1940/41 was het 34ste Duitse voetbalkampioenschap ingericht door de NSRL (Nationalsozialistischer Reichsbund für Leibesübungen).
De kampioenswedstrijd van Rapid Wien tegen Schalke 04.
De competitie leed niet onder de gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog en de meeste competities gingen terug naar één reeks, in plaats van twee zoals vorig seizoen. Toch waren er veranderingen door annexaties van Duitsland. De Elzas werd weer aan Duitsland gehecht. Danzig-Westpruisen werd een eigen sportgebied, voorheen behoorde Danzig bij Oost-Pruisen. Ook Wartheland en Gouvernement-Generaal kregen een eigen competitie. Het kampioenschap in Gouvernement-Generaal werd evenweel niet vervolledigd zodat er 21 kampioenen deelnamen aan de eindronde. Door een kwalificatie tussen Danzig-Westpruisen en Wartheland werd het aantal effectieve deelnemers dan naar 20 herleid.
SK Rapid Wien is de enige Oostenrijkse club die ooit Duits landskampioen werd. De finale was uitermate spannend en alles werd in zes minuten beslist. Na een uitzichtloze 0-3-achterstand tegen FC Schalke 04 boog de club de situatie in zijn voordeel en van de 62ste tot de 67ste minuut werd het een doelpuntenfestijn waardoor Rapid met 4-3 de titel won.
De 95.000 toeschouwers werden getrakeerd op vele doelpunten. Al na zes minuten opende Heinz Hinz de score voor Schalke en amper een minuut later dikte Hermann Eppenhoff deze aan. Franz Binder miste een strafschop en zo de kans op de aansluitingstreffer. Na de rust scoorde Hinz in de 57ste minuut opnieuw waardoor Schalke ogenschijnlijk op rozen zat. Rapid begon echter met de tegenaanval en drie minuten later maakte Georg Schors een eerste doelpunt. Binder maakte twee minuten later de 2-3 en één minuut later de gelijkmaker, en dit via een strafschop die hij deze keer niet miste. Nadat Otto Tibulsky zijn tegenstander Willy Fitz tackelde kreeg Rapid een vrijschop, die Binder binnen trapte in de 71ste minuut. De volgende twintig minuten bestormde Schalke nog het doel van Rapid, maar slaagde er niet meer in te scoren.
