes en politiegebouwen, instellingen voor hoger onderwijs, wooncomplexen en in sommige bewaarde natuurgebieden zoals het "Croix des Gardes"[9] in het bospark boven de stad Cannes, waar bij gelegenheden religieuze diensten worden gehouden[10]
Lechevallier is gespecialiseerd in monumentale werken voor de buitenlucht, indachtig de woorden van Corinne Schuler in Sentiers de la Sculpture: «By forcing art into confined spaces, you lose so much in terms of its beauty.»-«Door het opsluiten van kunst in besloten ruimten, verlies je zo veel in termen van haar schoonheid».[11]
Een andere specialiteit van Lechevallier zijn fonteinen waarin water beweging en geluid kan maken en zo een sculptuur doet zingen.[12][13].
Belangrijkste werken
bewerken- Voile (zeil), Isle Lacroix, Rouen (1966)
- Fontein Fleurs d'eau (Waterbloemen) op de Seine-oever in Rouen (1975)
- Fontein Cristaux, eerbetoon aan Béla Bartók in Square Béla Bartók, Parijs (1980)
- Fontein Polypores, Parijs. Deze fontein speelt een decor-rol in de muzikale film van Alain Resnais, On connaît la chanson. (1983)[14][15]
- Fontein Concretion, Théoule-sur-Mer (1987)[16]
- HumakosV, Peymeinade (1989)
- Het Croix des Gardes te Cannes (1990)
- Aile Entravée (Fettered Wing), ontwikkeld tijdens de Golfoorlog. Tuinen van het Museum voor Schone Kunsten in Menton, (1991)[17][18]
- Point d'orgue, tunnel naar Monaco (1992)
- Structurering F1, voor het Ferrarimuseum in Maranello (Italië) waarin de F1-raceauto gemaakt voor Michael Schumacher is verwerkt (2002)[19]
- Fontein Spirale, Saint-Tropez (2007)[20]
- Fontein Fungia, Draguignan (2007)[21]
- Red Love (2009)[22][23]
Meer opdrachtwerken staan bij particuliere bedrijven en verzamelaars in Duitsland[24], Frankrijk, Monaco en de Verenigde Staten.
Gote tentoonstellingen, kunstbeurzen en prijzen
bewerken- Salon Réalités Nouvelles[25], Parijs, 1972
- Pagani, parco museo d'arte moderna Pagani Museumpark van Moderne kunst, Enzo Pagani Foundation, Castellanza (Va) Italië, 1973[26]
- Laureaat Flame Of Europe, 1977
- Ereprijs van de stad Grasse, Voor Europa Show, 1990
- Top award in de beeldhouwkunst, Patrick Baudry Space Camp, 1991
- Stedelijk Museum, Mougins (beelden, schilderijen en pastels), 1993
- Geselecteerd voor de Fujisankei Utsukushi-Ga-Hara door het Hakone Openlucht Museum in Japan (Humakos V)[27], 1993
- Chapelle Saint-Jean-Baptiste, Saint-Jeannet (Quadrige Gallery), 1995
- Salon de Mai, Parijs, 1999
- Sentiers de la Sculpture, Polo club Saint-Tropez, 2010
Externe links
bewerken- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Jean-Yves Lechevallier op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑
Marty, C. Jean-Yves Lechevallier, Parijs, 1981
- ↑ Website department of Moselle, Maison R.Schuman. Cg57.fr (17 mei 2011). Gearchiveerd op 20 december 2014. Geraadpleegd op 20 november 2014.
- ↑ website De Large, Le Dictionnaire des arts plastiques et modernes contemporains. Gearchiveerd op 20 januari 2022.
- ↑ Over Louard, zie De Greber à Louard, in Rouen Magazine 396, 15-29 mei 2013, blz 14
- ↑ Regionale School voor Schone Kunsten in de brochure Rouen tourisme
- ↑ Biografie architect Bandani in Archiwebture
- ↑ Le ciment armé de fibres - La voie française - Le Cridofibre et les procédés cridotherm. Brevet éuropéen N 79400493.7
- ↑ Presentatie 1% artistique op de website van Centre National des arts plastiques
- ↑ La croix des gardes op de officiële website van de stad Cannes
- ↑ Website van de Église protestante Unie de France, 14-03-2012
- ↑ Corinne Schuler, in: Hurlingham polo magazine, zomer 2010 pg 19.
- ↑ Dominique Massounie, Béatrice de Andia, Daniel Rabreau, Paris et ses Fontaines de la Renaissance à nos jours. Délégation à l'action artistique de la ville de Paris, 1995 - Political Science, ISBN 2-905-118-80-6. p, 307, 308
- ↑ Fontaines de Paris, éditions Diffusion Vilo, 1987, X. Buyer et F. Bibal. (1987), ISBN 2-905-547-04-9, 9782905547040, page 135.
- ↑ La Fontaine de la Place Modigliani, in : www.Pariswater.com
- ↑ Emma Wilson, Alain Resnais (French Film Directors), Manchester University Press, 19 sept. 2006, ISBN 0-7190-6406-6, pg 118. Gearchiveerd op 16 augustus 2023.
- ↑ Concretion op de officiële website van de gemeente Théoule-sur-Mer]
- ↑ Barbara Freed, Alan Halpern, Artists and Their Museums On the Riviera, Harry N. Abrams, 1998, ISBN 0-8109-2761-6, pp. 207 en 222.
- ↑ Over het museum: Carnoles Palace Museum of Fine Arts in Menton in www.costaazzurrapocket.com
- ↑ John Lamm, Chuck Queener, Ferrari, MotorBooks International, ISBN 1-6167-3004-8, p. 241
- ↑ Var-Matin, 27-07-2012
- ↑ Draguignan.maville.com, 12-12-2012. Gearchiveerd op 23-9-2015. Geraadpleegd op 21-9-2014.
- ↑ artcotedazur 12, pg 37. Gearchiveerd op 12 maart 2016.
- ↑ VAR : Attention, Sculptures en liberté !, in: website artcotedazur, archives. Gearchiveerd op 27 januari 2021.
- ↑ Ungerer - Maschinen für das Beste, in: website Ungerer
- ↑ Website Salon Réalités Nouvelles
- ↑ Over het museum: Pagani, parco museo d'arte moderna, in: website Varesefocus. Gearchiveerd op 31 juli 2017.
- ↑ De Fujisankei Biënnale: internationale beurs voor hedendaagse beeldhouwkunst, catalogus, Hakone Open-Air Museum, 1993, pagina 104 Books.google.fr.
