Portaal:San Marino

San Marino

San Marino, officieel de Republiek San Marino, is een staat gesitueerd op het Apennijns Schiereiland aan de oostelijke kant van de Apennijnen. Het is een enclave omringd door Italië. Het land is iets groter dan 61 km² en heeft een bevolking van ruim 30.000 inwoners. De hoofdstad is San Marino. San Marino heeft de kleinste bevolking van alle leden van de Raad van Europa.

San Marino is de oudste nog bestaande staat en constitutionele republiek van de wereld: de voortzetting van de kloostergemeenschap werd op 3 september 301 gesticht door de heilige diaken en steenhouwer Marinus van Arbe. De legende vertelt dat Marinus de toenmalige Romeinse kolonie Arba verliet in 257, toen de toekomstige keizer Diocletianus een decreet uitgaf waarin werd opgeroepen tot de reconstructie van de stadsmuren van Rimini, die vernietigd waren door Liburnische piraten.

De grondwet van San Marino, vastgelegd in 1600, is 's werelds oudste grondwet die nog steeds van kracht is. De nationale economie steunt vooral op financiën, industrie, diensten en toerisme. Het is een van de rijkste landen van de wereld in termen van het bbp (per hoofd van de bevolking), met een cijfer vergelijkbaar met een aantal van de meer ontwikkelde Italiaanse regio's, zoals Lombardije en Zuid-Tirol. San Marino wordt beschouwd als een zeer stabiele economie met een van de laagste werkloosheidscijfers van Europa, geen nationale staatsschuld en een overschot op de begroting.

Uitgelichte afbeelding

Gemeenten in San Marino

Acquaviva (2.104 inwoners)

Borgo Maggiore (6.640 inwoners)

Chiesanuova (1.090 inwoners)

Città di San Marino (4.211 inwoners)

Domagnano (3.265 inwoners)

Faetano (1.179 inwoners)

Fiorentino (2.537 inwoners)

Montegiardino (911 inwoners)

Serravalle (10.601 inwoners)

Nederzettingen in San Marino

Cà Berlone, Cà Chiavello, Cà Giannino, Cà Melone, Cà Ragni, Cà Rigo, Cailungo, Caladino, Calligaria, Canepa, Capanne, Casole, Castellaro, Cerbaiola, Cinque Vie, Confine, Corianino, Crociale, Dogana, Falciano, Fiorina, Galavotto, Gualdicciolo, La Serra, Lesignano, Molarini, Montalbo, Monte Pulito, Murata, Pianacci, Piandivello, Poggio Casalino, Poggio Chiesanuova, Ponte Mellini, Rovereta, San Giovanni sotto le Penne, Santa Mustiola, Spaccio Giannoni, Teglio, Torraccia, Valdragone, Valgiurata, Ventoso en de hoofdstad San Marino.

Test je kennis

1. Wat is de hoofdstad van San Marino?

Antwoord

2. Wat is de officiële landstaal van San Marino?

Antwoord

3. Wat is de meestvoorkomende religie in San Marino?

Antwoord

4. Uit hoeveel procent water bestaat San Marino?

Antwoord

5. Wat is het volkslied van San Marino?

Antwoord

6. Hoeveel gemeenten (castelli) telt San Marino?

Antwoord

7. Hoeveel nederzettingen (curazie) telt San Marino?

Antwoord

Biografie

De heilige Marinus van Rimini (gestorven in 360) was volgens de legende de stichter van 's werelds oudste nu nog bestaande republiek, San Marino, op 3 september 301. Zijn naam betekent 'man van de zee' en zijn heiligendag wordt gevierd op 3 september of 4 september.

Volgens de traditie was Marinus een steenhouwer afkomstig van het Dalmatische eiland Rab in de Adriatische Zee. Hij stichtte de christelijke staat San Marino terwijl hij op de vlucht was voor de christenvervolgingen van de Romeinse keizer. Marinus bouwde een kapel op de Monte Titano en stichtte een christelijke gemeenschap, die ieder bescherming en vrijheid van geloof bood. Zo begon San Marino's reputatie als een plaats voor asiel. Zijn staat werd echter niet meteen erkend. Desalniettemin wist het land te overleven en in 1291 erkende paus Nicolaas IV deze al lang bestaande republiek.

Door de bewoners van San Marino wordt hij nu nog vereerd als 'Libertatis fundator' en 'Schenker van de Vrijheid'. Mede daardoor staat hij ook op een van de euromunten uit San Marino. De Republiek San Marino stelde in 1860 een Orde van Sint-Marinus in.

Uitgelicht

Het Palazzo Publicco van San Marino doet dienst als stadhuis voor de gelijknamige hoofdstad en als vergaderplaats van het parlement. Het wordt tevens gebruikt voor officiële overheidsceremonies.

Tegen het einde van de 14e eeuw werd op deze locatie een gebouw neergezet met de naam Domus Magna Comunis. In de 19e eeuw werd het gebouw onbruikbaar verklaard.

De eerste steen van het huidige gebouw werd gelegd op 17 mei 1884. Tien jaar later, op 30 september 1894, werd het gebouw officieel in gebruik genomen.

In de jaren negentig van de twintigste eeuw werd het gebouw grondig gerenoveerd.