Wikipedia

Romy Schneider

Duitse genaturaliseerde Franse actrice (1938–1982)

Romy Schneider, pseudoniem van Rosemarie Magdalena Albach, (Wenen, 23 september 1938 – Parijs, 29 mei 1982) was een Duitse actrice, die doorbrak met de vertolking van de rol van Elisabeth van Oostenrijk in Ernst Marischka's filmcyclus Sissi.

Romy Schneider
Schneider als Sissi in 1955
Schneider als Sissi in 1955
Algemene informatie
Geboortenaam Rosemarie Magdalena Albach-Retty
Geboren 23 september 1938
Geboorteplaats Wenen
Overleden 29 mei 1982
Overlijdensplaats Parijs
Land Oostenrijk
Duitsland
Werk
Jaren actief 1953-1982
Beroep actrice
Handtekening
Handtekening
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film
Schneider in 1973

Levensloop

bewerken

Ze was de dochter van Magda Schneider en Wolf Albach-Retty,[1] die beiden ook acteur waren. Omdat haar moeder Duitse was en Wenen tijdens haar geboorte bij Duitsland hoorde, kreeg Romy de Duitse nationaliteit. Haar grootmoeder Rosa Albach-Retty[2] was eveneens een bekende Oostenrijkse actrice.

De Sissi-films (1955-1958) maakten Schneider wereldwijd dermate beroemd, dat ze daarna nooit meer van het suikerzoete imago van die rol afkwam. Met beide handen nam ze dan ook het aanbod aan om te acteren in de nogal zwaarmoedige film Christine. Tijdens de opnamen in 1958 kreeg ze een relatie met haar medeacteur, de Fransman Alain Delon en trok met hem naar Parijs. Ze werkte daar o.a. met Luchino Visconti en Orson Welles. Hoewel ze door het publiek nog steeds als Sissi gezien werd, betekende deze carrièrewending wel de ontsnapping aan haar imago. Via Frankrijk kwam ze in 1963 in Hollywood, waar ze met Jack Lemmon in Good Neighbor Sam speelde, haar eerste Amerikaanse film. Deze film werd een groot succes. Het is een van de weinige filmkomedies waarin ze een hoofdrol heeft gespeeld. Intussen eindigde in 1964 haar relatie met Delon. In 1965 speelde ze met Woody Allen in What's New, Pussycat.

 
Graf van Romy Schneider en haar zoon David in Boissy-sans-Avoir (Yvelines, Frankrijk)

Later speelde ze nog met Alain Delon in zowel de broeierige misdaadfilm La Piscine (1969, met ook Jane Birkin), als in het historisch drama The Assassination of Trotsky (1971, met ook Richard Burton). Vanaf La Piscine werd ze een van de topactrices van Frankrijk. In 1972 speelde Schneider nog één keer de rol van Elizabeth van Oostenrijk, nu in de film Ludwig van Visconti over de neef van Elisabeth, Ludwig II, koning van Beieren.

In 1966 trouwde ze met Harry Meyen. In datzelfde jaar werd hun zoon David geboren. Haar huwelijk met Meyen liep in 1975 op de klippen. Op de dag na de echtscheiding trouwde ze met haar privésecretaris Daniel Biasini. In de zomer van 1977 werd dochter Sarah Magdalena geboren. In 1976 behaalde ze de allereerste César voor beste actrice voor haar aangrijpende vertolking van een mislukte actrice in het drama L'important c'est d'aimer (1975) van de Poolse cultregisseur Andrzej Żuławski. Ze schitterde onder meer ook in vijf films van Claude Sautet. Haar favoriete tegenspeler in die periode was Michel Piccoli. Met hem speelde ze onder meer in het echtelijk drama La Voleuse (1966), het tragisch drama Les Choses de la vie (1969), de misdaadfilm Max et les ferrailleurs (1971), de zwarte komedie Le trio infernal (1974) en het oorlogsdrama La passante du Sans-Souci (1982), haar laatste speelfilm.

In 1981 kwam er rampspoed in haar leven. Na de scheiding van Biasini volgde het dodelijk ongeluk van haar zoon David: hij werd op 5 juli gespietst op een hek, toen hij naar beneden viel tijdens een klimpartij bij het huis van de ouders van Biasini.

Niet lang na de première van La passante du Sans-Souci (op 14 april 1982 in Frankrijk), werd ze dood in haar woning in Parijs aangetroffen. Een overdosis slaappillen zou de oorzaak zijn geweest, maar later werd dat ontkracht en was de doodsoorzaak een hartaanval. Ze werd begraven op de begraafplaats van Boissy-sans-Avoir. Haar zoon David rust in hetzelfde graf.

Filmografie

bewerken

Televisieoptredens

bewerken
  • 1955: Zu Gast bei Margot Hielscher (talkshow)
  • 1958: The Ed Sullivan Show (televisieshow)
  • 1959: Aktuelle Schaubude (televisieshow)
  • 1961: Die Sendung der Lysistrata (televisiefilm)
  • 1963: The Merv Griffin Show (televisieshow)
  • 1967: Romy – Portrait eines Gesichts (documentaire televisiefilm)
  • 1968: Stars in der Manege (televisieshow)
  • 1969: Stars in der Manege (televisieshow)
  • 1969: The Tonight Show (Late-Night-show)
  • 1969: The Dean Martin Comedy Hour (televisieshow)
  • 1969: Rowan & Martin’s Laugh-In (televisieshow)
  • 1970: The Bob Hope Christmas Special (televisieshow)
  • 1971: The Dick Cavett Show (talkshow)
  • 1971: Der Star-Gast: Romy Schneider (Henno Lohmeyer en Georg Stefan Troller in gesprek met Romy Schneider en Harry Meyen)
  • 1971: V.I.P.-Schaukel (televisiereeks)
  • 1974: Je später der Abend (talkshow)
  • 1977: Tausend Lieder ohne Ton (televisiefilm, niet vermeld in de aftiteling)
  • 1979: Der Große Preis (quizshow)
  • 1982: Champs-Élysées (televisieshow)

Prijzen en nominaties

bewerken

Prijzen

bewerken

César voor beste actrice

bewerken

César d'honneur: 2008

bewerken

Bambi

bewerken

Nominaties

bewerken

César voor beste actrice

bewerken

Theater

bewerken

Nasynchronisatie

bewerken

Romy Schneider nasynchroniseerde haar in het Frans opgenomen films bijna uitsluitend zelf in het Duits en Engels. Door haar plotselinge overlijden was ze niet meer in staat om The Stroller of Sans-Souci in te spreken. Eva Manhardt, die Romy Schneider al had nagesynchroniseerd in The Old Gun, leende haar daarom haar stem voor de Duitse versie van de film.

Discografie (oorspronkelijke publicaties)

bewerken

Liederen:

  • 1955: Wenn die Vöglein musizieren (uit de film Die Deutschmeister), B-kant: Der erste Liebesbrief (uit de sessies voor deze film); Label: Electrola, Kat.-Nr. EG 8180
  • 1958: Cuando los pajaritos cantan (1e song van de A-kant, Spaanse versie van Wenn die Vöglein musizieren), La primera carta de amor (2e song van de A-kant, Spaanse versie van Der erste Liebesbrief); Label: La Voz De Su Amo, Kat.-Nr. 7 EPL 13.100
  • 1959: Merci Monpti (uit de film Monpti), B-kant: Ja, man verliebt sich (uit de film Die schöne Lügnerin); Label: Ariola, Kat.-Nr. 35 484
  • 1970: La Chanson d’Hélène met Michel Piccoli (uit de film Die Dinge des Lebens); Label: Philips, Kat.-Nr. 6311 021

Hoorspelen:

  • 1957: Peter und der Wolf (verteller); Label: Columbia/Deutscher Schallplattenclub, Kat.-Nr. D 001

Tentoonstelling

bewerken
  • Tot en met juni 2023 loopt in Cinéma Palace te Brussel de EXPO Romy Schneider. Naast foto's en filmbeelden vallen er o.a. ook prijzen, jurken en persoonlijke notities van de actrice te bewonderen. Tijdens die periode worden eveneens enkele van haar belangrijkste films geprojecteerd.
  • In 2012 organiseerde de Kunst- und Ausstellungshalle der Bundesrepublik Deutschland in Bonn een tentoonstelling over leven en werk van de actrice.
  • In het kleine station van Schönau am Königsee in Zuid-Duitsland is een kleine permanente tentoonstelling. Niet ver daarvandaan staat het ouderlijk huis waar ze opgroeide, met op korte afstand daarvan een kapelletje waar ze speelde.

Documentatie

bewerken
bewerken
Zie de categorie Romy Schneider van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Romy_Schneider&oldid=67991385"
  NODES
INTERN 3
Note 1
Project 1