Ward Ruyslinck

Ward Ruyslinck
	Raymond De Belser met de eerste druk van Het reservaat (Meise, 2006)
Algemene informatie
Volledige naam	Raymond Charles Marie De Belser
Pseudoniem(en)	Ward Ruyslinck
Geboren	17 juni 1929
Geboorteplaats	Berchem
Overleden	3 oktober 2014
Overlijdensplaats	Meise
Land	België
Werk
Genre	Existentialisme
Bekende werken	Wierook en tranen, Het reservaat en De heksenkring
Uitgeverij	Manteau
	Dbnl-profiel
	(en) IMDb-profiel
	Website
Portaal	Literatuur

Ward Ruyslinck, pseudoniem van Raymond Charles Marie De Belser (Berchem, 17 juni 1929 – Meise, 3 oktober 2014), was een Vlaams schrijver.^[1]

Biografie

Tijdens de oorlog verhuisde het gezin naar Mortsel en in 1943 werd hun woning vernield bij het Bombardement op Mortsel. Na zijn humaniora wilde Ruyslinck Germaanse filologie te Gent studeren. Een week voor aanvang van zijn studie overleed zijn oudere broer in 1948 aan een acuut longoedeem. De jonge Ruyslinck schreef tijdens zijn wake aan het doodsbed van zijn broer vijf gedichten, de cyclus In memoriam fratris. De herinneringen aan de beelden van zijn stikkende broer in zijn doodsstrijd beletten hem zich te concentreren op zijn colleges. Na één jaar besloot hij met zijn studie te stoppen.

In 1953 trad hij in dienst van de Stad Antwerpen bij het Museum Plantin-Moretus, wat hem voldoende inkomen gaf om te schrijven. Hij trouwde met Alice Burm en ze kregen één zoon, Chris. Hij brak in de jaren vijftig vooral door als roman- en novelleschrijver met De ontaarde slapers en Wierook en tranen, allebei aanklachten tegen de oorlog die zijn jeugd heeft vernietigd.

Hij behoorde eind de jaren zestig en begin de jaren zeventig tot de groep van auteurs die werden uitgegeven door Angèle Manteau. Hij was een veelgelezen auteur, ook onder humaniorastudenten (voornamelijk met voornoemde werken en Het reservaat). Tot dezelfde groep schrijvers rond Manteau behoorde Jos Vandeloo. Ruyslinck werd door zijn bewonderaars genoemd als een Belgische kanshebber op de Nobelprijs voor de Literatuur naast Louis Paul Boon en Hugo Claus.

In de jaren 60 en de jaren 70 reisde hij naar Polen, de Sovjet-Unie, Canada en Argentinië om daar artikels over te publiceren in tijdschriften. In 1975 werd hij lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren. In de jaren 1987 en 1995 was hij er voorzitter van, na het jaar ervoor de functie van ondervoorzitter te hebben bekleed.

Ward Ruyslinck ging in 1984 met pensioen. Nadat zijn echtgenote in 1990 zelfdoding had gepleegd, ging hij in Meise samenwonen met zijn maîtresse Monika Lo Cascio met wie hij in 1992 in het huwelijk trad. Ruyslinck overleed op 85-jarige leeftijd in een rusthuis aan de gevolgen van de ziekte van Alzheimer.^[2]

Invloeden en stijl

Ruyslinck verweeft in zijn hele werk maatschappijkritiek en hoop op een betere tijd doordat hij zijn puberteit doormaakte tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij stelt zich vragen bij de grote onderdrukkende systemen als het kapitalisme en het communisme, de (katholieke) godsdienst en de staat met zijn militaire apparaat. Toch wordt die kritiek omzichtig, soms sentimenteel, soms pathetisch geuit. Daardoor komt zijn stijl in de 21e eeuw wat bombastisch over, terwijl zijn vragen actueel blijven. Aangezien Ruyslinck zich niet opwierp als de grote hervormer of beeldenstormer en zijn vertellingen het kleinburgerlijke zwoegende bestaan van de meerderheid beschrijven, stuitte hij niet op afwijzing van het Belgische establishment.

Werk van hem is vertaald in zestien talen (vooral Duits en Engels). De stille zomer (1962) en Wierook en tranen (1958) zijn verfilmd en onder andere De ontaarde slapers (1957) en Het reservaat (1964) zijn voor toneel bewerkt.

Prijzen

1956 - Poëzieprijs der Algemene Kunstkamer in België voor Fanaal in de mist
1958 - Romanprijs der Provincie Antwerpen voor De ontaarde slapers
1958 - Literatuurprijs van de gemeente Hilvarenbeek voor De ontaarde slapers
1959 - Referendum van de Vlaamse Letterkundigen voor Wierook en tranen
1960 - Referendum van de Vlaamse Letterkundigen voor De madonna met de buil
1960 - Arkprijs van het Vrije Woord voor De madonna met de buil
1962 - Referendum van de Vlaamse Letterkundigen voor Het dal van Hinnom
1964 - Prijs van de Vlaamse lezer voor De stille zomer
1965 - Referendum van de Vlaamse Letterkunde voor Het reservaat
1966 - Premie voor letterkunde in de categorie toneelwerk, radio- of tv-spel van de Provincie Antwerpen voor De corridor
1966 - August Beernaertprijs van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde periode 1964-1965 voor De paardevleeseters
1967 - Prijs voor letterkunde van de Vlaamse Provincies voor Het reservaat
1975 - Guldenboek van de lezende jeugd voor Het ganzenbord
1976 - Romanprijs van de provincie Antwerpen voor De heksenkring
1980 - Europaliaprijs voor literatuur voor zijn tot dan verschenen oeuvre
1983 - Romanprijs van de provincie Antwerpen voor De boze droom het medeleven
1984 - Bocari Positief Prijs voor Leegstaande huizen
2005 - Prijs voor letterkunde van de provincie Antwerpen voor zijn gehele oeuvre

Bibliografie

Primaire literatuur

1948 - In memoriam fratris
1951 - De citer van Tijl
1952 - Het huis onder de beuken
1952 - Pieter Aerts, het getemperd staal
1953 - De essentie van het zwijgen
1956 - Fanaal in de mist
1957 - De ontaarde slapers
1958 - Wierook en tranen
1959 - De madonna met de buil
1961 - Het dal van Hinnom
1962 - De stille zomer
1964 - Het reservaat
1965 - De paardevleeseters
1966 - De oeroude vijver
1966 - Golden Ophelia, sprookje
1968 - Het ledikant van Lady Cant
1969 - De Karakoliërs
1970 - De apokatastasis of het apocriefe boek van Galax Niksen
1971 - De krekelput (wel uitgevoerd, niet gepubliceerd)
1971 - Neozoïsch. Parapoëtische montages
1972 - De heksenkring
1972 - Uitspraken in opspraak. Aforismen
1973 - De verliefde akela
1974 - Het ganzenbord
1976 - In naam van de beesten
1977 - De sloper in het slakkehuis
1977 - Valentijn van Uytvanck 1896-1950. Tekenaar zonder vaderland
1978 - Op toernee met Leopold Sondag
1979 - Alle verhalen
1980 - Wurgtechnieken
1981 - Open brief aan de gevoelsafschaffers
1982 - De boze droom het medeleven
1982 - Antwerpen in oude gravures
1983 - Leegstaande huizen
1983 - Open beeldboek
1985 - De uilen van Minerva
1986 - Verkenners
1987 - Stille waters
1988 - Hunkerend gevangen
1989 - IJlings naar nergens
1989 - De beste verhalen van Ward Ruyslinck
1992 - De speeltuin, briefroman samen met Monika Lo Cascio
1993 - Zo weinig en zo veel
1993 - De claim van de duivel
1995 - Het geboortehuis
1997 - De bovenste trede
1999 - Traumachia

Biografisch

Frits de Vries, Dubbellevens - Ward Ruyslinck, biografie, uitgeverij PROMINENT, Baarn, 2020, ISBN 978-94-92395-33-7

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Wim Hazeu, Het literair speudoniemen boek, 1987, De Bijenkorf, blz. 79-80
↑ Schrijver Ward Ruyslinck (85) is overleden deredactie.be, 3 oktober 2014

[1] Wim Hazeu, Het literair speudoniemen boek, 1987, De Bijenkorf, blz. 79-80

[2] Schrijver Ward Ruyslinck (85) is overleden deredactie.be, 3 oktober 2014

[1]

[2]