Andere schrijfwijzen Niet te verwarren met: Landlande
  • land
  • In de betekenis van ‘grond, bouwland’ voor het eerst aangetroffen in 801 [1]
  • afkomstig van:
Middelnederlands: lant
Oudnederlands: lant
Germaans: *landan
Indo-Europees: *lendʰ-
  • Verwant in Germaans:
West: Engels: land (Angelsaksisch: land, lond), Duits: Land, (Oudhoogduits: lant), Fries: lân (Oudfries: land, lond)
Noord: Zweeds/Deens/Noors/IJslands/Faeröers: land, (Oudnoords: land)
Oost: Gotisch: land
enkelvoud meervoud
naamwoord land landen
verkleinwoord landje landjes

het lando

  1. (geologie) gedeelte van het aardoppervlak dat boven water (rivieren, zeeën, oceanen e.d.) uitsteekt
    • We moeten op land geen windmolens meer plaatsen, maar uitsluitend investeren in zeewindparken. 
    • De kikker leeft zowel op het land als in het water. 
  2. (landbouw) dat deel van de aardbodem dat geschikt is voor of gebruikt wordt voor bebouwing of landbouw en veeteelt
    • Hij heeft een stuk land gekocht. 
    • De boeren zijn op het land bezig met het maaien van het gras. 
  3. (geopolitiek) een geografisch afgebakend gebied dat aan één bepaald gezag is onderworpen, en zodoende geldt als eigen staat
    • Het hele land was in rep en roer. 
    • Het is een corrupt land. 
     In de lucht cirkelde een helikopter. Het leek wel een scène uit een film. Wat een land, zo anders dan mijn veilige, kleine Nederland.[2]
     21 juni is de langste dag van het jaar die overal ter wereld op een unieke manier wordt gevierd. De Zweden dansen tijdens de midzomeravond om de meiboom en in andere landen worden vuren aangestoken om het verleden te verbranden.[2]
  4. niet-verstedelijkt gebied
  5. het eigen land, het land waar men geboren is
  • Geen profeet is in zijn (eigen) land geëerd.
In tegenstelling tot vreemden, zijn mensen uit je woonplaats minder bereid te luisteren
  • Het land aan iets hebben
Aan iets een hekel hebben
  • In het land der blinden is éénoog koning.
Je hoeft maar weinig moeite te doen om mensen vóór te blijven als zij zich niet in dat onderwerp verdiepen of er geen tijd/moeite in willen stoppen ofwel: wanneer iemand als enige een beetje van iets weet, lijkt het voor iedereen die er niets van weet alsof diegene er echt verstand van heeft
  • Met de hoed in de hand komt men door het ganse land.
Iemand die vriendelijk is bereikt meer in het leven dan iemand die onaardig en onbeleefd is
  • Aan land gaan / aan wal komen
Van boord gaan, uit de boot stappen
  • Te land
  • De arme landen
Algemene aanduiding voor landen die tot de Derde Wereld worden of werden gerekend
  • De kaart van het land kennen
Weten hoe de omstandigheden zijn
  • Een land van melk en honing zijn
Een land waar het goed en voorspoedig leven is
  • Een stille in de lande
Stoett-2177 [3]
  • Een stille in de lande zijn
Iemand die erg stil en ingetogen is of iemand die zich bijna nooit ergens mee bemoeit
  • Geen land met iemand kunnen bezeilen
Met iemand niets kunnen beginnen omdat die niet wil
  • Het land dienen
Vechten voor het vaderland
  • Het vaste land (ook: vasteland)
Het continent
  • In het land der levenden zijn
(eufemistisch) Leven
  • 's Lands wijs, 's lands eer
Een volk is sterk gehecht aan de eigen cultuur en gewoonten
  • Stad en land aflopen
Overal heen gaan, specifiek om iets te verkrijgen, te kopen
  • Stad en land heeft het erover
Iedereen heeft het erover
  • Zijn land ligt in zijn schoenen
Gezegd van iemand die opschept, pocht
vervoeging van
landen

land

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van landen
    • Ik land. 
  2. gebiedende wijs van landen
    • Land! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van landen
    • Land je? 
100 % van de Nederlanders;
98 % van de Vlamingen.[4]


land

  1. land
    «USA isch de gröschte land vode Wäult.»
    De VS is het grootste land ter wereld.


land o

  1. land


  • land
Naar frequentie 552
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   land     landet     lande     landene  
genitief   lands     landets     landes     landenes  

land, o

  1. land



enkelvoud meervoud
land lands

land

  1. land
vervoeging
onbepaalde wijs to  land 
he/she/it  lands 
verleden tijd  landed 
voltooid
deelwoord
 landed 
onvoltooid
deelwoord
 landing 
gebiedende wijs  land 

land

  1. onovergankelijk landen
  2. onovergankelijk aanlanden, belanden
  3. overgankelijk doen landen
  4. overgankelijk doen belanden
  5. overgankelijk aan land brengen, aan land afzetten


land, o

  1. land


  • Afgeleid van het Proto-Germaanse *landą

land

  1. land


land, o

  1. land


  • Afgeleid van het Angelsaksische land

land

  1. land; een geografisch gebied aan één bepaald gezag onderworpen


land

  1. land; een geografisch gebied aan één bepaald gezag onderworpen


  • land
  • Ontleend aan het Oudnoordse woord land
Naar frequentie 578

land

  1. gebiedende wijs van lande
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   land     landet     land     landa
landene  
genitief   lands     landets     lands     landas
landenes  

land, o

  1. land
    «Konvensjonen omfatter både dyre- og plantearter, og de fleste land i verden har sluttet seg til den.»
    Het verdrag heeft betrekking op zowel dier- als plantensoorten, en de meeste landen in de wereld zijn toegetreden tot het.
  • landet over
in het (hele) land, over het (hele) land
«I begge tilfælder var det papirfabrikanterne hele landet over som stod i kamp mod papirarbeiderne.»
In beide gevallen waren het de papierfabrikanten in het hele land die tegen de papierarbeiders vochten.
  • Zie Wikipedia voor meer informatie. (in het Noors)

land

  1. nominatief onbepaald onzijdig meervoud van land


  • land
  • Ontleend aan het Oudnoordse woord land

land

  1. gebiedende wijs van landa

land

  1. gebiedende wijs van lande
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   land     landet     land     landa  

land, o

  1. land

land

  1. nominatief onbepaald onzijdig meervoud van land


  • Afgeleid van het Proto-Germaanse *landą

land

  1. land


  • Afgeleid van het Duitse Land

land

  1. platteland


land

  1. land; een geografisch gebied aan één bepaald gezag onderworpen


  • Afgeleid van het Middelnederlandse lant

land

  1. land


  • land
  • Ontleend aan het Oudnoordse woord land
Naar frequentie 653
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   land     landet     länder     länderna  
genitief   lands     landets     länders     ländernas  

land, o

  1. (politiek) land, natie, staat
  2. (sociologie) platteland
  3. bodem, grond, terrein
  4. een stuk tuinland, plaats
  5. landmassa, vast land, vasteland
  NODES