Principe van Fermat
Het principe van Fermat is een wet in de optica die zegt:
- De weg die een lichtstraal tussen twee punten aflegt, is die welke in de kortste tijd afgelegd wordt.
Hij werd voor het eerst door Pierre de Fermat opgesteld en kan gebruikt worden om de wet van Snellius aan te tonen.
Het principe van Fermat is een voorbeeld van een minimumprincipe, zoals het principe van de kleinste werking in de mechanica.
De wet was aanvankelijk controversieel, omdat hij kennis en intentie leek toe te schrijven aan de natuur. Pas in de 19e eeuw begreep men dat het vermogen van de natuur om alternatieve paden te testen eigenlijk een fundamentele eigenschap van golven is. Als de punten A en B zijn gegeven, bestrijkt een golffront dat zich vanuit A uitbreidt alle mogelijke straalpaden die vanuit A uitstralen, of ze nu door B gaan of niet. Als het golffront punt B bereikt, bestrijkt het niet alleen de straalpad(en) van A naar B, maar ook een oneindig aantal nabijgelegen paden met dezelfde eindpunten. Het principe van Fermat beschrijft elke straal die toevallig punt B bereikt; er is geen implicatie dat de straal het snelste pad "wist" of "bedoeld was" om dat pad te nemen.