Luchtmacht van de Sovjet-Unie
De Luchtmacht van de Sovjet-Unie (Russisch:Военно-воздушные силы (BBC), getranslitereerd tot Vojenno-vozdoesjnyje sily (VVS)) was de officiële benaming van de luchtmacht van de Sovjet-Unie.
| Russische Luchtstrijdkrachten | ||
|---|---|---|
|
Luchtmacht (1909 tot 1917) Rode Luchtmacht (1918 tot 1991) Maritieme Luchtvaart (1918 tot 1991) Luchtverdediging (1948 tot 1991) Strategische Raketstrijdkrachten (1959 tot 1991) Luchtmacht (sinds 1991) Maritieme Luchtvaart (sinds 1991) Strategische Raketstrijdkrachten (sinds 1991) | ||
| Russische Strijdkrachten |
Geschiedenis
bewerkenDe VVS werd in 1918 opgericht als de "Arbeiders- en Boeren-Luchtvloot" en was de opvolger van de Russische Keizerlijke Luchtmacht. Nadat het onder het Rode Leger was geplaatst, met de officiële aanduiding VVS in 1930, werd de invloed op vliegtuigontwerpen groter.
Na de oprichting van de Sovjet-Unie werden er vele pogingen gedaan om de vliegtuigproductie te moderniseren en uit te breiden. De binnenlandse vliegtuigproductie steeg significant in het begin van de jaren 1930 en aan het eind van dat decennium werden de I-15 en I-16 jagers en de SB-2, SB-2 BIS en DB-3 bommenwerpers geïntroduceerd.
Tijdens de Spaanse Burgeroorlog namen de Sovjet-toestellen het op tegen de Duitse vliegtuigen. De eerdere successen van de I-16 jager, de eerste in de moderne lay-out, werden overschaduwd door de prestaties van de Messerschmitt Bf 109 die pas laat in oorlog het luchtoverwicht aan de Spaanse Nationalisten bezorgde.
Tweede Wereldoorlog
bewerkenBij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was de Sovjet-Unie nog niet gereed voor het voeren van oorlog. Stalin zei in 1931 dat de Russische industrie 50 tot 100 jaar achter lag op de Westerse machten. Aan het eind van de oorlog oversteeg de vliegtuigproductie van de Sovjet-Unie die van Duitsland ruim.
In 1939 gebruikte de VVS haar bommenwerpers om Finland aan te vallen in de Winteroorlog, maar de verliezen toegedaan door het relatief kleine Finse Leger toonden de tekortkomingen van de strijdkrachten. Deze tekortkomingen waren mede veroorzaakt door de Grote Zuivering van de jaren 1930. Operatie Barbarossa, de Duitse invasie in 1941, gaf de Sovjet-Unie weinig tijd deze problemen op te lossen. In de eerste dagen van de strijd verloor de Sovjet-Unie ongeveer 2000 toestellen tegen 35 Duitse, waarvan er 15 niets te maken hadden met de aanval. Net als veel andere geallieerde landen tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg de Sovjet-Unie westerse vliegtuigen (ongeveer 10 procent van de eigen productie) onder de Lend-Lease Act.
Uniek voor de was het gebruik van taran-aanvallen, waarbij jachtvliegtuigen werden ingezet om Duitse bommenwerpers uit de lucht te rammen. Later zouden dit soort aanvallen worden overgenomen door de Japanners met kamikazevluchten
Koude Oorlog
bewerkenTijdens de Koude Oorlog werd de Rode Luchtmacht herbewapend, uitgebreid en werden er modernere doctrines doorgevoerd. Op de piek in de jaren 1980 kon het ongeveer 10.000 vliegtuigen in de strijd in zetten en aan het begin van de jaren 1990 had de Sovjet-Unie een luchtmacht die zo groot was dat het voldeed aan de supermachtstandaard.
Tijdens de Koude Oorlog werd de VVS verdeeld in drie segmenten: langeafstandsluchtvaart (DA), gespitst op de langeafstandsbommenwerpers, Frontale Luchtvaart (FA), voor de operaties op en rond het slagveld, en de Militaire Transport Luchtvaart (VTA), waar alle transportvliegtuigen onder vielen. De Luchtverdedigingsstrijdkrachten (of Voyska PVO) richtte zich op de luchtverdediging en onderscheppingsvliegtuigen en was een aparte en onderscheidende organisatie binnen de Sovjet militaire organisatie.
Op 1 september 1983 schoot de VVS Korean Air-vlucht 007 neer, nadat ze dachten het toestel zich illegaal in het Sovjetluchtruim bevond en dat het een spionagevliegtuig was.
De Russische Marine heeft haar eigen onafhankelijke luchtmacht, de Aviatsiya Voenno Morskogo Flota of AV-MF.
Jagerprogramma's van 1980
bewerkenIn de jaren 1980 bevestigde de Sovjet-Unie de ontwikkeling van de Advanced Tactical Fighter in de Verenigde Staten en begon aan een equivalente jager om haar positie als supermacht te kunnen waarborgen.
Er werden twee programma's opgestart, waarvan er een direct verband hield met het Amerikaanse Advanced Tactical Fighter programma, wat uiteindelijk leidde tot de F-22 Raptor en YF-23. Dit toestel kreeg de aanduiding MFI.
Als reactie op het Amerikaanse X-32/F-35 project, begonnen de Russen met het LFI-programma waaruit een jager zou moeten voortkomen die zich kon meten met de X-32/F-35 met één motor, maar zonder multi-inzetbaarheid.
Later zou Rusland de aanduiding veranderen in LFS, waardoor het toch een multi-inzetbaar toestel zou worden, met de nadruk op grondaanvallen. Tijdens de jaren 1990 werd LFS project gestaakt en ging verder met MFI, maar wel met minder geld. Recentelijk is de PAK FA gepland, als opvolger voor de Su-27 en MiG-29. Soechoj heeft in 2002 de laatste Soechoj PAK FA gewonnen.
Val van de Sovjet-Unie
bewerkenNa de val van de Sovjet-Unie in december 1991 werd al het materieel en personeel van de Sovjet VVS verdeeld onder de nieuwe staten. Rusland kreeg het grootste gedeelte, ongeveer 40% van de vliegtuigen en 65% van de manschappen, wat de basis vormde voor de nieuwe Russische Luchtmacht.
Inventaris in 1987
bewerken- 550 middelgrote bommenwerpers
- 155 Tu-22M Backfire
- 260 Tu-16 Badger
- 135 Tu-22 Blinder
- 2780 jachtvliegtuigen
- 490 MiG-21 Fishbed
- 1570 MiG-23 Flogger
- 105 MiG-25 Foxbat
- 260 Su-15 Flagon
- 20 Tu-128 Fiddler
- 20 Yak-28 Firebar
- 275 MiG-29 Fulcrum
- 30 MiG-31 Foxhound
- 10 Su-27 Flanker
- 2835 aanvalsvliegtuigen
- 130 MiG-21 Fishbed
- 830 MiG-27 Flogger
- 895 Su-7/Su-17 Fitter
- 770 Su-24 Fencer
- 210 Su-25 Frogfoot
- 658 tactische verkenning en ECM vliegtuigen
- 65 MiG-21 Fishbed
- 195 MiG-25 Foxbat
- 165 Su-17 Fitter
- 65 Su-24 Fencer
- 195 Yak-28 Brewer
- 260 strategische verkenning en ECM aircraft
- 115 Tu-16 Badger
- 15 Tu-22 Blinder
- 4 Tu-95 Bear
- 102 Yak-28 Brewer
- 24 MiG-25 Foxbat
3050 helikopters
1500 trainers en trainingshelikopters