Pietro Perugino
Pietro Perugino, eigenlijke naam Pietro Vannucci (Città della Pieve, ca. 1450 – Fontignano, 1523) was een Italiaans schilder. Hij werd geboren in 1446 bij Perugia en is in Umbrië gestorven in 1523. Van zijn training is weinig bekend, maar zijn eerste ontwikkelingen zijn duidelijk beïnvloed door Andrea del Verrocchio en zijn jaren in Florence waar hij in de werkplaats van Andrea del Verrocchio werkte, tegelijkertijd met Leonardo da Vinci. Een belangrijke rol in zijn artistieke ontwikkeling speelden de schilderijen van Piero della Francesca. In 1472 trad hij toe tot het Florentijnse gilde en bleef zijn gehele leven opdrachten van de stad Florence ontvangen.
In 1481 vertrok hij naar Rome om mee te helpen aan de fresco's ter decoratie van de wanden van de Sixtijnse Kapel. Tussen 1486 en 1496 verbleef hij voornamelijk in Florence, waar veel van zijn bekendere werken ontstonden. Daarna verbleef hij onder andere in Venetië, Mantua, Milaan en Perugia. Na 1500 ging zijn werk geleidelijk in innerlijke waarde achteruit.
Perugino was een typisch vertegenwoordiger van de Umbrische school, speciaal wat betreft de dromerige stemming in zijn werk, de vrede en harmonie. Meesterlijk zijn zijn landschappen met bomen waarin het zonlicht speelt. In zijn compositie bereidde hij door zijn evenwichtige groepering de hoge renaissance voor. Van zijn vele leerlingen is Rafaël de bekendste.
Werken
bewerken- Maria met Christuskind en Johannes de Doper, olieverf op paneel, 1497, 73×52 cm. Huidige locatie: Städelsches Kunstinstitut, Frankfurt am Main.
- Strijd tussen Liefde en Kuisheid, tempera op canvas, 1503-1505, 160×191 cm. Huidige locatie: Louvre, Parijs.
