Portugees voetbalelftal (mannen)

Het Portugees voetbalelftal is een team van voetballers dat Portugal vertegenwoordigt in internationale wedstrijden. Het land haalde op het WK twee keer de halve finale, in 1966 en 2006. Op het EK waren er halvefinaleplaatsen in 1984, 2000 en 2012; in 2004 werd de finale verloren en in 2016 werd de titel gewonnen. Bekende spelers waren Eusébio en Luís Figo.

Portugal
Bijnaam	Seleção das Quinas
Kledingsponsor	Nike
FIFA-ranglijst	6 (20 juni 2024)
Hoogste ranking	3e (apr-mei 2010, okt 2012, apr-mei 2014, sep 2017-maa 2018)
Laagste ranking	43e (aug 1998)
Associatie	FPF
Bondscoach	Roberto Martínez
Stadion	wisselend
Meeste interlands	Cristiano Ronaldo (203)
Topscorer	Cristiano Ronaldo (127)
Wedstrijden
Eerste interland:  Spanje 3–3 Portugal  (Madrid, Spanje; 18 november 1921) Grootste overwinning:  Portugal 9–0 Luxemburg  (Almancil, Portugal; 11 september 2023) Grootste nederlaag:  Portugal 0–10 Engeland  (Lissabon, Portugal; 25 mei 1947)
Wereldkampioenschap
Optredens	8 (eerste keer: 1966)
Beste resultaat	Derde plaats (1966)
Europees kampioenschap
Optredens	7 (eerste keer: 1984)
Beste resultaat	Winnaar (2016)
Finaleronde UEFA Nations League
Optredens	1 (eerste keer: 2019)
Beste resultaat	Winnaar (2019)
FIFA Confederations Cup
Optredens	1 (eerste keer: 2017)
Beste resultaat	Derde plaats (2017)
Thuis Uit

Geschiedenis

1921 - 1964 De beginjaren

Portugal speelde zijn eerste interland in 1921, het speelde met 3-3 gelijk tegen en in Spanje, drie jaar later boekte het zijn eerste overwinning. In 1924 schreef Portugal zich in voor de Olympische Spelen in Frankrijk, maar het trok zich terug, op de Olympische Spelen van 1928 werd in de eerste ronde van Joegoslavië gewonnen, waarna in de kwartfinales Egypte te sterk was.

Portugal schreef zich in voor het WK van 1934, maar in de kwalificatie was Spanje duidelijk te sterk (9-0 in Madrid, 1-2 in Lissabon). In 1938 was Zwitserland de obstakel voor kwalificatie, in Milaan werd een 2-1 nederlaag geleden. Na de tweede wereldoorlog bleef Portugal een van de zwakste landen van Europa, in 1947 leed het zijn grootste nederlaag in zijn geschiedenis, 0-10 thuis tegen Engeland. In 1950 haalde het zijn eerste punt in een WK-wedstrijd (2-2 tegen Spanje), maar door een 5-1 nederlaag eerder had het resultaat weinig waarde. Vanwege een gebrek aan deelnemers werd het land alsnog uitgenodigd voor het toernooi, maar de uitnodiging werd niet geaccepteerd. Ook voor het WK van 1954 was Portugal kansloos, Oostenrijk versloeg de Portugezen met 9-1.

Langzaam werden de prestaties beter, voor kwalificatie voor het WK van 1958 werd tweevoudig wereldkampioen Italië met 3-0 verslagen, maar 3-0 nederlagen tegen Italië en Noord-Ierland zorgde toch voor een laatste plaats in de groep. Voor het eerste EK in 1960 waren twee play-off rondes genoeg om de eindronde te halen. Eerst werd Oost-Duitsland verslagen, waarna Joegoslavië in de kwartfinale duidelijk te sterk was (5-1 in Belgrado).

In 1960 en 1961 veroverde de Portugese topclub Benfica de Europa Cup der Landskampioenen na hartverscheurende finales tegen de Spaanse grootmachten FC Barcelona en Real Madrid. Het Portugese team profiteerde er nog niet van, voor kwalificatie voor het WK van 1962 was er een pijnlijke nederlaag tegen Luxemburg ondanks het debuut van de Mozambikaanse steraanvaller Eusébio en de achterstand op Engeland was vier punten. In de eerste ronde voor het EK van 1964 was men gewaagd aan Bulgarije, zowel in Sofia als in Lissabon werd het 3-1. In de beslissingswedstrijd in Rome leed Portugal een 1-0 nederlaag door een laat doelpunt van Georgi Asparuhov.

1964 - 1980 Eusébio schittert op het WK in Engeland

Eusébio

WK 1966

Belangrijkste obstakel om kwalificatie voor het WK van 1966 af te dwingen was Tsjecho-Slowakije, de nummer twee van het vorige WK. Portugal won de eerste vier wedstrijden, Eusébio scoorde zeven keer waaronder het winnende doelpunt in Praag tegen de Tsjechen. Een doelpuntloos gelijkspel in de return was genoeg om zich voor de eerste keer voor een groot toernooi te plaatsen. Op het WK in Engeland had het team meteen een vliegende start door het sterke Hongarije met 3-1 te verslaan, José Augusto scoorde twee doelpunten. Na een 3-0 overwinning op Bulgarije zou Portugal genoeg hebben aan een gelijkspel tegen regerend wereldkampioen Brazilië. Terwijl de Braziliaans ster Pelé op een gewelddadige manier uit de wedstrijd werd geschopt door Morais scoorde Eusébio twee maal en met een 3-1 overwinning werd de kwartfinale bereikt. In de kwartfinale wachtte de verrassing van het toernooi Noord-Korea, dat Italië had uitgeschakeld. Een nieuwe stunt leek in de maak, want na 25 minuten was de stand 3-0 voor Noord-Korea. Eusébio, de "Zwarte parel" zorgde persoonlijk voor de ommekeer in de wedstrijd en scoorde vier doelpunten, de eindstand was 5-3 voor Portugal. In de halve finale tegen Engeland werd Eusébio effectief uit de wedstrijd gehouden door Nobby Stiles, al scoorde hij nog wel uit een strafschop. Engeland was door twee doelpunten van Bobby Charlton met 2-1 te sterk en Eusébio was na afloop van de wedstrijd ontroostbaar. Uiteindelijk eindigde de debutant op een prachtige derde plaats door een 2-1 overwinning op de Sovjet-Unie, Eusébio was topscorer van het toernooi met negen doelpunten.

1966 - 1978

Het succes kreeg geen passend vervolg, voor het EK in 1968 begon de ploeg met een thuisnederlaag tegen Zweden en was een nieuwe nederlaag tegen Bulgarije de ploeg fataal. Nog erger was kwalificatie voor het WK van 1970, de bronzen ploeg van het vorige WK eindigde op de vierde en laatste plaats in zijn groep, Roemenië plaatste zich voor Mexico. Voor het EK van 1972 en WK van 1974 waren respectievelijk België en Bulgarije te sterk, Eusébio stopte met zijn interlandcarrière. Symbolisch voor de neergang van het Portugese team in de jaren zeventig was een 5-0 nederlaag tegen Tsjecho-Slowakije voor kwalificatie voor het EK van 1976, Portugal eindigde op de derde plaats in zijn groep achter Tsjecho-Slowakije en Engeland. De cyclus om het WK van 1978 was al na één wedstrijd een kansloze zaak na een 0-2 thuisnederlaag tegen Polen.

EK 1980

Om het EK van 1980 te halen was Portugal ingedeeld in een sterke groep met België, Oostenrijk en Schotland. Halverwege de cyclus had Portugal een ruime voorsprong op de concurrentie, Portugal had zeven punten uit vier wedstrijden en omdat de concurrentie onderling veel punten verloren was eindelijk aanwezigheid op een groot toernooi reëel. Een 2-0 nederlaag tegen België bracht de spanning in de groep terug en na een thuisnederlaag tegen Oostenrijk was het eindresultaat opnieuw teleurstellend.

1980 - 1990: Thriller tegen Frankrijk spaarzaam hoogtepunt

WK 1982

Het WK in 1982 bood meer perspectieven, omdat het deelnemersveld met acht landen werd uitgebreid. Portugal kwam terecht in een groep met maar één topland: Schotland. Na een goed begin (vijf punten uit drie wedstrijden) werden er vier wedstrijden achter elkaar verloren, waarbij een 4-1 nederlaag tegen Israël de pijnlijkste was. De laatste plaats dreigde, maar een 2-1 overwinning op het als eerste Schotland voorkwam een blamage. Portugal eindigde op de vierde plaats met ook nog Noord-Ierland en Zweden achter zich.

EK 1984

Portugal werd ingedeeld in een zware groep met Polen en de Sovjet-Unie, twee van de sterkste Europese landen van begin jaren tachtig. Een 2-1 overwinning op Polen bood perspectieven, maar in Moskou werd Portugal weggespeeld: 5-0 tegen de Sovjet-Unie. Polen won ook in Polen (0-1), de laatste wedstrijd tegen de Sovjet-Unie moest gewonnen worden en dat lukte dankzij een makkelijk gegeven strafschop, benut door spits Rui Jordão. De ploeg plaatste zich voor de eerste keer sinds 1966 voor een Eindronde en begon het toernooi goed met een 0-0 gelijkspel tegen titelverdediger West-Duitsland. Vooral de besnorde spelverdeler Fernando Chalana maakte indruk met zijn technisch hoogstaande spel. Na een 1-1 gelijkspel tegen Spanje moest er gewonnen worden van Roemenië om de halve finale te halen. Lang bleef het 0-0, maar negen minuten voor tijd scoorde Nené het winnende doelpunt. In de halve finale wachtte het gastland Frankrijk, dat met Michel Platini de grote man van het toernooi had. Na een 1-0 achterstand kreeg Portugal steeds meer vat op het middenveld, Chalana domineerde het middenveld en er ontstond een ware thriller. Na twee voorzetten van Chalana scoorde Rui Jordão, zowel in de reguliere als in de extra tijd. Portugal leek lang voor een enorme stunt te zorgen, maar in de laatste zes minuten boog Frankrijk de wedstrijd om na een 3-2 overwinning. Chalana verdiende een transfer naar de Franse topclub Girondins de Bordeaux, maar vooral door chronisch blessure-leed haalde hij nooit meer zijn topniveau.

WK 1986

Portugal streed met Zweden, Tsjecho-Slowakije en Duitsland om twee WK-plaatsen. De start was goed met drie overwinningen, maar door thuisnederlagen tegen Zweden en Duitsland werd de situatie penibel. Door een 0-1 overwinning op Duitsland (doelpunt Carlos Manuel) en een nederlaag van Zweden tegen Tsjecho-Slowakije werd kwalificatie alsnog bereikt. Op het WK in Mexico rommelde het in de Portugese ploeg, er was een staking uitgebroken onder de spelers voor meer premies en de trainings- en hotelfaciliteiten waren amateuristisch. Het toernooi begon met een 1-0 zege op Engeland en ondanks een 1-0 nederlaag tegen Polen zou de ploeg genoeg aan een gelijkspel tegen Marokko hebben om zich te plaatsen voor de achtste finales. Portugal verloor echter kansloos van de Afrikanen (3-1), coach José Torres diende zijn ontslag in en verschillende spelers, onder wie Carlos Manuel en Paulo Futre, kregen door het wangedrag in het trainingskamp een verbod om voor de nationale ploeg te spelen.

1986 - 1990

Met een veredeld B-team was Portugal kansloos voor kwalificatie voor het EK in 1988, de achterstand op Italië was vijf punten. Dieptepunt was een 2-2 gelijkspel thuis tegen Malta. Voor het WK van 1990 streed Portugal met Tsjecho-Slowakije om de tweede plaats in de groep achter België. Portugal verloor in Praag met 2-1 en moest in de laatste wedstrijd met 4-0 winnen om zich te plaatsen. Het bleef 0-0 en Portugal bleef opnieuw thuis.

1990 - 2006 Gouden Generatie mist hoofdprijs

EK 1992

Rui Costa

Er was hoop voor het Portugese voetbal, zowel in 1989 als in 1991 werd Portugal wereldkampioen bij de jeugd, vooral de generatie van 1991 met Luís Figo en Rui Costa als belangrijkste exponenten was veelbelovend. Deze generatie kreeg als bijnaam Geração de Ouro ("Gouden Generatie"). Het seniorenteam was ook talentvol met Paulo Futre en Rui Barros als bekende spelers, Portugal streed met Europees kampioen Nederland om een plek op het EK. De onderlinge wedstrijden eindigden beiden in een 1-0 overwinning voor de thuisploeg, maar een nederlaag tegen Griekenland en een gelijkspel tegen Finland werd de ploeg noodlottig.

WK 1994

Met een mix van routine en jeugd probeerde Portugal het WK te halen. Het toonde vooral zijn potentie in de thuiswedstrijd tegen Schotland met een 5-0 overwinning, Portugal streed met Italië om een plaats naast Zwitserland. Portugal moest de uitwedstrijd tegen Italië winnen, maar toonde vooral een afwachtende houding in Milaan. Uiteindelijk werd de wedstrijd beslist in het voordeel van Italië door een doelpunt van Dino Baggio vlak voor tijd. Hierdoor liepen ze opnieuw kwalificatie mis.

EK 1996

Portugal koos nu definitief voor de jeugd, met naast Figo en Rui Costa de keeper van FC Porto Vítor Baía en de harde verdediger Fernando Couto. Figo en Rui Costa vertrokken naar een buitenlandse club, respectievelijk FC Barcelona en Fiorentina. Portugal eindigde met zes voorsprong op Ierland en Noord-Ierland op de eerste plaats in zijn groep en plaatste zich voor de eerste keer in tien jaar voor een internationaal toernooi. Na een 1-1 gelijkspel tegen Denemarken en een 1-0 zege op Turkije versloeg Portugal het al geplaatste Kroatië met 3-0. Voetbalcommentator bij de FIFA Ruud Gullit roemde het spel van de Portugezen met de term "sexy football". In de kwartfinale tegen Tsjechië strandde het Portugese combinatievoetbal op de Tsjechische muur: Portugal werd verslagen door een lob van Karel Poborský.

WK 1998

Portugal moest in de achtervolging om zich te kwalificeren voor het WK van 1998 na een doelpuntloos gelijkspel tegen Armenië en een nederlaag tegen Oekraïne. Een jaar later leek dat doel te slagen, toen Portugal voor stond tegen Europees kampioen Duitsland, Barbosa scoorde 0-1 in de uitwedstrijd in Berlijn. Bij een wissel aan Portugese zijde liep Rui Costa dermate langzaam, dat hij twee gele kaarten kreeg. Portugal eindigde op de derde plaats in de groep met drie punten achterstand op Duitsland en één op Oekraïne, het zou tot op heden de laatste keer zijn dat Portugal zich niet plaatste voor een groot internationaal toernooi.

EK 2000

Luís Figo

Portugal streed met Roemenië om de eerste plaats in zijn kwalificatiegroep, het kwam één punt tekort door in de onderlinge wedstrijden tegen de enige concurrent punten te verspelen (0-1 in Lissabon, 1-1 in Boekarest). Omdat Portugal als eerste eindigde van de nummers twee in alle groepen, was de ploeg rechtstreeks geplaatst. Op het EK in Nederland en België kwam Portugal al na 18 minuten met 2-0 achter tegen Engeland, een schot van grote afstand van Figo bracht de spanning terug in de wedstrijd. Daarna domineerde Portugal de wedstrijd en won met 3-2 door doelpunten van João Pinto en Nuno Gomes. In een wedstrijd zonder veel hoogtepunten won Portugal in de slotfase van Roemenië en was na twee wedstrijden zeker van de kwartfinales. Portugal kon zich veroorloven met een B-team tegen Duitsland te spelen, de Europees kampioen werd definitief uitgeschakeld met een ontluisterende 3-0 nederlaag, de stand-in van Nuno Gomes Sérgio Conceição scoorde alle doelpunten. Nuno Gomes was weer eerste keus in de kwartfinale tegen Turkije en scoorde beide doelpunten. In de halve finale tegen Frankrijk stond het lange tijd 1-1 en leek de wedstrijd op strafschoppen uit te draaien. Drie minuten voor tijd maakte Abel Xavier hands en Zinédine Zidane scoorde "the golden goal". Volgens de Portugezen was het aangeschoten hands en ze belaagden de scheidsrechter. De UEFA strafte Portugal zwaar voor het wangedrag van de spelers. Voormalig PSV'er Xavier werd voor negen maanden uitgesloten van internationaal voetbal, spits Nuno Gomes voor acht en middenvelder Paulo Bento voor zes maanden. Verder kreeg de Portugese voetbalbond een boete van 235.000 gulden. Figo was samen met Zidane de ster van het toernooi en maakte een opmerkelijke carrièreswitch, hij verruilde FC Barcelona voor uitgerekend Real Madrid.

WK 2002

Joǎo Pinto

Om voor de eerste keer in zestien jaar het WK-toernooi te halen leek een ander verliezende halvefinalist Nederland de voornaamste tegenstander. In Rotterdam werd een belangrijke stap gezet door met 0-2 te winnen. De return in Lissabon leek een kansloze zaak, vlak naar rust kwam Nederland op een 0-2 voorsprong. In de slotfase werd een punt veilig gesteld, na een aansluitingstreffer van Pauleta verzilverde Figo in de blessure-tijd een strafschop. Nederland haakte als concurrent af, Ierland haalde evenveel punten, maar door een beter doelsaldo plaatste Portugal zich voor het WK. De laatste keer was in 1986 en de tijd leek stil te staan, ook nu waren er conflicten over de premies en de amateuristische trainingsfaciliteiten. Een arrogant Portugal liet snel zich door de Verenigde Staten overrompelen, kwam met 3-0 achter en kwam uiteindelijk niet verder dan 3-2. De tweede wedstrijd werd met 4-0 gewonnen van Polen dankzij drie doelpunten van Pauleta en omdat de Verenigde Staten later verloor van Polen was een gelijkspel tegen het organiserende Zuid-Korea genoeg om de play-offs te halen. Portugal had opnieuw moeite met een veel minder getalenteerd maar enthousiaste tegenstander en leefde zich uit in hard spel. João Pinto kreeg na 27 minuten een rode kaart na een onbesuisde charge en Beto kreeg in de 68e minuut een tweede kaart. Vlak daarna scoorde Park Ji-sung het winnende doelpunt van Zuid-Korea en was Portugal al in de eerste ronde uitgeschakeld. Na dit mislukte toernooi werd coach António Oliveira ontslagen.

EK 2004

Nuňo Gomes

Luiz Felipe Scolari werd de nieuwe bondscoach, hij was zojuist wereldkampioen geworden met Brazilië. Het Europees Kampioenschap werd in eigen land gehouden en naast de gevestigde orde was de hoop gevestigd op het 19-jarige talent Cristiano Ronaldo van Manchester United. De start van het toernooi was teleurstellend, er werd met 1-2 verloren van Griekenland. Rui Costa en Cristiano Ronaldo werden vervangen in de volgende wedstrijd tegen Rusland, Portugal boekte een 2-0 overwinning. Van buurland Spanje moest geworden worden om zeker te zijn van de kwartfinales, invaller Nuño Gomes redde het gastland, 1-0. De kwartfinale tegen Engeland was een waar spektakel, in eerste instantie werd Portugal overklatst en kwam op een 0-1 achterstand door een doelpunt van Michael Owen. Scolari baarde opzien om zijn niet in goede vorm zijnde aanvoerder Luís Figo te vervangen, zijn vervanger Hélder Postiga scoorde de gelijkmaker. In de verlengingen leek een andere invaller Rui Costa de wedstrijd te beslissen met een vlammend schot, maar de gelijkmaker van Frank Lampard zorgde voor een beslissing na strafschoppen. Bij de zevende strafschop eiste doelman Ricardo de hoofdrol voor zich op, hij stopte eerst met blote handen de strafschop van Vasell, waarna hijzelf de beslissende strafschop binnen schoot. Na een relatief eenvoudige overwinning op Nederland in de halve finales was Griekenland andermaal de tegenstander, nu in de finale. Heel Portugal rekende op revanche, maar Griekenland bleek andermaal een stugge tegenstander en won door een kopgoal van Angelos Charisteas. Het zou de grootste teleurstelling zijn voor het Portugese voetbal.

WK 2006

Portigal kwalificeerde zich voor het WK vrij gemakkelijk met zeven punten voorsprong op Slowakije en Rusland, opmerkelijkste uitslag was een 7-1 overwinning op Rusland, terwijl de ploeg een paar dagen daarvoor een 2-0 voorsprong weggaf tegen Liechtenstein. De start op het WK in Duitsland leverde drie magere overwinningen op tegen Angola, Iran en Mexico. In de achtste finale tegen Nederland regende het vooral kaarten: scheidsrechter Valentin Ivanov deelde zestien gele en vier rode kaarten uit. Volgens velen was het zwaar overdreven, maar beide team bezondigden zich aan provocaties. Maniche scoorde het enige doelpunt in "the battle of Neurenberg". Ook de kwartfinale was meer rijk aan incidenten dan aan goed voetbal, in Engeland was er veel ophef omdat Wayne Rooneys teammaat bij Manchester United Cristiano Ronaldo de scheidsrechter beïnvloedde de rode kaart te geven aan Rooney. Portugal won de wedstrijd na strafschoppen. In de halve finale werd Portugal met 1-0 verslagen door een strafschop van Zinédine Zidane en in de kleine finale was het gastland met 3-1 te sterk (twee treffers van Bastian Schweinsteiger. Na het toernooi nam Luís Figo afscheid als international, hij was de laatste speler van de "Gouden generatie", die op drie toernooien minstens de halve finale haalde maar nooit een hoofdprijs, Figo was met 127 interlands record-international.

De Cristiano Ronaldo-jaren, EK-titel in Frankrijk

EK 2008

Cristiano Ronaldo

Door het vertrek van Figo werd Cristiano Ronaldo de leider van de ploeg, hij won met Manchester United zijn eerste Champions League. Kwalificatie voor het EK 2008 verliep moeizaam, tegen de directe concurrenten Polen, Servië en Finland werd vijf keer gelijk gespeeld en ëën keer verloren. Ook uit tegen Armenië werden punten verspeeld (1-1), tegen het ver terug gevallen België werd wel optimaal gepresteerd (4-0 in Lissabon, 1-2 in Brussel). Uiteindelijk kwalificeerde Portugal zich met één punt achterstand op Polen en drie punten voorsprong op Servië en Finland. Op het EK in Zwitserland en Oostenrijk plaatste Portugal zich vlot voor de kwartfinales door overwinningen op Turkije en Tsjechië, maar in de kwartfinale tegen Duitsland liep de ploeg al snel achter de feiten aan, binnen een half uur stond Duitsland met 2-0 voor. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in een 3-2 nederlaag, Scolari stapte op als bondscoach.

WK 2010

In 2009 vertrok Cristiano Ronaldo naar Real Madrid voor een recordbedrag van 90 miljoen euro. Kwalificatie voor het WK 2010 verliep opnieuw moeizaam, na vijf wedstrijden was alleen nog van Malta gewonnen, thuis werd er gelijk gespeeld tegen Zweden en Albanië en verloren van Denemarken. In de volgende twee uitwedstrijden dreigde uitschakeling, maar in de slotfase van de uitwedstrijden tegen Albanië en Denemarken werd er respectievelijk gewonnen en gelijk gespeeld. Uiteindelijk eindigde Portugal op de tweede plaats met twee punten achterstand op Denemarken en één punt voorsprong op Zweden. In de play-offs werd twee keer van Bosnië/ Herzegovina gewonnen. De Eindronde in Zuid Afrika verliep teleurstellend, alleen tegen Noord-Korea werd een overtuigend resultaat neergezet, 7-0 met zes verschillende doelpuntenmakers. In de overige drie wedstrijden werd niet gescoord, Portugal bereikte nog wel de achtste finales na doelpuntloze gelijke spelen tegen Ivoorkust en Brazilië, maar in die achtste finales was Spanje met 1-0 te sterk. Cristiano Ronaldo maakte alleen indruk door na de laatste wedstrijd tegen de camera te spugen.

EK 2012

Traditioneel was de start van een kwalificatie-toernooi slecht met een 4-4 gelijkspel tegen Cyprus en een 1-0 nederlaag tegen Noorwegen. Bondscoach Carlos Queiroz werd hierna ontslagen, hij werd opgevolgd door Paulo Bento en onder zijn leiding werd vijf keer achter elkaar gewonnen, een gelijkspel uit tegen Denemarken zou genoeg zijn voor directe plaatsing. Door een 2-1 nederlaag moest kwalificatie afgedwongen worden via de play-offs, opnieuw tegen Bosnië en Herzegovina. Na een 0-0 gelijkspel in de uitwedstrijd werd kwalificatie afgedwongen met een duidelijke zege: 6-2. In de eerste wedstrijd werd met 1-0 verloren van "angstgegner" Duitsland, Cristiano Ronaldo maakte alleen indruk door na de rust met een ander kapsel binnen te komen. Na een 3-2 zege op Denemarken zou een gelijkspel tegen Nederland genoeg zijn om zich te plaatsen, als Denemarken zou verliezen van het al geplaatste Duitsland. Na een 0-1 achterstand maakte Cristiano Ronaldo zijn faam eindelijk ook waar in het Portugese team waar door twee keer te scoren. Ook in de kwartfinale was Ronaldo matchwinner, in de 79e minuut was hij de enige doelpuntenmaker tegen Tsjechië. In een halve finale zonder veel hoogtepunten was Portugal gewaagd aan Europees- en Wereldkampioen Spanje, strafschoppen moesten de beslissing brengen. Na twee missers viel het doek voor de Portugezen.

WK 2014

Pepe

Kwalificatie verliep opnieuw uiterst moeizaam, er werd verloren van Rusland en gelijkgespeeld tegen Noord-Ierland en in de uitwedstrijd tegen Israël, waarin erger werd voorkomen door in blessure-tijd de gelijkmaker te scoren (3-3). De achterstand op Rusland van zeven punten werd zo goed als weg gewerkt, uiteindelijk kwam Portugal één punt tekort om zich rechtstreeks te plaatsen. De play-off stond vooraf in het teken van het duel tussen twee grote supersterken Christian Ronaldo versus Zlatan Ibrahimović. Portugal won de thuiswedstrijd dankzij Ronaldo, in Zweden vlamde de strijd op in de tweede helft, Portugal kwam voor dankzij Ronaldo, maar twee doelpunten van Zlatan gaven de Zweden hoop. Uiteindelijk besliste Ronaldo de tweestrijd met nog twee doelpunten. De openingswedstrijd eindigde in een catastrofe, voor de vierde keer in vijf toernooien werd van Duitsland verloren: 4-0. Bij een 2-0 stand werd Real Madrid-verdediger Pepe uit het veld gestuurd na een ordinaire kopstoot op Thomas Müller. Een hele snelle uitschakeling dreigde, nadat Portugal in de extra tijd met 2-1 achterstond tegen de Verenigde Staten, maar een gelijkmaker van Varela voorkwam dat. Portugal had nu een ruime overwinning op Ghana en/of een rume overwinning van Duitsland op de Verenigde Staten nodig om de groepsfase te overleven. Beiden vonden niet plaats, Portugal won met 2-1 en de Verenigde Staten verloren maar met 1-0 en Portugal kon na de eerste ronde al naar huis.

EK 2016

Nani

Na opnieuw een valse start (thuisnederlaag tegen Albanië) werd trainer Bento ontslagen en vervangen door Fernando Santos. Onder zijn leiding won Portugal de overige zeven wedstrijden en eindigde ruim boven het eveneens geplaatste Albanië en Denemarken. Het begin van het EK in Frankrijk was teleurstellend met gelijke spelen tegen IJsland en Oostenrijk, in die laatste wedstrijd miste Cristiano Ronaldo een strafschop. In de laatste groepswedstrijd wankelde Portugal, tot drie keer toe nam Hongarije een voorsprong en tot drie keer toe kwam Portugal terug in de wedstrijd, meest memorabel was een hakbal van Cristiano Ronaldo. Portugal plaatste zich als een van de beste nummers drie in zijn groep voor de achtste finales. Zowel de achtste als de kwartfinale werden gedomineerd door betonvoetbal, zowel Portugal als hun tegenstanders, Kroatië en Polen groeven zich in. In de achtste finale won Portugal van Kroatië door een doelpunt van Ricardo Quaresma in de 117e minuut, Polen werd daarna na strafschoppen verslagen. Portugal bereikte voor de vierde keer in vijf EK's voor de halve finale, zonder ook maar één wedstrijd in de reguliere speeltijd te winnen. In de halve finale werd Wales in de tweede helft verslagen door doelpunten van Ronaldo en Nani. De finale tegen Frankrijk begon ongelukkig, Cristiano Ronaldo viel al snel uit. Een charge van Dimitri Payet in de 8ste minuut werd hem fataal, al probeerde hij het nog even met een bandage. Portugal bleef zoals het hele toernooi defensief overeind tegen het ook niet overtuigende Frankrijk en hun geduld werd beloond. Het winnende doelpunt kwam in de 109de minuut op naam van invaller Éder, die scoorde op aangeven van João Moutinho. Cristiano Ronaldo werd tevens topscorer aller tijden op een EK-toernooi, hij deelt dat record met Michel Platini.

WK 2018

De kersverse Europees kampioen begon de kwalificatie met een 2-0 nederlaag tegen Zwitserland. Tegenstand in deze groep was gering, zowel Zwitserland als Portugal wonnen de volgende acht wedstrijden. De beslissing moest vallen in Lissabon, Portugal won met 2-0 door doelpunten van André Silva en een eigen doelpunt. In 2017 haalde Portugal de derde plaats bij de strijd om de Confederations Cup na een verloren halve finale tegen Chili en een zege op Mexico. Voor Cristiano Ronaldo wordt het zijn vierde WK, wereldkampioen worden zal de kroon op zijn werk worden na vier Champions-League titels en een gewonnen EK. Het land is ingedeeld in een groep met Spanje, Marokko en Iran.

Bondscoach Fernando Santos liet voor het WK in Rusland maar liefst tien spelers thuis die twee jaar eerder in Frankrijk de Europese titel veroverden. Tot de afvallers behoorden onder anderen Éder, die in de EK-finale tegen gastland Frankrijk de winnende goal had gemaakt, André Gomes, Renato Sanches, Nani en Eliseu. Manuel Fernandes en Mario Rui waren de verrassingen in de Portugese selectie. "Het was extreem moeilijk om een selectie van 23 man te maken", aldus Santos. "Maar ik ben een professional. Ik moet beslissingen nemen en ik weet dat ik niet iedereen tevreden kan houden. Ik kan niet zeggen of deze WK-selectie sterker is dan de EK-ploeg van twee jaar geleden. Maar ik heb er wel evenveel vertrouwen in."

Portugal begon het WK sterk met een 3-3 gelijkspel tegen Spanje. Een 1-0 overwinning tegen Marokko volgde. En tegen Iran kon Iran er in de slotfase pas 1-1 van maken. In de achtste finales wachtte Uruguay, Portugal verloor met 2-1.

EK 2020

Portugal kwam in de EK-kwalificatie voor het EK 2020 terecht in groep B met Oekraïne, Servië, Luxemburg en Litouwen. De Portugezen begonnen met twee gelijke spelen, waarna ze hun derde wedstrijd tegen Servië met 4–2 wisten te winnen. Op 14 oktober 2019 verloren ze met 2–1 van Oekraïne. Portugal eindigde uiteindelijk als tweede in de groep achter de Oekraïners. Ze plaatste zich daardoor wel rechtstreeks voor het EK in Europa.

Het EK werd door de coronacrisis met een jaar uitgesteld naar de zomer van 2021. In de groepsfase kwam de titelverdediger in de Groep des Doods-groep F terecht met Duitsland, Hongarije en regerend wereldkampioen Frankrijk. De eerste wedstrijd tegen Hongarije werd door drie late treffers met 3–0 gewonnen. Vervolgens werd er met 4–2 verloren van Duitsland en met 2–2 gelijkgespeeld tegen Frankrijk. Cristiano Ronaldo speelde hierin een belangrijke rol met vijf doelpunten. Portugal ging als beste nummer 3 door naar de laatste zestien van het toernooi. In de achtste finale trof het België, die met 1–0 verloren ging. Ronaldo werd uiteindelijk gezamenlijk met Patrik Schick topscorer van het toernooi.

WK 2022

Portugal kwam voor de kwalificatie voor het WK 2022 in Qatar terecht in groep A met Servië, Ierland, Luxemburg en Azerbeidzjan. Portugal werd tweede achter Servië, waardoor het de play-offs inging voor een ticket voor het wereldkampioenschap. In route C speelde Portugal in de halve finales tegen Turkije, die het met 3–1 won. In de finale kon het de Europees kampioen van 2021 Italië treffen, maar die verloor opvallend in de halve finales van Noord-Macedonië, waarvan Portugal in de finale wel van won met 2–0. Daardoor plaatste het zich voor de eindronde in de winter van 2022.

Portugal werd op 1 april 2022 tijdens de loting voor de groepsfase van het WK 2022 gekoppeld aan Uruguay, Zuid-Korea en Ghana in groep H. Portugal won de eerste twee wedstrijden tegen Ghana (3–2) en Uruguay (2–0) en plaatste zich daardoor al voor de achtste finales. De laatste wedstrijd werd verloren van Zuid-Korea. In de achtste finales speelde Portugal tegen Zwitserland, die overtuigend met 6–1 gewonnen werd. Sterspeler Ronaldo werd hierin van tevoren op de bank gezet, nadat hij eerder bij een wissel geen goed gedrag toonde volgens bondscoach Fernando Santos. Zijn vervanger Gonçalo Ramos maakte in deze wedstrijd een hattrick. In de kwartfinale trof Portugal het verrassende land op het WK, Marokko. Met Ronaldo wederom op de bank, werd er met 1–0 verloren. Portugal werd hierdoor uitgeschakeld op het wereldkampioenschap in Qatar, waarna Ronaldo met tranen van verdriet het veld verliet. Na het WK maakte de bond bekend het nog tot 2024 lopende contract van bondscoach Santos te ontbinden.

Prestaties op kampioenschappen

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930	Geen deelname
1934	Niet gekwalificeerd
1938	Niet gekwalificeerd
1950	Niet gekwalificeerd
1954	Niet gekwalificeerd
1958	Niet gekwalificeerd
1962	Niet gekwalificeerd
1966	Derde plaats	6	5	0	1	17	8	(Kwal.)
1970	Niet gekwalificeerd
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Groepsfase	3	1	0	2	2	4	(Kwal.)
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Niet gekwalificeerd
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Groepsfase	3	1	0	2	6	4	(Kwal.)
2006	Vierde plaats	7	4	1	2	7	5	(Kwal.)
2010	Achtste finales	4	1	2	1	7	1	(Kwal.)
2014	Groepsfase	3	1	1	1	4	6	(Kwal.)
2018	Achtste finales	4	1	2	1	6	6	(Kwal)
2022	Kwartfinale	5	3	0	2	12	6	(Kwal.)
2026	Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal	8/22	35	17	6	12	61	41

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1960	Niet gekwalificeerd
1964	Niet gekwalificeerd
1968	Niet gekwalificeerd
1972	Niet gekwalificeerd
1976	Niet gekwalificeerd
1980	Niet gekwalificeerd
1984	Halve finales	4	1	2	1	4	4	(Kwal.)
1988	Niet gekwalificeerd
1992	Niet gekwalificeerd
1996	Kwartfinale	4	2	1	1	5	2	(Kwal.)
2000	Halve finale	5	4	0	1	10	4	(Kwal.)
2004	Tweede plaats	6	3	1	2	8	6
2008	Kwartfinale	4	2	0	2	7	6	(Kwal.)
2012	Halve finale	5	3	1	1	6	4	(Kwal.)
2016	Winnaar	7	1	6	0	9	5	(Kwal.)
2020	Achtste finale	4	1	1	2	7	7	(Kwal.)
2024	Kwartfinale	5	2	2	1	5	3	(Kwal.)
Totaal	9/17	43	22	11	11	61	41

FIFA Confederations Cup

FIFA Confederations Cup
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
2017	Derde plaats	5	3	2	0	9	3
Totaal	1/10	5	3	2	0	9	3

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018–19	A	Winnaar	6	4	2	0	9	4
2020–21	A	5e	6	4	1	1	12	4
2022–23	A	6e	6	3	1	2	11	3

Interlands

Zie Interlands Portugees voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Portugal.

Huidige selectie

De volgende spelers behoren tot de selectie voor het EK 2024.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met 7 juli 2024.

№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Rui Patrício	108	0	AS Roma
22	Diogo Costa	27	0	FC Porto
12	José Sá	2	0	Wolverhampton Wanderers
Verdediging
3	Pepe	141	8	FC Porto
13	Danilo Pereira	74	2	Paris Saint-Germain
4	Rúben Dias	60	3	Manchester City
20	João Cancelo	58	10	FC Barcelona
2	Nélson Semedo	35	0	Wolverhampton Wanderers
19	Nuno Mendes	27	0	Paris Saint-Germain
5	Diogo Dalot	22	2	Manchester United
24	António Silva	13	0	Benfica
14	Gonçalo Inácio	11	2	Sporting CP
Middenveld
10	Bernardo Silva	93	12	Manchester City
8	Bruno Fernandes	71	23	Manchester United
18	Rúben Neves	51	0	Al-Hilal
6	João Palhinha	31	2	Fulham
23	Vitinha	21	0	Paris Saint-Germain
16	Matheus Nunes	16	2	Manchester City
15	João Neves	9	0	Benfica
Aanval
7	Cristiano Ronaldo	212	130	Al-Nassr
21	Diogo Jota	42	14	Liverpool
11	João Félix	41	7	FC Barcelona
17	Rafael Leão	31	4	AC Milan
9	Gonçalo Ramos	14	8	Paris Saint-Germain
25	Pedro Neto	10	1	Wolverhampton Wanderers
26	Francisco Conceição	6	1	FC Porto

Statistieken

Meeste wedstrijden

Cristiano Ronaldo speelde de meeste wedstrijden voor Portugal en is topscorer.

Rank	Player	Caps	Goals	Career
1	Cristiano Ronaldo	212	130	2003–present
2	João Moutinho	146	7	2005–2022
3	Pepe	141	8	2007–2024
4	Luís Figo	127	32	1991–2006
5	Nani	112	24	2006–2017
6	Fernando Couto	110	8	1990–2004
7	Rui Patrício	108	0	2010–present
8	Bruno Alves	96	11	2007–2018
9	Rui Costa	94	26	1993–2004
10	Bernardo Silva	93	12	2015–present

Topscorers

Rank	Player	Goals	Caps	Ratio	Career
1	Cristiano Ronaldo	130	212	0.61	2003–present
2	Pauleta	47	88	0.53	1997–2006
3	Eusébio	41	64	0.64	1961–1973
4	Luís Figo	32	127	0.25	1991–2006
5	Nuno Gomes	29	79	0.37	1996–2011
6	Hélder Postiga	27	71	0.38	2003–2014
7	Rui Costa	26	94	0.28	1993–2004
8	Nani	24	112	0.21	2006–2017
9	Bruno Fernandes	23	71	0.32	2017–present
	João Pinto	23	81	0.28	1991–2002

Statistieken

• Bijgewerkt tot en met EK-kwalificatieduel tegen  IJsland (2–0) op 19 november 2023.

Van jaar tot jaar

Jaar	Wedstrijden				Doelpunten			Punten
	Duels	Winst	Gelijk	Verlies	Voor	Tegen	Saldo
1921	1	0	0	1	1	3	–2	0.000
1922	1	0	0	1	1	2	–1	0.000
1923	1	0	0	1	0	3	–3	0.000
1925	2	1	0	1	1	2	–1	1.000
1926	3	0	2	1	6	8	–2	0.667
1927	3	1	0	2	5	5	0	0.667
1928	7	3	3	1	14	9	+5	1.286
1929	3	0	0	3	1	13	–12	0.000
1930	4	2	0	2	4	3	+1	1.000
1931	2	1	0	1	3	4	–1	1.000
1932	1	1	0	0	3	2	+1	2.000
1933	2	1	0	1	1	3	–2	1.000
1934	2	0	0	2	1	11	–10	0.000
1935	1	0	1	0	3	3	0	1.000
1936	2	0	0	2	3	6	–3	0.000
1937	1	1	0	0	2	1	+1	2.000
1938	5	2	1	2	7	4	+3	1.000
1939	1	0	0	1	2	4	–2	0.000
1940	1	0	0	1	2	3	–1	0.000
1941	2	0	1	1	3	7	–4	0.500
1942	1	1	0	0	3	0	+3	2.000
1945	3	0	1	2	4	7	–3	0.333
1946	2	2	0	0	5	2	+3	2.000
1947	6	2	1	3	10	18	–8	0.833
1948	2	1	0	1	2	2	0	1.000
1949	4	1	1	2	5	8	–3	0.750
1950	4	0	2	2	8	14	–6	0.500
1951	4	0	1	3	5	12	–7	0.250
1952	3	0	1	2	2	7	–5	0.333
1953	3	1	1	1	4	10	–6	1.000
1954	3	0	1	2	1	6	–5	0.333
1955	5	2	0	3	10	13	–3	0.800
1956	4	2	1	1	8	5	+3	1.250
1957	7	1	1	5	5	13	–8	0.429
1958	2	0	0	2	1	3	–2	0.000
1959	6	3	0	3	12	13	–1	1.000
1960	3	1	0	2	4	8	–4	0.667
1961	5	1	1	3	9	9	0	0.600
1962	5	1	0	4	6	9	–3	0.400
1963	2	1	0	1	1	1	0	1.000
1964	7	3	1	3	12	15	–3	1.000
1965	7	4	2	1	9	4	+5	1.429
1966	12	10	0	2	30	11	+19	1.667
1967	6	2	3	1	6	5	+1	1.167
1968	3	1	0	2	5	6	–1	0.667
1969	6	0	3	3	3	7	–4	0.500
1970	2	1	0	1	2	2	0	1.000
1971	5	2	1	2	9	6	+3	1.000
1972	10	8	1	1	22	5	+17	1.700
1973	5	1	3	1	7	7	0	1.000
1974	3	0	2	1	0	3	–3	0.667
1975	8	3	2	3	8	10	–2	1.000
1976	5	3	0	2	6	7	–1	1.200
1977	4	3	1	0	10	3	+7	1.750
1978	5	3	1	1	5	4	+1	1.400
1979	5	2	1	2	6	6	0	1.000
1980	6	2	2	2	7	8	–1	1.000
1981	9	3	1	5	11	17	–6	0.778
1982	6	3	0	3	9	10	–1	1.000
1983	8	4	1	3	8	12	–4	1.125
1984	10	5	2	3	13	12	+1	1.200
1985	7	3	0	4	10	11	–1	0.857
1986	8	2	3	3	8	10	–2	0.875
1987	8	3	3	2	6	7	–1	1.125
1988	2	1	1	0	1	0	+1	1.500
1989	11	5	3	3	18	13	+5	1.182
1990	4	2	2	0	3	1	+2	1.500
1991	9	4	3	2	13	7	+6	1.222
1992	8	2	4	2	5	5	0	1.000
1993	10	6	2	2	19	6	+13	1.400
1994	6	4	2	0	16	4	+12	1.667
1995	10	5	4	1	19	7	+12	1.400
1996	13	6	3	4	15	9	+6	1.154
1997	7	3	3	1	7	4	+3	1.286
1998	6	4	0	2	10	6	+4	1.333
1999	9	6	3	0	30	2	+28	1.667
2000	14	10	2	2	29	12	+17	1.571
2001	10	7	2	1	35	10	+25	1.600
2002	11	4	4	3	18	14	+4	1.091
2003	12	7	3	2	24	10	+14	1.417
2004	16	9	4	3	39	15	+24	1.375
2005	12	8	3	1	24	5	+19	1.583
2006	15	9	2	4	27	13	+14	1.333
2007	12	6	6	0	19	8	+11	1.500
2008	13	5	2	6	24	20	+4	0.923
2009	12	9	3	0	19	2	+17	1.750
2010	13	7	4	2	29	9	+20	1.385
2011	10	6	2	2	26	10	+16	1.400
2012	14	6	5	3	17	12	+5	1.214
2013	12	7	3	2	23	15	+8	1.417
2014	12	7	2	3	19	12	+7	1.333
2015	10	7	0	3	12	8	+4	1.400
2016	17	10	4	3	42	11	+31	1.412
2017	15	11	3	1	35	8	+27	1.667
2018	15	6	7	2	22	17	+5	1.267
2019	10	7	2	1	26	7	+19	1.600
2020	8	5	2	1	19	4	+15	1.500
2021	16	9	4	3	34	14	+20	1.375
2022	14	9	1	4	32	10	+22	1.357
2023	10	10	0	0	36	2	+34	2.000

FIFA-wereldranglijst

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023
20	20	16	13	30	36	15	6	4	11	17	9	10	8	8	11	5	8	7	7	5	7	7	8	3	6	7	5	8	9	7

Spelersrecords

• Bijgewerkt tot en met 5 november 2024.

Meeste interlands

■ Nog actief als international

#	Speler	carrière	Interlands	Doelpunten
1	Cristiano Ronaldo	2003–heden	215	133
2	João Moutinho	2005–2022	146	7
3	Pepe	2007–2024	141	8
4	Luís Figo	1991–2006	127	32
5	Nani	2006–2017	112	23
6	Fernando Couto	1990–2004	110	8
7	Rui Patrício	2010–heden	107	0
8	Bruno Alves	2007–2018	96	11
9	Rui Costa	1993–2004	94	26
10	Ricardo Carvalho	2003–2016	89	5

Topscorers

#	Speler	Carrière	Doelpunten	Interlands
1	Cristiano Ronaldo	2003–heden	133	215
2	Pedro Pauleta	1997–2006	47	87
3	Eusébio†	1961–1973	41	64
4	Luís Figo	1991–2006	32	127
5	Nuno Gomes	1996–2011	29	79
6	Hélder Postiga	2003–2014	27	71
7	Rui Costa	1993–2004	26	94
8	Nani	2006–2017	24	112
9	João Pinto	1991–2002	23	81
10	Nené	1971–1984	22	65
	João Vieira Pinto	1991–2002	22	81
	Simão	1998–2010	22	85

Bekende spelers

Zie Lijst van spelers van het Portugese voetbalelftal voor een overzicht van spelers met minimaal veertig interlands

Selecties

Europees kampioenschap

Elftallen van bij de UEFA aangesloten voetbalbonden

Huidige nationale elftallen

 Albanië ·  Andorra ·  Armenië ·  Azerbeidzjan ·  België ·  Bosnië en Herzegovina ·  Bulgarije ·  Cyprus ·  Denemarken ·  Duitsland ·  Engeland ·  Estland ·  Faeröer ·  Finland ·  Frankrijk ·  Georgië ·  Gibraltar ·  Griekenland ·  Hongarije ·  Ierland ·  IJsland ·  Israël ·  Italië ·  Kazachstan ·  Kosovo ·  Kroatië ·  Letland ·  Liechtenstein ·  Litouwen ·  Luxemburg ·  Malta ·  Moldavië ·  Montenegro ·  Nederland ·  Noord-Ierland ·  Noord-Macedonië ·  Noorwegen ·  Oekraïne ·  Oostenrijk ·  Polen ·  Portugal ·  Roemenië ·  Rusland ·  San Marino ·  Schotland ·  Servië ·  Slovenië ·  Slowakije ·  Spanje ·  Tsjechië ·  Turkije ·  Wales ·  Wit-Rusland ·  Zweden ·  Zwitserland

Voormalige nationale elftallen

 Bohemen ·  Bohemen en Moravië ·  Duitse Democratische Republiek ·  Ierland ·  Joegoslavië ·  Servië en Montenegro ·  Tsjecho-Slowakije ·  GOS ·  Saarland ·  Sovjet-Unie

Portugees voetbalelftal

FPF · A-internationals · Selecties · Statistieken · Bondscoaches · Portugees vrouwenelftal · Olympisch elftal · Portugal U21 · Portugal U20 · Portugal U19 · Portugal U18 · Portugal U17 · Vrouwen U17

Interlands

1921 – 1929 · 1930 – 1939 · 1940 – 1949 · 1950 – 1959 · 1960 – 1969 · 1970 – 1979 · 1980 – 1989 · 1990 – 1999 · 2000 – 2009 · 2010 – 2019 · 2020 – 2029

Internationale toernooien

EK's: 1984 · 1996 · 2000 · 2004 · 2008 · 2012 · 2016 · 2020 · 2024

WK's: 1966 · 1986 · 2002 · 2006 · 2010 · 2014 · 2018 · 2022

OS: 1928 · 1996 · 2004 · 2016

Van jaar tot jaar

1921 · 1922 · 1923 · 1924 · 1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1940 · 1942 · 1943 · 1944 · 1945 · 1946 · 1947 · 1948 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020 · 2021 · 2022

Tegenstanders

Albanië · Algerije · Andorra · Angola · Argentinië · Armenië · Azerbeidzjan · België · Bolivia · Bosnië-Herzegovina · Brazilië · Bulgarije · Canada · Chili · China · Cyprus · DDR · Denemarken · Duitsland · Ecuador · Egypte · Engeland · Estland · Faeröer · Finland · Frankrijk · Gabon · Georgië · Ghana · Gibraltar · Griekenland · Hongarije · Ierland · IJsland · Iran · Israël · Italië · Ivoorkust · Joegoslavië · Kaapverdië · Kameroen · Kazachstan · Koeweit · Kroatië · Letland · Liechtenstein · Litouwen · Luxemburg · Malta · Marokko · Mexico · Moldavië · Mozambique · Nederland · Nieuw-Zeeland · Nigeria · Noord-Ierland · Noord-Korea · Noord-Macedonië · Noorwegen · Oekraïne · Oostenrijk · Panama · Paraguay · Polen · Qatar · Roemenië · Rusland · Saoedi-Arabië · Schotland · Servië · Slovenië · Slowakije · Sovjet-Unie · Spanje · Tsjechië · Tsjecho-Slowakije · Tunesië · Turkije · Uruguay · Verenigde Staten · Wales · Zuid-Afrika · Zuid-Korea · Zweden · Zwitserland

Wedstrijden in detail

Angola (2006) · België (2021) · Brazilië (2010) · Denemarken (2012) · Duitsland (2006) · Duitsland (2008) · Duitsland (2012) · Duitsland (2014) · Duitsland (2021) · Engeland (2000) · Engeland (2006) · Frankrijk (2006) · Frankrijk (2016) · Frankrijk (2021) · Ghana (2014) · Griekenland (2004, 2) · Hongarije (2021) · IJsland (2016) · Iran (2006) · Iran (2018) · Marokko (2018) · Marokko (2022) · Mexico (2006) · Nederland (2006) · Nederland (2012) · Oostenrijk (2016) · Spanje (2012) · Spanje (2018) · Tsjechië (2008) · Tsjechië (2012) · Turkije (2008) · Verenigde Staten (2014) · Uruguay (2018) · Zuid-Korea (2022) · Zwitserland (2008) · Zwitserland (2022)

Bronnen, noten en/of referenties