• klok·ka
Naar frequentie 734

klokka, v

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van klokke


  • klok·ka

klokka

  1. onbepaalde wijs, tweede vorm naast klokke, zie aldaar

klokka

  1. verleden tijd van klokka
  2. voltooid deelwoord van klokka

klokka

  1. gebiedende wijs van klokka

klokka

  1. verleden tijd van klokke
  2. voltooid deelwoord van klokke

klokka

  1. gebiedende wijs van klokke

klokka, v

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van klokke
  • like før klokka sju
net voor 7 uur


  • klok·ka
stamtijd
onbepaalde
wijs
tegenwoordige
tijd
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
klokka
klokkar
klokkaði
klokkat
Klasse 1 zwak volledig

klokka

  1. bråke, klinken, roepen, schreeuwen
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   klokka         klokkur        
genitief   klokku         klokkna        
datief   klokku         klokkum        
accusatief   klokku         klokkur        

klokka, v

  1. klok
  2. bel
  NODES