Alice Cooper

Alice Cooper
	Alice Cooper (2016)
Algemene informatie
Volledige naam	Vincent Damon Furnier
Alias	Alice Cooper
Geboren	4 februari 1948
Geboorteplaats	Detroit, Michigan
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	1964–heden
Genre(s)	Hardrock; Heavy metal; Shockrock; Glamrock
Beroep	Singer-songwriter, muzikant, acteur, diskjockey
Instrument(en)	Gitaar, mondharmonica
Label(s)	Straight Records, Warner Bros. Records, Atlantic Records, MCA Records, Epic Records, Spitfire Records, Eagle Records, New West Records
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel; (en) Metal Archives-profiel;
Portaal	Muziek

Alice Cooper (geboren als Vincent Damon Furnier, Detroit (Michigan), 4 februari 1948) is een Amerikaans rock zanger en muzikant. Tot 1974 was dit ook de naam van de door hem opgerichte band waarvan hij deel uitmaakte als zanger. Beide – zanger en band – werden bekend om hun rockmuziek met extravagante en – reeds voor het fenomeen punk – op choqueren gerichte podiumacts. Behalve dit imago was ook het gebruik van maar liefst vier gitaristen kenmerkend, aangevuld met een drummer en Furnier zelf als de zanger die dan soms eveneens gitaar en andere instrumenten bespeelt. Het genre rock van de band en de zanger wordt doorgaans glam- of shockrock genoemd, al naargelang het accent wordt gelegd op de uitdossing van de artiesten dan wel het choquerende en provocerende karakter van hun theatrale podiumact en de thema's van de songteksten.

Carrière

Alice Cooper is het alter ego van Vincent Furnier. De naam Alice Cooper was aanvankelijk ook de naam van Furniers band. Furnier begon in 1974 na het uiteenvallen van de band aan een succesvolle solocarrière.

Vincent Furnier, van Franse afkomst (geboren in Allen Park, Detroit, maar in Phoenix, Arizona opgegroeid) en zwaar beïnvloed door The Yardbirds en The Beatles, vormde een aantal bands in de jaren zestig, waarvan Earwigs de eerste was, daarna The Spiders (met een plaatselijke hit Don't Blow Your Mind) en vervolgens Nazz. Furnier, die vernam dat Todd Rundgren ook met een band onder de naam Nazz werkte, wijzigde de naam van de band in Alice Cooper.

De band bestond uit de gitaristen Michael Bruce en Glen Buxton, bassist Dennis Dunaway en drummer Neal Smith. Na in 1968 verhuisd te zijn naar Californië, werd de band ontdekt door manager Shep Gordon, die een auditie regelde bij Frank Zappa. De band tekende een contract met het label van Zappa, Straight Records en bracht twee albums uit: Pretties For You (1969) en Easy Action (1969, uitgebracht in 1970). Deze twee platen werden in 1973 opnieuw uitgebracht onder de titel Schooldays. Pretties For You straalde inderdaad nog de sfeer van een schoolbandje uit, maar met de gitaarpartijen van Bruce en de duistere en humoristische onzingedichten van Cooper ontwikkelde de band zich snel. Easy Action werd ondanks problemen met producer David Briggs als een meesterwerk ontvangen. Niettemin bleef commercieel succes uit. De band vertrok daarop naar Detroit. Bob Ezrin werd de nieuwe producer en via Love it to death (1971) had de band met het album Killer (1971) – inmiddels een klassieker – zijn definitieve vorm gevonden. Met grote hits als I'm Eighteen, School's Out en Elected was de naam Alice Cooper binnen enkele jaren gevestigd.

Met het succesvolle album Billion Dollar Babies (1973) – nummer 1 in zowel Amerika als Engeland – gold Alice Cooper zelfs even als een van de meest prominente rockbands ter wereld.

Een voorliefde voor theater en musical klonk al vanaf het begin door in tekst en muziek. Geciteerd werd o.a. uit de West Side Story en The Sound of Music. Deze voorliefde kwam ook naar voren in de theatrale optredens. De band introduceerde zo het muziektheater in de hardrock. Eind jaren zestig trad Alice Cooper op als travestiet. Alice is voor de hoes van Pretties for you gefotografeerd in een glitterjurkje, waarmee de Amerikaanse glamrock werd ingeluid. Andere bekende exponenten van de Amerikaanse glamrock waren Lou Reed, Iggy and the Stooges, The New York Dolls, Kiss en Jobriath. Op het hoogtepunt van de glamrock, begin jaren zeventig, werd dit vervangen door een horrorshow waarmee Amerika een spiegel werd voorgehouden. Alice eindigde dan ook meestal op een elektrische stoel of aan de galg. Hiermee creëerde de band wederom een nieuw genre: shockrock. In de beginjaren van de band ontstond de mythe dat Cooper op het toneel een levende kip de kop had afgebeten. Frank Zappa zag er een goede publiciteitsstunt in en adviseerde om het verhaal niet te ontkennen. Het werd voorpaginanieuws en Alice Cooper had meteen naamsbekendheid.

De band viel in 1974 uit elkaar vanwege onenigheid rond muziekrechten. Sindsdien werkt Furnier solo en gaat als Alice Cooper door het leven. Dick Wagner van de Hollywood Vampires, die ook met Lou Reed werkte, werd zijn vaste gitarist en Tony Levin werd zijn bassist. Cooper scoorde in Amerika meteen een enorme hit met Only women bleed. Dit nummer is later vele malen gecoverd, o.a. door Julie Covington – die ermee scoorde in het Verenigd Koninkrijk – Elkie Brooks, Favorite Angel en Guns N' Roses. Alice Cooper werd daarna door een breder publiek geaccepteerd: hem werd gevraagd op te treden in The Muppet Show. Bob Dylan verklaarde in een interview dat Cooper een onderschatte songwriter was en John Lydon (Johnny Rotten van de Sex Pistols) noemde Killer het beste rockalbum uit de geschiedenis. In deze periode was zijn drankmisbruik naar ongekende hoogte gestegen en hij liet zich opnemen in een afkickkliniek. Een weer nuchtere Alice Cooper beschreef zijn ervaringen in die kliniek op het album From The Inside, dat hij grotendeels met componist Dick Wagner en tekstschrijver Bernie Taupin schreef. Het nummer How You Gonna See Me Now van dat album werd wederom een hit.

Tussen 1979 en 1983 sloeg Cooper een andere weg in. Het bombastische en theatrale werd verlaten en hij concentreerde zich meer op het schrijven van songs met cabareteske, humoristische teksten. In 1986 was hij weer terug met een shockrockact. Alice Cooper was intussen een cultfiguur geworden en de sterren stonden in de rij om op zijn albums te verschijnen, zoals Steven Tyler, Jon Bon Jovi en Richie Sambora op het album Trash (1989); Slash, Joe Satriani, Steve Vai en Ozzy Osbourne op het album Hey Stoopid (1991). In 1989 leidde de comeback tot een nieuwe wereldhit: Poison, enkele jaren later gevolgd door Hey Stoopid en Lost in America.

Na 1994 werd het een tijdje stil en leek Alice Cooper met pensioen te zijn. In 2000 volgde een comeback en een nieuwe bloeiperiode volgde met als voorlopig hoogtepunt de cd The Eyes of Alice Cooper (2003), een van de beste platen uit zijn carrière, waarin hij is teruggekeerd naar zijn roots: de garagerock. Opvolger Dirty Diamonds (2005) lijkt heimwee uit te stralen naar de beginperiode. Dat komt naast de teksten vooral tot uiting in het veelvuldig citeren van riffjes en melodielijnen die ons terugvoeren naar de dagen van Black Sabbath en Ziggy Stardust.

In 2008 zong Cooper de leidende vocalen in, als gastzanger, op het album The Scarecrow van het heavymetal-operaproject Avantasia, het nummer Toy Master.

In 2015 vormde hij samen met Joe Perry en Johnny Depp de Hollywood Vampires.

Varia

Cooper is gaan golfen om van zijn alcoholverslaving af te komen.^[1]

Discografie

Met band

1969 – Pretties for You
1970 – Easy Action
1971 – Love It to Death
1971 – Killer
1972 – School's Out
1973 – Billion Dollar Babies
1974 – Muscle of Love
1974 – Greatest Hits

Solo

1975 – Welcome to My Nightmare
1976 – Alice Cooper Goes to Hell
1977 – Lace and Whiskey
1977 – The Alice Cooper Show (Live)
1978 – From the Inside
1980 – Flush the Fashion
1981 – Special Forces
1982 – Zipper Catches Skin
1983 – DaDa

1986 – Constrictor
1987 – Raise Your Fist and Yell
1989 – Trash
1991 – Hey Stoopid
1994 – The Last Temptation
1997 – A Fistful of Alice (Live)
1998 – Snorting Anthrax
1999 – Super Hits
1999 – The Life and Crimes of Alice Cooper (box met 4 cd's)

2000 – Brutal Planet
2001 – The Definitive
2001 – DragonTown
2003 – The Eyes of Alice Cooper
2005 – Dirty Diamonds
2006– Live at Montreux (Live)
2008 – Along Came A Spider
2011 – Welcome 2 My Nightmare
2017 – Paranormal
2021 – Detroit stories
2023 – Road

Hitlijsten

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen^[2]
Billion Dollar Babies	1973	10 maart 1973	1(7wk)	17
Schooldays	1973	18 augustus 1973	8	4	Verzamelalbum
From The Inside	1978	3 februari 1979	14	12
Trash	1989	12 augustus 1989	53	14
Hey Stoopid	1991	20 juli 1991	54	8
The Last Temptation	1994	18 juni 1994	73	4
Dirty Diamonds	2005	23 juli 2005	88	1
Along Came A Spider	25 juli 2008	2 augustus 2008	76	2
Hollywood Vampires	11 september 2015	19 september 2015	47	1
Paranormal	28 juli 2017	5 augustus 2017	24	1

Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Welcome 2 My Nightmare	9 september 2011	24 september 2011	80	1

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen^[3]
School's Out	1972	19 augustus 1972	tip9	-
Elected	1972	2 december 1972	5	15	Nr. 5 in de Single Top 100
School's Out	1972	3 februari 1973	6	9	Nr. 9 in de Single Top 100
Hello Hurray	1973	17 maart 1973	6	10	Nr. 6 in de Single Top 100
No More Mr. Nice Guy	1973	5 mei 1973	8	7	Nr. 9 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Halo of Flies	1973	28 juli 1973	5	10	Nr. 5 in de Single Top 100
Teenage lament '74	1973	29 december 1973	tip9	-
How You Gonna See Me Now	1979	13 januari 1979	7	11	Nr. 9 in de Single Top 100 / Alarmschijf
Poison	1989	30 september 1989	10	7	Nr. 8 in de Single Top 100
Hey Stoopid	1991	13 juli 1991	13	6	Nr. 22 in de Single Top 100 / Alarmschijf

Radio 2 Top 2000

Nummers met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000^{[noot 1]}	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23	'24
Elected	-	537	583	687	574	629	809	996	894	772	1332	1052	1271	1618	1777	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Halo of Flies	63	24	19	21	35	39	57	78	56	51	91	85	109	167	191	209	253	288	268	452	535	662	651	637	654	620
Hello Hurray	-	1322	-	1445	1374	1218	1494	1561	1480	1466	1975	1833	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
How You Gonna See Me Now	142	136	91	128	168	132	166	289	170	163	414	248	368	711	626	603	807	708	654	789	953	923	1037	1195	1170	1201
Poison	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1893	490	390	433	383	306	331	409	405	401	389	356	393	412
School's Out	319	124	119	125	156	148	208	338	209	191	417	334	353	645	649	788	924	785	757	940	1149	1244	1450	1314	1393	1468

↑ Een getal geeft de notering aan, een '-' betekent dat het nummer niet was genoteerd en een vetgedrukt getal geeft de hoogste notering van een nummer aan.

Dvd's

Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Raise the dead – Live from Wacken	2014	25 oktober 2014	25	1

Bezetting

1963–1972

Alice Cooper – vocalist
Glen Buxton – gitarist
Michael Bruce – gitarist
Dennis Dunaway – bassist
Neal Smith – drummer

1973

Alice Cooper – vocalist
Glen Buxton – gitarist
Michael Bruce – gitarist
Dennis Dunaway – bassist
Mick Mashbur – gitarist
Neal Smith – drummer

1974–1976

Josef Chirowski – toetsenist
Alice Cooper – vocalist
Penti Glan – drummer
Steve Hunter – gitarist
Prakash John – bassist
Tony Levin – bassist
Allan Schwartzberg – drummer
Dick Wagner – gitarist

1977–1979

Alice Cooper – vocalist
Dennis Conway – drummer
Penti Glan – drummer
Steve Hunter – gitarist
Prakash John – bassist
Davey Johnstone – gitarist
Jefferson Kewley – gitarist
Bob Kulick – gitarist
Tony Levin – bassist
Fred Mandel – toetsenist
Dee Murray – bassist
Allan Schwartzberg – drummer
Mark Stein – toetsenist
Dick Wagner – gitarist

1980–1983

Alice Cooper – vocalist
Duane Hitchings – bassist
Prakash John – bassist
Davey Johnstone – gitarist
Craig Kampf – drummer
Richard Kolinka – drummer
Mike Pinera – gitarist
Erik Scott – bassist
Jan Uvena – drummer
Dick Wagner – gitarist

1984–1988

Alice Cooper – vocalist
Johnny Dime – gitarist
Donnie Kisselbach – bassist
Ken Mary – drummer
Kane Roberts – gitarist
David Rosenberg – drummer
Steve Steele – bassist
Paul Taylor – toetsenist
Kip Winger – bassist
Paul Horowitz – toetsenist

1989–1993

Alice Cooper – vocalist
Tommy Carradonna – bassist
Pete Friesen – gitarist
Jonathan Mover – drummer
Al Pitrelli – gitarist
Derek Sherinian – toetsenist
Eric Singer – drummer

1994–2002

Alice Cooper – vocalist
Calico Cooper – danseres
Teddy Andreadis – toetsenist
Reb Beach – gitarist
Stef Burns – gitarist
Jimmy DeGrasso – drummer
Eric Dover – gitarist
Steve Farris – gitarist
Todd Jensen – bassist
Matt Laug – drummer
Bob Marlette – bassist
Merrit Morrison – bassist
Ryan Roxie – gitarist
Derek Sherinian – toetsenist
Eric Singer – drummer
Greg Smith – bassist
Paul Taylor – toetsenist
David Vosikkinen – drummer
Dan Wexler – gitarist
Chuck Wright – bassist
Phil X – gitarist
Pete Freezin' – gitarist

2003–2010

Alice Cooper – vocalist
Jimmy DeGrasso – drummer
Chuck Garrick – bassist
Keri Kelli – gitarist
Damon Johnson – gitarist
Calico Cooper – danseres
Jason Hook – gitarist
Ryan Roxie – gitarist
Eric Dover – gitarist, keyboard
Brent Fitz – drummer
Tommy Clufetos – drummer
Eric Singer – drummer

2010–2014

Alice Cooper – vocalist
Steve Hunter – gitarist (1975–1979; 2011–2012)
Ryan Roxie – gitarist, achtergrondzang (1994–1998; 1998–2005; 2012–heden)
Tommy Henriksen – gitarist, achtergrondzang (ex-Warlock) (sinds 2011)
Chuck Garric – bassist, achtergrondzang (sinds 2002)
Glen Sobel – drummer (sinds 2011)
Orianthi Panagaris – gitariste, achtergrondzang (2011-2014) (ex-Michael Jackson)

2014–heden

Alice Cooper – vocalist
Ryan Roxie – gitarist, achtergrondzang (1994–1998; 1998–2005; 2012–heden)
Tommy Henriksen – gitarist, achtergrondzang (ex-Warlock) (sinds 2011)
Nita Strauss – gitariste, achtergrondzang (The Iron Maidens) (sinds juni 2014)^[4]
Chuck Garric – bassist, achtergrondzang (sinds 2002)
Glen Sobel – drummer (sinds 2011)

Filmografie

Alice Cooper: The Nightmare (1975) als Steven
Sextette (1978) als Ober
Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (1978) als Marvin Sunk (the 'Sun King')
Roadie feat. Meat Loaf (1980) als zichzelf
Monster Dog (1984) als Vince Raven
Prince of darkness (1987) als 'Street Schizo'
Freddy's Dead: The Final Nightmare (1991) als Freddy's vader
Wayne's World (1992) als zichzelf
Freakshow (1999) als Piraat Jack (stem)
The Attic Expeditions (2001) als Samuel Leventhal
Suck (2009) als Barman
Dark Shadows (2012) als zichzelf
Jesus Christ Superstar NBC-live (2018) als Herodus

Externe links

(en) Officiële website
(en) Alice Cooper in de Internet Movie Database

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Alice Cooper – Cooper's Golf Addiction. Contactmusic.com (7 november 2007). Gearchiveerd op 12 januari 2009. Geraadpleegd op 29 mei 2022.
↑ Dutch Charts – Alice Cooper. Dutchcharts. Geraadpleegd op 29 december 2019.
↑ Alice Cooper. Top 40. Gearchiveerd op 27 augustus 2019. Geraadpleegd op 29 december 2019.
↑ Nita Strauss vervangt Orianthi in Alice Cooper band op Blabbermouth.net 12 juni 2014

Zie de categorie Alice Cooper van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[T2000-4] Een getal geeft de notering aan, een '-' betekent dat het nummer niet was genoteerd en een vetgedrukt getal geeft de hoogste notering van een nummer aan.

[1] Alice Cooper – Cooper's Golf Addiction. Contactmusic.com (7 november 2007). Gearchiveerd op 12 januari 2009. Geraadpleegd op 29 mei 2022.

[2] Dutch Charts – Alice Cooper. Dutchcharts. Geraadpleegd op 29 december 2019.

[3] Alice Cooper. Top 40. Gearchiveerd op 27 augustus 2019. Geraadpleegd op 29 december 2019.

[5] Nita Strauss vervangt Orianthi in Alice Cooper band op Blabbermouth.net 12 juni 2014

[1]

[2]

[3]

[noot 1]

[4]