Freerunning
Freerunning is een sport, waarbij een renner - de freerunner - zich sierlijk door de (meestal) stedelijke omgeving begeeft door muren, ramen, auto’s en muren of trappen. niet als obstakels, maar juist als hulpmiddelen te zien. De continuïteit van de bewegingen wordt hierbij flow genoemd.
De sport is geïnspireerd op parkour, maar met het verschil dat parkour vooral gericht is op snelheid en efficiëntie, freerunning daarentegen is gericht op acrobatiek. De techniek is overgenomen uit de gymnastiek, tricking, capoeira, en zelfs breakdancing.
De freerunner poogt zich te ontwikkelen naar het ultieme gevoel van vrijheid, lichaamscontrole en kracht. Freerunnen is overigens geen wedstrijdsport, maar draait om de zogenaamde 5 F’s: Fun, Freedom, Fitness, Friendship en Fulfilment.[1]
Geschiedenis
bewerken
Freerunning is in de jaren 80 ontstaan in Parijs, waar een groep jongeren zocht naar manieren om te kunnen sporten en bewegen in een volle stedelijke omgeving. Ze bedachten hardloopparkoersen om zo snel mogelijk van het ene naar het andere punt te komen, gebruikmakend van de obstakels die ze tijdens het rennen tegenkwamen. Deze vorm van sport kreeg de naam parkour. Hieruit ontwikkelde zich vervolgens het freerunnen, dat zich minder richt op het zo snel mogelijk bereiken van de bestemming, maar meer op de acrobatische kant van het afleggen van het traject.[2]
Sébastien Foucan wordt gezien als de grondlegger van freerunning. Hij komt in de Britse documentaire Jump London aan het woord. De term Freerunning wordt hierin mogelijk voor het eerst genoemd door Guillaume Pelletier.
Freerunnen groeide snel als sport en anno 2020 werd de mogelijkheid besproken om er vanaf 2024 een olympische sport van te maken. Niet iedereen was van het idee gecharmeerd, want freerunnen is een sociale sport en er werd gevreesd dat als het olympisch wordt, de nadruk te veel komt te liggen op het wedstrijdelement. Aan de andere kant zouden er competities nodig zijn om publiek te trekken.[3] Hoewel de deur naar de Olympische Spelen van 2024 nog niet helemaal op slot zijn, heeft het Internationaal Olympisch Comité tegen het eind van 2020 vooralsnog de mogelijkheid afgewezen.[4]
Bekende freerunners
bewerken
- Sébastien Foucan. Grondlegger van het freerunnen.
- Saskia Neville.[5] Met het freerunnen als basis is zij stuntvrouw in diverse films.[6][7]
- Luciano Balestra.[8]
- Wendy Ruijfrok
- Noa Diorgina Man, in 2021 de jongste wereldkampioen in het freerunnen tot dan toe.[9]
- Jim langenberg
- ↑ Ultiem gevoel van vrijheid. dutchgymnastics.nl. Gearchiveerd op 23 februari 2022. Geraadpleegd op 23 februari 2022.
- ↑ Hoe is freerunnen ontstaan?. willemwever.kro-ncrv.nl (7 mei 2020). Gearchiveerd op 23 februari 2022. Geraadpleegd op 23 februari 2022.
- ↑ Dirk Kramer, Freerunnen wordt misschien een olympische sport, en daar is niet iedereen zo blij mee. Trouw (16 september 2020).
- ↑ Thomas Sijtsma, Professioneel freerunnen in Zuidoost: ‘Zie het als buitenspelen’. Het Parool (29 december 2020).
- ↑ Suuz, Saskia Neville (Interview). Vrouwen in Sport (14 mei 2019). Gearchiveerd op 23 februari 2022. Geraadpleegd op 23 februari 2022.
- ↑ Jannelies Blommaert, Stuntvrouw Saskia Neville is voor de duvel niet bang. Noordhollands Dagblad (13 december 2020). Gearchiveerd op 3 juli 2022.
- ↑ Stuntvrouw Saskia doet dingen die je beter niet kan doen: 'Die angst vind ik lekker'. RTL Nieuws (18 april 2021). Gearchiveerd op 23 februari 2022. Geraadpleegd op 23 februari 2022.
- ↑ Paulien Plat, Freerunnend op weg naar de Spelen: ‘Totale vrijheid, dat is zó te gek’. de Volkskrant (12 september 2020).
- ↑ Freerunster Noa (16) is jongste wereldkampioen ooit. Hartvannederland (14 juli 2021). Gearchiveerd op 27 januari 2023.