kelderen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  kelderen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈkɛldərə(n) / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• kel·de·ren

Woordherkomst en -opbouw

• van Middelnederlands  kelren ww ; afgeleid van  kelder zn  met het achtervoegsel -en, zowel letterlijk in de betekenis van "een ondergrondse bergplaats" als overdrachtelijk in de betekenis "laagst gelegen plaats"

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
kelderen	kelderde	gekelderd
zwak -d	volledig

Werkwoord

kelderen

1. ergatief (figuurlijk) snel omlaag gaan

   • In 2008 kelderden de aandelenmarkten. 

2. ergatief (scheepvaart) onder water verdwijnen door verlies van het drijfvermogen, "naar de kelder gaan"

   • In het Amsterdamse havengebied is door een ongeluk bij een kolenoverslag een schip gekelderd. 

3. overgankelijk (scheepvaart), (militair) tot zinken brengen, "naar de kelder jagen"

   • Op 30 december werd het schip gekelderd door de U-435. 

4. overgankelijk (verouderd) naar de kelder brengen

   • Daar kwamen zij voorbij een kelder, waar de wijnverlaters bezig waren een groot vat met wijn te kelderen, dat zij niet konden voortkrijgen. 

Synoniemen

• [1] dalen, instorten
• [2] zinken

Gangbaarheid

• Het woord kelderen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kelderen" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.