Renée Florence Vilain
Renée Florence Vilain, beter bekend als Madame Fritz (Paturages, 9 mei 1816 - Luik, 27 november 1889) was een Belgische friturist die in de 19e eeuw samen met haar man Jean Frédéric Krieger meerdere frietkoten onder het merk Fritz uitbaatte. Zij staat bekend om de Belgische frietkotcultuur te hebben gestart.
| Renée Florence Vilain | ||
|---|---|---|
| ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Renée Florence Vilain | |
| Bijnaam | Madame Fritz | |
| Geboren | 9 mei 1816 Paturages | |
| Overleden | 27 november 1889 Luik | |
Biografie
bewerken
Renée Florence Vilain is afkomstig uit Paturages en was aanvankelijk een muzikante. Ze leerde frieten bakken door haar man Jean Frédéric Krieger die een rondreizende kermiskramer was. Ze trouwden in 1844, vestigden zich in Brussel en openden hun eerste frituur 'Fritz à l’instar de Paris'. De naam Fritz werd gekozen door een woordspeling van Frites en Friedrich en zou ook haar bijnaam worden.[2] De frituren van Fritz, die vanaf de jaren 1850 een vaste aanwezigheid waren op de kermis, reisden het hele land af. De frituur van Fritz kende een groot succes en breidde fors uit, zo werd een netwerk van frituren aangemaakt. In de jaren 1860 had de familie Fritz een vast pand in Gent in de Veldstraat. Na de dood van haar man in 1862, werd de zaak door Madame Fritz overgenomen en trouwde ze met een concurrent.[3] Desalniettemin was ze niet meer de enige die het product verkocht. In 1861 waren er al 17 frituren op de Luikse kermis, vergeleken met 3 frituren in 1856.
Dus besloot ze te reizen, haar kraampjes mee te nemen naar andere kermissen in andere landen, en frietjes verder populair te maken. Zo kondigde Madame Fritz in 1868 in de Bredasche Courant aan, dat zij op de Bredase kermis friet zal verkopen. Voor zover bekend introduceerde zij daarmee de gefrituurde aardappelreepjes in Nederland.
Madame Fritz was gekend voor haar vrijgevigheid jegens de kansarme kinderen die ze aan de kermis trakteerde met porties gebakken aardappelen, donuts, wafels en bier.[1]
In september 1889 werd ze gevierd voor haar vijftigjarig beroep.[4] Twee maanden later zou ze, midden op de Luikse markt, op 73-jarige leeftijd sterven.[5] De zaak werd verder aan haar familie doorgegeven en werd enkele decennia later tearoom Fritz, waar Jean Daskalidès opgroeide.
- ↑ a b (fr) Pierre Leclercq, Des frites et des hommes. Gearchiveerd op 6 april 2021.
- ↑ NAVEFRI, De (onduidelijke) oorsprong van de friet. Geraadpleegd op 1 april 2021.
- ↑ Centrum Agrarische Geschiedenis, Madame Fritz, weduwe van Monsieur Fritz, in haar frietkot op de kermis in Luik in 1838[dode link]. Geraadpleegd op 1 april 2021.
- ↑ (fr) Les Belges n’ont pas la frite…. Curieuseshistoires-belgique.be. Geraadpleegd op 4 april 2021.
- ↑ Overlijden op 27 november 1889 te Liège. Open archieven. Geraadpleegd op 4 april 2021.
