Wereldkampioenschap snooker 2010
snooker-competitie
Het World Snooker Championship 2010 vond plaats tussen 17 april en 3 mei in het Crucible Theatre in Sheffield. In de finale versloeg Neil Robertson zijn tegenstander Graeme Dott met 18-13.
Verslag
bewerkenEerste ronde
bewerken- Tom Ford en Zhang Anda debuteerden dit jaar in de Crucible. Beiden verloren ze in de eerste ronde. Zhang verloor met 9-10 van Stephen Hendry en Ford met 4-10 van Mark Allen.
- Steve Davis heeft zich voor de dertigste keer gekwalificeerd voor het WK, een record. Zijn deelname spreidt zich uit over 31 jaar, zijn eerste optreden in de Crucible was in 1979.
- Ken Doherty keerde dit jaar weer terug in de Crucible, nadat hij zich vorig jaar niet wist te kwalificeren. Hij verloor van Mark Selby met 4-10.
Tweede ronde
bewerken- Neil Robertson, the Thunder from Down Under, won van Martin Gould met 13-12, nadat hij de laatste sessie inging met een achterstand van 11-5.
- Titelverdediger John Higgins werd met 13-11 uitgeschakeld door The Ginger Magician, Steve Davis.
- Mark Allen maakte tegen Mark Davis een break van 146, dit was de allereerste keer dat dit in de Crucible gebeurde.
Kwartfinale
bewerken- Recorddeelnemer Steve Davis werd uitgeschakeld door Neil Robertson.
- Drievoudig wereldkampioen Ronnie O'Sullivan werd uitgeschakeld door de als zevende geplaatste Mark Selby.
Halve finale
bewerken- Graeme Dott maakte de tweede 146 break van dit kampioenschap tegen Mark Selby en tevens de tweede in de geschiedenis van de Crucible.
Finale
bewerken- Graeme Dott begon beter aan de finale en stond na de eerste sessie met 3-5 voor.
- In de tweede sessie werd hij ingehaald door Robertson en stond het 9-7.
- De derde sessie werd ingekort van acht naar zes frames, omdat de sessie anders te lang zou duren.
- Neil Robertson is na Horace Lindrum[1](1952) de tweede Australiër die het wereldkampioenschap wint.
Hoofdtoernooi
bewerken
Finale
bewerken| Finale: best-of-35 Sheffield - 2 en 3 mei 2010. Scheidsrechter:  Eirian Williams
| ||
Neil Robertson 
|
18-13 | Graeme Dott 
|
| 90 | High break | 112 |
| 100+ break | 112 | |
| 62, 61, 90, 79, 75, 82, 51, 55, 55, 53 | 50+ break | 80, 56, 57, 72, 56, 53, 79, 52, 57 |
| Framestanden 10–87, 65–55, 1–93, 35–62, 68–56, 62–56, 24–73, 47–74, 66–5, 90–6, 79–72, 79–53, 52–11, 4–71, 27–70, 113–23, 23–87, 69–56, 82–1, 31–66, 89–12, 2–116, 12–81, 116–13, 36–72, 69–15, 63–49, 53–78, 74–23, 58–10, 94–1 | ||
| zondagmiddag(8): zondagavond (8): maandagmiddag (6): maandagavond (9): |
3 - 5 9 - 7 12 - 10 18 - 13 | |
Century breaks
bewerkenTotaal: 60, record: 83 (2009)
- 146, 130, 127, 116, 115, 112, 110, 105 Graeme Dott
- 146, 131, 122, 101, 100 Mark Allen
- 142, 117, 108, 107, 104, 103 Mark Selby
- 140, 124, 116, 112, 107, 106, 104 Neil Robertson
- 137, 120, 103 Ding Junhui
- 128, 108, 100 Shaun Murphy
- 128, 102 Steve Davis
- 127, 103 Liang Wenbo
- 127 Stephen Lee
- 122, 104, 100 Ali Carter
- 121, 115, 112, 106 John Higgins
- 121 Stephen Hendry
- 121 Mark Williams
- 120, 114 Stephen Maguire
- 117, 111, 108, 106, 104, 100 Ronnie O'Sullivan
- 116, 103, 102 Martin Gould
- 112 Michael Holt
- 112 Marco Fu
- 107 Tom Ford
Notities
bewerken- ↑ Vanwege een meningsverschil tussen de Billiards Association en de Control Council waren Lindrum en McConachy de enige spelers die deelnamen in 1952, terwijl de meeste professionele spelers in de World Matchplay Championship deelnamen. Als gevolg daarvan wordt de titel die Lindrum heeft gewonnen vaak genegeerd. Cliff Thorburn (Can), Ken Doherty (Ire) en Neil Robertson (Aus) worden daarom door sommigen gezien als de enige niet Britten die Wereldkampioen zijn geworden.