naamval

Nederlands

In de betekenis van ‘elk der buigingsvormen van een naamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 1700 (Van Hoogstraten).^[1]
samenstelling van naam en val , dit laatste (sedert 1584) naast geval (1624) als leenvertaling van Latijn cāsus ‘val, naamval’, zelf weer een leenbetekenis uit Oudgrieks ptõsis ‘val, naamval’.^[1]

de naamval m

(taalkunde), (grammatica) een buigingsvorm van een naamwoord, lidwoord of telwoord die de functie van dat woord in de zin aangeeft
- In het Duits worden vier naamvallen onderscheiden, namelijk de nominatief, de genitief, de datief en de accusatief.

1. elk der buigingsvormen van een naamwoord

Het woord naamval staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

98 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.^[2]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	naamval	naamvallen
verkleinwoord	naamvalletje	naamvalletjes