Wikipedia

Michael Laudrup

Deens voetballer

Michael Laudrup (Frederiksberg, 15 juni 1964) is een Deens voormalig profvoetballer en voetbaltrainer. Hij was in de jaren '80 en jaren '90 van de twintigste eeuw profvoetballer bij onder andere Juventus, FC Barcelona, Real Madrid en Ajax. Laudrup werd twee keer verkozen tot Deens voetballer van het jaar. Michael is de broer van Brian Laudrup.

Michael Laudrup
Michael Laudrup in 2016
Michael Laudrup in 2016
Persoonlijke informatie
Volledige naam Michael Laudrup
Geboortedatum 15 juni 1964
Geboorteplaats Frederiksberg, Vlag van Denemarken Denemarken
Lengte 183 cm
Positie Aanvallende middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1998
Jeugd
1971–1973
1973–1976
1977–1981 		Vlag van Denemarken Vanløse
Vlag van Denemarken Brøndby
Vlag van Denemarken KB
Senioren
Seizoen Club W (G)
1981–1982
1982–1983
1983–1989
1983–1985
1989–1994
1994–1996
1996–1997
1997–1998
Totaal 		Vlag van Denemarken KB
Vlag van Denemarken Brøndby
Vlag van Italië Juventus
→ Vlag van Italië SS Lazio
Vlag van Spanje FC Barcelona
Vlag van Spanje Real Madrid
Vlag van Japan Vissel Kobe
Vlag van Nederland Ajax 		14(3)
38(24)
102(16)
60(9)
167(49)
62(12)
15(6)
21(11)
479(130)
Interlands
1982–1998 Vlag van Denemarken Denemarken 104(37)
Getrainde teams
2000–2002
2002–2006
2007–2008
2008–2009
2010–2011
2012–2014
2014–2015
2016–2018 		Vlag van Denemarken Denemarken (assistent)
Vlag van Denemarken Brøndby
Vlag van Spanje Getafe
Vlag van Rusland Spartak Moskou
Vlag van Spanje RCD Mallorca
Vlag van Wales Swansea City
Vlag van Qatar Lekhwiya
Vlag van Qatar Al-Rayyan
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Loopbaan als speler

bewerken

Laudrup begon met BK Kopenhagen en daar bleek Laudrup al over buitengewoon veel talent te beschikken. Vervolgens kwam hij in 1982 bij de Deense topclub Brøndby terecht. Op zijn achttiende verjaardag, op 15 juni 1982 in de vriendschappelijke wedstrijd tegen Noorwegen (2–1) in Oslo, maakte hij zijn debuut voor het Deens voetbalelftal[1] onder leiding van de Duitse bondscoach Sepp Piontek, net als Henrik Jensen (IF København), Jan Mølby (Kolding IF), Kim Ziegler (Aarhus GF) en Morten Donnerup (Aarhus GF). Laudrup was daarmee de op een na jongste debutant ooit voor Denemarken[2]. Harald Nielsen was in 1959 de jongste debutant ooit, met 17 jaar en 322 dagen.

Laudrup scoorde meteen in zijn eerste interland. Hij bepaalde de eindstand op 2–1. Later zouden nog honderdrie interlands en zesendertig doelpunten volgen. In zijn eerste seizoen op het hoogste niveau werd Laudrup meteen verkozen tot Deens voetballer van het jaar.

Er kwamen talloze aanbiedingen vanuit het buitenland, waaronder van Ajax in de zomer van 1983. Laudrup besloot te kiezen voor Juventus, dat hem echter eerst twee seizoenen verhuurde aan SS Lazio. Laudrup keerde in 1985 terug bij Juventus, waar hij vervolgens de wereldbeker voor clubteams en de landstitel won. Tijdens het wereldkampioenschap voetbal van 1986 groeide Laudrup definitief uit tot een wereldster, maar bij Juventus kreeg hij te maken met verschillende blessures en leek de aanvaller steeds minder in het team te passen. Laudrup wilde weg bij de Italiaanse club en het was uiteindelijk Johan Cruijff die de Deen in 1989 naar FC Barcelona haalde.

De komst van Laudrup en de andere twee topaankopen Hristo Stoitchkov en Ronald Koeman betekende het begin van het Dream Team. In zijn tweede seizoen ging Laudrup echt goed spelen. Hij strooide met briljante passes en pikte zelf ook regelmatig een doelpunt mee. Aan het eind van het seizoen volgde er een bekroning voor zijn goede spel in de vorm van de landstitel. Een jaar later volgde de winst van de Europacup I door op Wembley het Italiaanse UC Sampdoria met 1–0 te verslaan. Laudrup speelde de hele wedstrijd en het was Koeman die in de 112e minuut vanuit een vrije trap het enige doelpunt maakte. De Europacup I was het hoogtepunt in de carrière van Laudrup. In 1994 bereikte Barcelona opnieuw de finale, maar voor zowel Laudrup als Barcelona was deze wedstrijd een grote teleurstelling. De Deen speelde steeds minder, nadat Romario was aangetrokken, aangezien er slechts drie buitenlanders opgesteld mochten worden, en in de finale bleef Laudrup de hele wedstrijd op de bank. In Athene werd Barcelona met 4–0 verslagen door AC Milan. Hoewel de Catalaanse club nog wel de landstitel veroverde, betekende dit het einde van het Dream Team.

Laudrup kreeg van Cruijff te horen dat hij mocht vertrekken. Hij was hierover zo teleurgesteld dat hij naar Real Madrid vertrok met maar een missie: het ongelijk van Cruijff bewijzen. Of hij daarin geslaagd is, is voer voor redetwist: in Laudrups eerste seizoen werd hij met Real Madrid landskampioen - Laudrups vijfde titel op rij - en Barcelona slechts vierde. Een seizoen later evenwel eindigde Madrid met Laudrup slechts zesde en Barça derde (en op het moment van Cruijffs ontslag laat in het seizoen stond de Catalaanse ploeg zelfs nog tweede). Na zijn vertrek bij Real in 1996 speelde Laudrup nog voor het Japanse Vissel Kobe en - op aandringen van Morten Olsen - voor Ajax. Bij de Amsterdamse club nam hij in 1998 afscheid als profvoetballer, na zowel de landstitel als de KNVB beker te hebben gewonnen.

Belastingaffaire

bewerken

Laudrups verblijf in Amsterdam zou uiteindelijk nog een vervelend staartje krijgen. Laudrup had zichzelf in 1997 vrijgekocht bij Vissel Kobe en had zijn transferrechten ondergebracht bij de Bosnische club NK Čelik Zenica. Als een club Laudrup wilde contracteren, moesten zij een transfersom betalen aan de club, die het geld doorsluisde naar Laudrup. Doordat het geld in plaats van loon als transfervergoeding in de boeken ging, betaalde de club geen belasting over het bedrag.[3] In 2000 deed de FIOD een inval bij de Amsterdamse club en NAC Breda.[4] De clubs hadden onrechtmatige betalingen gedaan aan de broers Shota en Artsjil Arveladze en Michael Laudrup.[5]

In 2002 deed de Belastingdienst Ajax, voorafgaande aan een justitieel onderzoek, een naheffing van 5,1 miljoen euro over het betaalde geld, om verjaring te voorkomen.[3] Later werd dit, via hoger beroepen, bijgesteld naar 3,1 miljoen euro. Ajax wilde het geld verhalen op Arveladze en Laudrup, die beiden weigerden de naheffing op zich te nemen. In 2013, toen Laudrup ondertussen trainer was bij Swansea City, werd hij door Ajax middels een advertentie in enkele dagbladen opgeroepen zich te melden bij de Rechtbank Amsterdam. De club plaatste de advertentie, omdat zij de woon- en verblijfplaats van de trainer niet zou kennen.[6] Het kamp Laudrup reageerde ontsteld op de handelswijze van de Amsterdamse club; men vond dat Ajax zijn oud-speler als crimineel neerzette.[7] De zaak sleepte uiteindelijk meer dan tien jaar voort.[8] Pas in 2015 kwam er een einde aan de affaire, toen Laudrup in het gelijk werd gesteld en Ajax besloot de naheffing op zich te nemen.[9]

Toen Michael Laudrup in 2017 door oud-collega Ronald Koeman werd gelinkt aan de Amsterdamse club, als opvolger van hoofdtrainer Peter Bosz, liet hij via zijn zaakwaarnemer weten dat hij vanwege de affaire niet zou terugkeren bij de club.[10]

Interlandcarrière

bewerken
Interlands van Michael Laudrup voor   Denemarken
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler van   Brøndby IF
1 15 juni 1982   Noorwegen – Denemarken   2 – 1 Nordic Cup  
2 11 augustus 1982   Denemarken – Finland   3 – 2 Nordic Cup
3 27 oktober 1982   Denemarken – Tsjecho-Slowakije   1 – 3 Oefeninterland  
4 22 juni 1983   Denemarken – Finland   3 – 0 OS-kwalificatie    
Als speler van   Lazio Roma
5 7 september 1983   Denemarken – Frankrijk   3 – 1 Oefeninterland    
6 21 september 1983   Engeland – Denemarken   0 – 1 EK-kwalificatie
7 12 oktober 1983   Denemarken – Luxemburg   6 – 0 EK-kwalificatie      
8 26 oktober 1983   Hongarije – Denemarken   1 – 0 EK-kwalificatie
9 14 maart 1984   Nederland – Denemarken   6 – 0 Oefeninterland
10 11 april 1984   Spanje – Denemarken   2 – 1 Oefeninterland
11 16 mei 1984   TCH – Denemarken   1 – 0 Oefeninterland
12 6 juni 1984   Zweden – Denemarken   0 – 1 Oefeninterland
13 8 juni 1984   Denemarken – Bulgarije   1 – 1 Oefeninterland  
14 12 juni 1984   Frankrijk – Denemarken   1 – 0 EK-eindronde
15 16 juni 1984   Denemarken – Joegoslavië   5 – 0 EK-eindronde
16 19 juni 1984   België – Denemarken   2 – 3 EK-eindronde
17 24 juni 1984   Denemarken – Spanje   1 – 1 EK-eindronde
18 12 september 1984   Denemarken – Oostenrijk   3 – 1 Oefeninterland  
19 26 september 1984   Denemarken – Noorwegen   1 – 0 WK-kwalificatie
20 17 oktober 1984   Zwitserland – Denemarken   1 – 0 WK-kwalificatie
21 14 november 1984   Denemarken – Ierland   3 – 0 WK-kwalificatie
22 8 mei 1985   Denemarken – Duitse Democratische Republiek   4 – 1 Oefeninterland    
23 5 juni 1985   Denemarken – Sovjet-Unie   4 – 2 WK-kwalificatie    
Als speler van   Juventus FC
24 25 september 1985   Sovjet-Unie – Denemarken   1 – 0 WK-kwalificatie
25 9 oktober 1985   Denemarken – Zwitserland   0 – 0 WK-kwalificatie
26 16 oktober 1985   Noorwegen – Denemarken   1 – 5 WK-kwalificatie  
27 13 november 1985   Ierland – Denemarken   1 – 4 WK-kwalificatie  
28 26 maart 1986   Noord-Ierland – Denemarken   1 – 1 Oefeninterland
29 13 mei 1986   Noorwegen – Denemarken   1 – 0 Oefeninterland
30 16 mei 1986   Denemarken – Polen   1 – 0 Oefeninterland
31 4 juni 1986   Denemarken – Schotland   1 – 0 WK-eindronde
32 8 juni 1986   Denemarken – Uruguay   6 – 1 WK-eindronde  
33 13 juni 1986   Denemarken – West-Duitsland   2 – 0 WK-eindronde
34 18 juni 1986   Denemarken – Spanje   1 – 5 WK-eindronde
35 10 september 1986   Duitse Democratische Republiek – Denemarken   0 – 1 Oefeninterland
36 24 september 1986   Denemarken – West-Duitsland   0 – 2 Oefeninterland
37 12 november 1986   Tsjecho-Slowakije – Denemarken   0 – 0 EK-kwalificatie
38 26 augustus 1987   Zweden – Denemarken   1 – 0 Oefeninterland
39 9 september 1987   Wales – Denemarken   1 – 0 EK-kwalificatie
40 23 september 1987   West-Duitsland – Denemarken   1 – 0 Oefeninterland
41 14 oktober 1987   Denemarken – Wales   1 – 0 EK-kwalificatie
42 27 april 1988   Oostenrijk – Denemarken   1 – 0 Oefeninterland
43 10 mei 1988   Hongarije – Denemarken   2 – 2 Oefeninterland
44 5 juni 1988   Denemarken – België   3 – 1 Oefeninterland
45 11 juni 1988   Denemarken – Spanje   2 – 3 EK-eindronde  
46 14 juni 1988   West-Duitsland – Denemarken   2 – 0 EK-eindronde
47 17 juni 1988   Denemarken – Italië   0 – 2 EK-eindronde
48 14 september 1988   Engeland – Denemarken   1 – 0 Oefeninterland
49 19 oktober 1988   Griekenland – Denemarken   1 – 1 WK-kwalificatie
50 2 november 1988   Denemarken – Bulgarije   1 – 1 WK-kwalificatie
51 12 april 1989   Denemarken – Canada   2 – 0 Oefeninterland
52 17 mei 1989   Denemarken – Griekenland   7 – 1 WK-kwalificatie  
53 7 juni 1989   Denemarken – Engeland   1 – 1 Oefeninterland
54 14 juni 1989   Denemarken – Zweden   6 – 0 Oefeninterland  
55 18 juni 1989   Denemarken – Brazilië   4 – 0 Oefeninterland    
Als speler van   FC Barcelona
56 6 september 1989   Nederland – Denemarken   2 – 2 Oefeninterland
57 11 oktober 1989   Denemarken – Roemenië   3 – 0 WK-kwalificatie
58 15 november 1989   Roemenië – Denemarken   3 – 1 WK-kwalificatie
59 11 april 1990   Denemarken – Turkije   1 – 0 Oefeninterland
60 15 mei 1990   Engeland – Denemarken   1 – 0 Oefeninterland
61 6 juni 1990   Noorwegen – Denemarken   1 – 2 Oefeninterland  
62 10 oktober 1990   Denemarken – Faeröer   4 – 1 EK-kwalificatie    
63 17 oktober 1990   Noord-Ierland – Denemarken   1 – 1 EK-kwalificatie
64 14 november 1990   Denemarken – Joegoslavië   0 – 2 EK-kwalificatie
65 25 augustus 1993   Denemarken – Litouwen   4 – 0 WK-kwalificatie
66 8 september 1993   Albanië – Denemarken   0 – 1 WK-kwalificatie
67 13 oktober 1993   Denemarken – Noord-Ierland   1 – 0 WK-kwalificatie
68 17 november 1993   Spanje – Denemarken   1 – 0 WK-kwalificatie
69 9 maart 1994   Engeland – Denemarken   1 – 0 Oefeninterland
70 20 april 1994   Denemarken – Hongarije   3 – 1 Oefeninterland    
71 26 mei 1994   Denemarken – Zweden   1 – 0 Oefeninterland  
72 1 juni 1994   Noorwegen – Denemarken   2 – 1 Oefeninterland
Als speler van   Real Madrid CF
73 17 augustus 1994   Denemarken – Finland   2 – 1 Oefeninterland
74 7 september 1994   Macedonië – Denemarken   1 – 1 EK-kwalificatie
75 12 oktober 1994   Denemarken – België   3 – 1 EK-kwalificatie
76 16 november 1994   Spanje – Denemarken   3 – 0 EK-kwalificatie
77 10 januari 1995   Denemarken – Mexico   1 – 1 Oefeninterland
78 13 januari 1995   Argentinië – Denemarken   0 – 2 Oefeninterland  
79 29 maart 1995   Cyprus – Denemarken   1 – 1 EK-kwalificatie
80 26 april 1995   Denemarken – Macedonië   1 – 0 EK-kwalificatie
81 7 juni 1995   Denemarken – Cyprus   4 – 0 EK-kwalificatie  
82 16 augustus 1995   Armenië – Denemarken   0 – 2 EK-kwalificatie  
83 6 september 1995   België – Denemarken   1 – 3 EK-kwalificatie  
84 11 oktober 1995   Denemarken – Spanje   1 – 1 EK-kwalificatie
85 15 november 1995   Denemarken – Armenië   3 – 1 EK-kwalificatie  
86 27 maart 1996   Duitsland – Denemarken   2 – 0 Oefeninterland
87 24 april 1996   Denemarken – Schotland   2 – 0 Oefeninterland  
88 2 juni 1996   Denemarken – Ghana   1 – 0 Oefeninterland
89 9 juni 1996   Denemarken – Portugal   1 – 1 EK-eindronde
90 16 juni 1996   Kroatië – Denemarken   3 – 0 EK-eindronde
91 19 juni 1996   Denemarken – Turkije   3 – 0 EK-eindronde
Als speler van   Vissel Kobe
92 1 september 1996   Slovenië – Denemarken   0 – 2 WK-kwalificatie
93 9 oktober 1996   Denemarken – Griekenland   2 – 1 WK-kwalificatie
Als speler van   Ajax
94 20 augustus 1997   Bosnië en H. – Denemarken   3 – 0 WK-kwalificatie
95 10 september 1997   Denemarken – Kroatië   3 – 1 WK-kwalificatie  
96 25 maart 1998   Schotland – Denemarken   0 – 1 Oefeninterland
97 22 april 1998   Denemarken – Noorwegen   0 – 2 Oefeninterland
98 28 mei 1998   Zweden – Denemarken   3 – 0 Oefeninterland
99 5 juni 1998   Denemarken – Kameroen   1 – 2 Oefeninterland
100 12 juni 1998   Saoedi-Arabië – Denemarken   0 – 1 WK-eindronde
101 18 juni 1998   Denemarken – Zuid-Afrika   1 – 1 WK-eindronde
102 24 juni 1998   Frankrijk – Denemarken   2 – 1 WK-eindronde  
103 28 juni 1998   Nigeria – Denemarken   1 – 4 WK-eindronde
104 3 juli 1998   Brazilië – Denemarken   3 – 2 WK-eindronde

Loopbaan als trainer

bewerken

Vervolgens werd Laudrup assistent-trainer bij het Deens nationale elftal en daarna trainer bij Brøndby IF. Met die club won hij in het seizoen 2004/05 de Deense landstitel. In mei 2006 maakte hij bekend zijn contract niet te verlengen. In juli 2007 volgde Laudrup Bernd Schuster op als trainer van Getafe. Na het seizoen 2007/08 besloot hij te stoppen als trainer van Getafe. Sinds september 2008 trainde hij het Russische Spartak Moskou, waar hij in april 2009 werd ontslagen na tegenvallende resultaten. Hij ging op zoek naar een nieuwe club en vond deze in het Spaanse RCD Mallorca. De 46-jarige Deen tekende daar voor twee seizoenen. Op 15 juni 2012 werd bekend dat Laudrup tekende bij Swansea City, waar hij op 4 februari 2014 werd ontslagen. Hetzelfde jaar nog werd hij aangesteld als trainer van het Qatarese Lekhwiya Sports Club, waar hij in 2015 vertrok. In 2016 werd Laudrup trainer van Al-Rayyan, waar hij in 2018 vertrok.

Erelijst

bewerken

Als speler

bewerken
Competitie
Aantal Jaren
  Juventus
Mondiaal
Wereldbeker voor clubteams 1x 1985
Nationaal
Serie A 1x 1985/86
  FC Barcelona
Internationaal
Europacup I 1x 1991/92
Europese Supercup 1x 1992
Nationaal
Primera División 4x 1990/91, 1991/92, 1992/93, 1993/94
Copa del Rey 1x 1990
Supercopa de España 2x 1991, 1992
  Real Madrid
Primera División 1x 1994/95
  Ajax
Eredivisie 1x 1997/98
KNVB beker 1x 1997/98
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
  Denemarken
FIFA Confederations Cup 1x   1995

Als trainer

bewerken
Competitie
Aantal Jaren
  Brøndby IF
SAS Ligaen 1x 2004/05
Landspokalturnering 2x 2002/03, 2004/05
Super Cuppen 1x 2002
  Swansea City
EFL Cup 1x 2012/13
  Lekhwiya
Qatari League 1x 2014/15
Qatar Crown Prince Cup 1x 2014/15

Zie ook

bewerken
Commons heeft media­bestanden in de categorie Michael Laudrup.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Laudrup&oldid=67768083"
  NODES
Intern 2
mac 2
Note 1
OOP 5
os 13