Lorin Parys
Lorin Maria Jozef Parys (Leuven, 12 april 1976) is een voormalig Belgisch politicus voor de N-VA en sinds 1 april 2022 CEO van de Pro League.
Lorin Parys | ||||
---|---|---|---|---|
Algemeen | ||||
Volledige naam | Lorin Jozef Maria Parys | |||
Geboren | Leuven, 12 april 1976 | |||
Kieskring | Vlaams-Brabant | |||
Regio | Vlaanderen | |||
Land | België | |||
Functie | Politicus | |||
Partij | 2010-2013 Open Vld 2013-heden N-VA | |||
Functies | ||||
2007-2014 | COO Uplace | |||
2014-2022 | Vlaams Parlementslid[1] | |||
2018-2022 | Ondervoorzitter N-VA | |||
2019-2022 | Gemeenteraadslid Leuven | |||
2022-heden | CEO Pro League | |||
Officiële website | ||||
|
Levensloop
bewerkenParys studeerde rechten aan de Universiteit Namen, de KU Leuven, de Universiteit Stellenbosch in Zuid-Afrika en de New York University of Law. Vervolgens werkte hij in New York enkele jaren als advocaat.
Na zijn terugkeer naar België behaalde hij een Master of Business Administration aan de Vlerick Business School. Van 2003 tot 2004 was hij woordvoerder van voormalig Vlaams minister van Economie en Buitenlandse Handel Patricia Ceysens en van 2004 tot 2007 algemeen directeur bij Flanders DC.[2] Ook was hij een van de drijvende krachten achter het winkelcentrum Uplace, waar hij van 2007 tot 2014 'Chief Operating Officer' (COO) was.[3] Bovendien was hij van 2011 tot 2012 chief operating officer bij voetbalclub Club Brugge.
Hij begon zijn politieke carrière bij de Open Vld en stond op de tweede plaats op de Open Vld-lijst voor de Kamer bij de verkiezingen van 2010, maar raakte niet verkozen. In december 2013 stapte hij over naar de N-VA.[4] Voor de Vlaamse verkiezingen 2014 stond hij op de vierde plaats op de N-VA-lijst in de kieskring Vlaams-Brabant en werd verkozen. Parys behaalde 10.774 voorkeurstemmen. In het Vlaams Parlement werd hij voorzitter van de commissie voor Wonen, Armoedebeleid en Gelijke Kansen. Bij de Vlaamse verkiezingen van 26 mei 2019 werd hij vanop de derde plaats van de Vlaams-Brabantse N-VA-lijst herkozen in het Vlaams Parlement met 21.929 voorkeurstemmen. Sinds midden juni 2019 maakte hij als secretaris deel uit van het Bureau (dagelijks bestuur) van deze assemblee.
Lorin Parys bracht in 2014 het boek De Vergeetput uit, over kinderen in bijzondere jeugdzorg. Daarnaast schrijft hij columns in De Standaard, waarin hij zich meermaals pro het nationalisme uitsprak met opiniestukken als Nationalisme en kapitalisme en Noordelijk is nationalistischer[5].
Samen met zijn echtgenoot is hij pleegouder van twee kinderen.[6] Het koppel heeft ook een adoptiekind.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 was hij lijsttrekker voor de N-VA.[7] Hij werd verkozen als gemeenteraadslid van Leuven, maar zijn partij belandde in de oppositie.
Eind 2018 werd hij ondervoorzitter van zijn partij.[8] Op 6 februari 2021 werd hij als ondervoorzitter herkozen, maar nu samen met Valerie Van Peel, die Cieltje Van Achter verving.[9]
Op 1 april 2022 werd hij CEO van de Pro League. Hierdoor zette hij een punt achter al zijn politieke mandaten.[10]
Externe link
bewerken- ↑ Biografische fiche Lorin Parys; Vlaams Parlement
- ↑ Lorin Parys stapt over van Open VLD naar N-VA; Knack; 10 december 2013. Gearchiveerd op 27 juli 2021.
- ↑ Uplace-topman van Open VLD naar N-VA; BrusselNieuws.be; 10 december 2013
- ↑ Lorin Parys van Open Vld naar N-VA[dode link]; Gazet van Antwerpen; 10 december 2013
- ↑ Parys is niet op één dag gebouwd[dode link]; Doorbraak; 10 december 2013
- ↑ Lorin Parys: "Neem de zorg op voor een kind dat niemand anders heeft"; Het Laatste Nieuws; 6 april 2014
- ↑ Niet Francken, wel Parys kandidaat-burgemeester voor N-VA in Leuven; deredactie.be; 14 november 2016
- ↑ Lorin Parys nieuwe ondervoorzitter N-VA. De Standaard (8 december 2018). Geraadpleegd op 12 december 2018.
- ↑ Valerie Van Peel en Lorin Parys door partijraad gekozen als ondervoorzitters, N-VA, 6 februari 2021. Gearchiveerd op 4 december 2022.
- ↑ Lorin Parys vertrekt bij N-VA en volgt Pierre François op als CEO van de Pro League: “Ik zal me 100 procent inzetten voor ons voetbal”. Het Nieuwsblad (28 maart 2022). Gearchiveerd op 29 maart 2022. Geraadpleegd op 28 maart 2022.