stuit

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  stuit    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• stuit

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘achterste’ voor het eerst aangetroffen in 1567

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	stuit	stuiten
verkleinwoord	stuitje	stuitjes

Zelfstandig naamwoord

de stuit v

1. (anatomie) onderste gedeelte van de rug ter hoogte van het stuitbeen

Hyponiemen

• asstuit, weeromstuit, weerstuit

Afgeleide begrippen

• gestuit, stuitbeen, stuitbevalling, stuiten, stuiter, stuitgeboorte, stuiting, stuitklier, stuitligging, stuitverbinding

Vertalingen

    1.   

Engels: tailbone (en), coccyx (en)

Latijn: coccyx (la) Spaans: cóccix (es) m, coxis (es) m

Werkwoord

vervoeging van
stuiten

stuit

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van stuiten
2. gebiedende wijs van stuiten

Gangbaarheid

• Het woord stuit staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stuit" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
94 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.