nominativus

Latijn

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /noː.mi.naːˈtiː.wus/

Bijvoeglijk naamwoord

nominatīvus

1. die een naam geeft, benoemend
2. (grammatica) nominatief, vaak zelfstandig gebruikt als aanduiding van de eerste naamval in het Latijn en Grieks, die toegepast wordt op het zelfstandig naamwoord en daarop betrekking hebbende bijvoeglijke naamwoorden: de nominativus wordt gebruikt voor het onderwerp en het naamwoordelijk deel van het gezegde

Verbuiging

	enkelvoud			meervoud
	mannelijk	vrouwelijk	onzijdig	mannelijk	vrouwelijk	onzijdig
nominatief	nominativus	nominativa	nominativum	nominativī	nominativae	nominativa
genitief	nominativī	nominativae	nominativī	nominativōrum	nominativārum	nominativōrum
datief	nominativō	nominativae	nominativō	nominativīs	nominativīs	nominativīs
accusatief	nominativum	nominativam	nominativum	nominativōs	nominativās	nominativa
ablatief	nominativō	nominativā	nominativō	nominativīs	nominativīs	nominativīs
vocatief	nominative	nominativa	nominativum	nominativī	nominativae	nominativa
Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): nominativior
Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): nominativissimus

Verwante begrippen

• genitivus, accusativus, dativus, vocativus, ablativus, ablativus absolutus

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.